۲۴.امام على عليه السلامـ در وصف پيروان اهل بيت عليهم السلام ـ: رنگِ رخسارشان از شب خيزى زرد است ... ، لبانشان از بسيارىِ دعا ، خشكيده است و گَرد خاكساران بر [چهره ]آنان است.

۲۵.امام باقر عليه السلامـ به عمرو بن ابى مقدام ـ: اى ابو مقدام! پيروان على ، پريده رنگ و نزار و تكيده اند ، لبانشان خشكيده است ... . چون تاريكى شب ، آنان را فراگيرد ، زمين را فرش خود مى سازند و پيشانى هايشان را بر خاك مى گذارند . بسيار سجده مى كنند ، فراوان اشك مى ريزند ، فراوان دعا مى كنند و فراوان مى گِريند . در حالى كه مردم شادند ، آنان ، اندوهناك اند.

۲۶.امام باقر عليه السلام :سليمان بن داوود عليه السلام گفت : «آنچه به مردم داده شده و نشده است ، به ما داده شد و آنچه به مردم آموخته شده و نشده است ، به ما آموخته شد . با اين وصف ، چيزى برتر از خداترسى در نهان و آشكار ، ميانه روى در توانگرى و نادارى ، حق گويى در حال خوشى و خشم ، و زارى به درگاه خداوند عز و جل در همه حال ، نيافتيم».

۲۴.الإمام عليّ عليه السلامـ في وَصفِ شيعَةِ أهلِ البَيتِ ـ: صُفرُ الوُجوهِ مِنَ السَّهَرِ ،... ذُبُلُ الشِّفاهِ مِنَ الدُّعاءِ ، عَلَيهِم غَبَرَةُ الخاشِعينَ . ^۱

۲۵.الإمام الباقر عليه السلامـ لِعَمرِو بنِ أبِي المِقدامِ ـ: يا أبَا المِقدامِ ، إنَّما شيعَةُ عَلِيٍّ عليه السلام الشّاحِبونَ النّاحِلونَ الذّابِلونَ ، ذابِلَةٌ شِفاهُهُم ... إذا جَنَّهُمُ اللَّيلُ اتَّخَذُوا الأَرضَ فِراشا ، وَاستَقبَلُوا الأَرضَ بِجِباهِهِم ، كَثيرٌ سُجودُهُم ، كَثيرَةٌ دُموعُهُم ، كَثيرٌ دُعاؤُهُم ، كَثيرٌ بُكاؤُهُم ، يَفرَحُ النّاسُ وهُم يَحزَنونَ . ^۲

۲۶.عنه عليه السلام :قالَ سُلَيمانُ بنُ داوُودَ عليه السلام : اُوتينا ما اُوتِيَ النّاسُ وما لَم يُؤتَوا ، وعُلِّمنا ما عُلِّمَ النّاسُ وما لَم يُعَلَّموا ، فَلَم نَجِد شَيئا أفضَلَ مِن خَشيَةِ اللّهِ فِي الغَيبِ وَالمَشهَدِ ، وَالقَصدِ فِي الغِنى وَالفَقرِ ، وكَلِمَةِ الحَقِّ فِي الرِّضا وَالغَضَبِ ، وَالتَّضَرُّعِ إلَى اللّهِ عز و جل في كُلِّ حالٍ . ^۳