۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يونسِ پيامبر عليه السلام آن گاه كه در شكم ماهى صدا زد ، گفت : بار خدايا! معبودى جز تو نيست . وارسته اى تو ! من ، خود از ستمكاران بودم .
اين دعا ، عرش را به شفقت آورد. فرشتگان گفتند : بار پروردگارا! اين آوايى ضعيف و آشنا از سرزمينى غريب است!
خداوند فرمود : «او را نمى شناسيد؟».
گفتند : او كيست ، اى پروردگار ما؟
فرمود : «او بنده من ، يونس است» .
فرشتگان گفتند : همان بنده ات يونس كه همواره ، هر عملِ او را فراز مى آوردى و مى پذيرفتى و دعايش را اجابت مى كردى؟
فرمود : «آرى» .
گفتند : پروردگارا! آيا به [سبب] آنچه در هنگام آسايش انجام مى داد ، رحم نمى آورى و او را از بلا نمى رهانى؟
فرمود : «چرا» و به ماهى دستور داد تا او را در خشكى افكند.
۳۳.امام على عليه السلام :پيش از نازل شدن بلا ، دعا كنيد.
۳۴.امام على عليه السلام :هيچ بلازده اى ، هرچند گرفتارىِ او بزرگ باشد ، به دعا كردن سزاوارتر از كسى نيست كه در عافيت به سر مى بَرد ، امّا از بلا ايمن نيست.
