۹.امام على عليه السلام :داناترينِ مردم به خدا ، پُرخواهش ترينِ آنان از اوست .

۱۰.امام على عليه السلام :عمل كنيد ، كه عمل ، سود مى دهد و دعا شنيده مى شود و توبه [به درگاه الهى ]بالا مى رود .

۱۱.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: دعا كردن ، موجب افزونى [نعمت ]است. ^۱

۱۲.امام صادق عليه السلام :سه چيز است كه با وجود آنها هيچ چيز زيان نمى زند : دعا كردن در هنگام گرفتارى ؛ آمرزش خواهى در هنگام گناه ؛ و سپاس گزارى در هنگام نعمت .

۱۳.حلية الأولياءـ به نقل از ثور بن يزيد ـ: در تورات خواندم كه عيسى عليه السلام فرمود : «اى جماعت حواريان! با خدا بسيار سخن گوييد و با مردم ، اندكْ هم سخن شويد» .
حواريان گفتند : با خدا چگونه سخن بگوييم؟
فرمود : «با او در خلوت ، راز و نياز كنيد . در خلوت ، دعا كنيد».

۱۴.امام صادق عليه السلامـ درباره اين سخن خداوند عز و جل :«رحمتى را كه خداوند براى مردم بگشايد ، بازدارنده اى براى آن نيست»ـ: [مقصود از رحمت] دعاست.

۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو انسان كه هر دو يكسان عمل كرده اند ، وارد بهشت مى شوند ، امّا يكى از آن دو ، ديگرى را برتر از خود مى بيند . پس مى گويد : پروردگارا ! از چه رو او را برترى دادى ، در حالى كه عمل هر دوى ما يكسان بوده است؟
خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد : «او از من درخواست كرد و تو درخواست نكردى».

۹.عنه عليه السلام :أعلَمُ النّاسِ بِاللّهِ أكثَرُهُم لَهُ مَسأَ لَةً . ^۱

۱۰.عنه عليه السلام :اِعمَلوا وَالعَمَلُ يَنفَعُ ، وَالدُّعاءُ يُسمَعُ ، وَالتَّوبَةُ تُرفَعُ . ^۲

۱۱.عنه عليه السلامـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ: الدُّعاءُ زِيادَةٌ . ^۳

۱۲.الإمام الصادق عليه السلام :ثَلاثٌ لا يَضُرُّ مَعَهُنَّ شَيءٌ : الدُّعاءُ عِندَ الكَربِ ، وَالاِستِغفارُ عِندَ الذَّنبِ ، وَالشُّكرُ عِندَ النِّعمَةِ . ^۴

۱۳.حلية الأولياء عن ثور بن يزيد :قَرَأتُ فِي التَّوراةِ ^۵ أنَّ عيسى عليه السلام قالَ : يا مَعشَرَ الحَوارِيّينَ ، كَلِّمُوا اللّهَ كَثيرا وكَلِّمُوا النّاسَ قَليلاً .
قالوا : وكَيفَ نُكَلِّمُ اللّهَ ؟
قالَ : اُخلوا بِمُناجاتِهِ ، اُخلوا بِدُعائِهِ . ^۶

۱۴.الإمام الصادق عليه السلامـ في قَولِ اللّهِ عز و جل :«مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِكَ لَهَا»^۷ـ: الدُّعاءُ . ^۸

۱۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يَدخُلُ الجَنَّةَ رَجُلانِ كانا يَعمَلانِ عَمَلاً واحِدا ، فَيَرى أحَدُهُما صاحِبَهُ فَوقَهُ ، فَيَقولُ : يا رَبِّ ، بِما أعطَيتَهُ وكانَ عَمَلُنا واحِدا ؟
فَيَقولُ اللّهُ تَبارَكَ وتَعالى : سَأَلَني ولَم تَسأَلني . ^۹