۳۵.امام زين العابدين عليه السلام :چيزى مانند پيش دستى در دعا كردن نديدم ؛ چرا كه اجابت دعا ، هميشه براى بنده ، حاضر نيست. ^۱

۳۶.امام زين العابدين عليه السلام :هر كس پيش از آن كه بلا [و گرفتارى] بر او فرود آيد ، دعا كند ، در آن هنگام كه بلا بر وى نازل گردد ، دعايش مستجاب مى شود و هر كس پيش تر دعا نكند و بعد ، بلا بر او نازل گردد ، دعايش مستجاب نمى شود.

۳۷.امام زين العابدين عليه السلام :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به داوود عليه السلام وحى فرمود : «اى داوود! در روزهاى خوشى ات مرا ياد كن ، تا در روزهاى رنج و ناخوشى ات ، تو را پاسخ گويم».

۳۸.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در هنگام سختى ها ـ: بار خدايا! ... مرا از آنانى قرار ده كه در هنگام آسايش ، مخلصانه تو را مى خوانند ، آن سان كه درماندگان از سرِ اخلاص تو را مى خوانند ، كه به راستى ، تو ستوده صفات و بزرگوارى.

۳۹.امام رضا عليه السلام :ابو جعفر (امام باقر) عليه السلام پيوسته مى فرمود : «مؤمن ، بايد دعاكردنش در هنگام آسايش ، همانند دعا كردنش در هنگام سختى باشد ، نه اين كه هرگاه به او عطا شد، [در دعا كردن ]سست شود. پس ، از دعا كردن خسته مشو ؛ چرا كه دعا ، نزد خداوند عز و جل جايگاهى والا دارد».

۳۵.الإمام زين العابدين عليه السلام :لَم أرَ مِثلَ التَّقَدُّمِ فِي الدُّعاءِ ؛ فَإِنَّ العَبدَ لَيسَ يَحضُرُهُ الإِجابَةُ في كُلِّ وَقتٍ . ^۱

۳۶.عنه عليه السلام :مَن تَقَدَّمَ فِي الدُّعاءِ قَبلَ أن يَنزِلَ بِهِ البَلاءُ استُجيبَ لَهُ إذا نَزَلَ بِهِ البَلاءُ ، ومَن لَم يَتَقَدَّم فِي الدُّعاءِ ثُمَّ نَزَلَ بِهِ البَلاءُ لَم يُستَجَب لَهُ . ^۲

۳۷.عنه عليه السلام :أوحَى اللّهُ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ إلى داوُودَ عليه السلام : يا داوُودُ ، اذكُرني في أيّامِ سَرّائِكَ ، كَي أستَجيبَ [لَكَ ^۳ ] في أيّامِ ضَرّائِكَ . ^۴

۳۸.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ عِندَ الشِّدَّةِ ـ: اللّهُمَّ ... اجعَلني مِمَّن يَدعوكَ مُخلِصا فِي الرَّخاءِ ، دُعاءَ المُخلِصينَ المُضطَرّينَ لَكَ فِي الدُّعاءِ ، إنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ . ^۵

۳۹.الإمام الرضا عليه السلام :إنَّ أبا جَعفَرٍ عليه السلام كانَ يَقولُ : يَنبَغي لِلمُؤمِنِ أن يَكونَ دُعاؤُهُ فِي الرَّخاءِ نَحوا مِن دُعائِهِ فِي الشِّدَّةِ ، لَيسَ إذا اُعطِيَ فَتَرَ ! فَلا تَمَلَّ الدُّعاءَ ؛ فَإِنَّهُ مِنَ اللّهِ عز و جلبِمَكانٍ . ^۶