۶۰۰.امام على عليه السلام :شامگاه عرفه كه شد ، پيامبر خدا ايستاد و رو به مردم كرد و فرمود : «درود بر ميهمانان خدا (اين جمله را سه مرتبه فرمود)؛ آنان كه هر گاه از خدا درخواست كنند ، خداوند ، عطايشان فرمايد!».
۶۰۱.امام زين العابدين عليه السلام :چون شامگاه عرفه شود ، خداوند ، فرشتگانى به آسمان دنيا فرو مى فرستد و مى فرمايد : «بنگريد كه اين بندگانم ژوليده و غبارآلود ، نزد من آمده اند . پيامبرى به سويشان فرستادم و او را تصديق كردند . سپس به سوى من آمدند و از من ، درخواست مى كنند و مرا مى خوانند . گواه باشيد كه بر من است تا امروز ، اجابتشان كنم . گنهكارشان را به واسطه نيكوكارشان بخشيدم و از نيكوكارشان پذيرفتم . پس ، بكوچند كه آمرزيده شدند».
سپس به دو فرشته در مأزمين ۱ دستور دهد و يكى در يك سوى باشد و ديگرى در سوى ديگر ، و مى گويند : «بار خدايا ! سلامت بدار ، سلامت بدار . پس هيچ زمين خورده و دست و پا شكسته اى ديده نمى شود. ۲
۶۰۲.امام باقر عليه السلام :هيچ كس برتر از مردى نيست كه خانواده اش را بر مَركب مى نشانَد و در حالى كه مردم از چپ و راست در عرفات وقوف كرده اند ، آنها را به حج مى آورد و با آنها از خداوند متعال مسئلت مى كند.
۶۰۳.امام باقر عليه السلام :هيچ كس ، نيك يا بد ، در اين كوه ها وقوف نكند ، مگر آن كه خداوند ، دعايش را اجابت فرمايد . دعاى شخص نيك براى دنيا و آخرتش ، اجابت مى شود و دعاى شخص بد براى دنيايش ، مستجاب مى شود.
