۷۱۵.عيسى عليه السلام :خداوند عز و جل را بسيار ياد و ستايش و تقدير كنيد و فرمانش بريد ، و هر يك از شما را در صورتى كه خداوند عز و جل از او خشنود باشد ، همين اندازه از دعا كافى است كه بگويد : بار خدايا ! گناه مرا ببخشاى ، و معيشتم را سامان بخش ، و از ناخوشايندها به سلامت دارَم ، اى معبود من!
۷۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در بيان سخنان خداوند عز و جل به امّت شعيب ـ: چگونه دعايشان را مستجاب كنم ، در حالى كه ، آن تنها لقلقه زبان آنهاست و عمل ، از آن به دور است؟
۷۱۷.امام على عليه السلام :هر كس اوامر خداوند را بزرگ شمارد ، خداوند درخواست او را جواب مى دهد.
۷۱۸.امام على عليه السلام :مردم در دنيا دو گونه عمل مى كنند : ... يكى در دنيا براى پس از آن ، عمل مى كند و بهره اش از دنيا بدون كار و عمل به او مى رسد . چنين كسى ، هر دو بهره را كسب كرده و هر دو سراى را به دست آورده و نزد خداوند آبرومند گشته است ، به طورى كه هر حاجتى از خدا بخواهد ، از او مضايقه نمى كند.
۷۱۹.امام رضا عليه السلام :هفت چيز بدون هفت چيز ، مسخره است . كسى كه با زبانش آمرزش بطلبد ، ولى [از گناهش ]پشيمان نباشد ، در حقيقت ، خودش را مسخره كرده است . كسى كه از خدا توفيق بخواهد ، ولى تلاش نكند ، در حقيقت ، خودش را مسخره كرده است . كسى كه جوياى دورانديشى باشد اما احتياط نورزد ، در حقيقت خودش را مسخره كرده است . كسى كه از خدا بهشت بخواهد ، ولى سختى ها را تحمّل نكند ، در حقيقت ، خودش را مسخره كرده است . كسى كه از آتش به خدا پناه برد ، ولى شهوات را فرو نگذارد ، در حقيقت ، خودش را مسخره كرده است . و كسى كه ياد خدا كند ، امّا به سوى لقاى او نشتابد ، در حقيقت ، خودش را مسخره كرده است.
۷۲۰.امام هادى عليه السلام :دعا براى كسى است كه دعا مى كند . ۱ هر گاه مخلصانه خدا را اطاعت كردى و به [حقّانيت ]پيامبر خدا و به حقّ (حقّانيت) ما اهل بيت اعتراف نمودى و از خداوند ـ تبارك و تعالى ـ چيزى خواستى ، تو را محروم نخواهد كرد.
