۱۷.الكافىـ به نقل از زراره ـ: به امام [باقر عليه السلام : ]گفتم : «را ستى كه ابراهيم ، اَوّاه و بردبار بود» ، به چه معناست؟
فرمود : «اَوّاه ، يعنى بسيار دعاكننده».

۱۸.المعجم الكبيرـ به نقل از عقبة بن عامر ـ: پيامبر خدا ، درباره مردى كه او را «ذوالبِجادين» مى گفتند ، فرمود : «او اَوّاه است» ؛ چون آن مرد ، با قرآن و دعا ، بسيار خدا را ياد مى كرد .

۱۹.امام صادق عليه السلام :امير مؤمنان ، مردى بود بسيار اهل دعا .

۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در سفارش به ابو ذر ـ: اى ابو ذر! خوشا به حال آنان كه از دنيا دل بركَنْده اند و به آخرت ، دل بسته اند ؛ همانان كه زمين خدا را فرشِ خود ، خاكش را بستر ، آبش را خوراكِ گوارا و قرآن را جامه زيرين ، دعا به [درگاه ]خدا را جامه رويين خويش ساخته اند.

۲۱.امام على عليه السلام :خداوند ، بندگانى دارد كه همچون كسى هستند كه به چشم خود ديده اند كه بهشتيان ، در بهشتْ جاويدان اند و دوزخيان ، در دوزخْ عذاب مى كشند ... شب ها به پا مى خيزند و در حالى كه اشك هايشان بر گونه هايشان جارى است ، به درگاه پروردگارشان زار مى زنند و «خدايا، خدايا!» مى گويند و آزادى خويش [از عذاب الهى ]را مى طلبند.

۱۷.الكافي عن زرارة عن الإمام الباقر عليه السلام ، قال :قُلتُ : «إِنَّ إِبْرَ هِيمَ لَأَوَّ هٌ حَلِيمٌ» ؟ قالَ : الأَوّاهُ هُوَ الدَّعّاءُ . ^۱

۱۸.المعجم الكبير عن عقبة بن عامر :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قالَ لِرَجُلٍ يُقالُ لَهُ ذُو البِجادَينِ : «إنَّهُ أوّاهٌ» ، وذلِكَ أنَّهُ كانَ يُكثِرُ ذِكرَ اللّهِ بِالقُرآنِ وَالدُّعاءِ . ^۲

۱۹.الإمام الصادق عليه السلام :كانَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام رَجُلاً دَعّاءً . ^۳

۲۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في وَصِيَّتِهِ لِأَبي ذَرٍّ ـ: يا أباذَرٍّ ، طوبى لِلزّاهِدينَ فِي الدُّنيا ، الرّاغِبينَ فِي الآخِرَةِ ، الَّذينَ اتَّخَذوا أرضَ اللّهِ بِساطا ، وتُرابَها فِراشا ، وماءَها طيبا ، وَاتَّخَذُوا الكِتابَ شِعارا ^۴ ، وَالدُّعاءَ للّهِِ دِثارا . ^۵

۲۱.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّ للّهِِ عِبادا كَمَن رَأى أهلَ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ مُخَلَّدينَ ، وأهلَ النّارِ فِي النّارِ مُعذَّبينَ ... أمَّا اللَّيلَ فَصافّونَ أقدامَهُم ، تَجري ^۶ دُموعُهُم عَلى خُدودِهِم ، يَجأَرونَ ^۷ إلى رَبِّهِم : رَبَّنا رَبَّنا ، يَطلُبونَ فَكاكَ رِقابِهِم . ^۸