۷۴۸.امام على عليه السلام :راه دعا را با گناهان بسته اى . بنا بر اين ، دير اجابت شدن دعايت را بعيد ندان.
۷۴۹.امام على عليه السلام :تعجّب است از كسى كه دعا مى كند و اجابتِ آن را كُند مى شمارد ، در حالى كه راه اجابت را با گناهان ، بسته است!
۷۵۰.امام على عليه السلام :بار خدايا ! گناهان مرا كه مانع [اجابت ]دعا مى شوند ، بيامرز.
۷۵۱.امام على عليه السلام :خدايا! گرفتارى هايم بالا گرفته ، و بدىِ احوالم از حد گذشته ، و اعمالم كاستى گرفته ، وغُل و زنجيرهايم مرا زمينگير كرده ، و دور و درازى آرزويم مرا از منافعم (منافع حقيقى ام) باز داشته ، و دنيا با فريبندگى هايش ، و نفْسم با بزهكارى اش و وعده دادن هايش مرا فريب داده اند. اى آقاى من! پس ، به حقّ عزّتت ، از تو مى خواهم كه كردار و رفتار بدم ، مانع دعاى من از درگاه تو نشود.
۷۵۲.امام على عليه السلام :پناه مى برم به تو از گناهى كه مانع دعا مى شود.
۷۵۳.امام زين العابدين عليه السلامـ در «مناجات انجيليه» ـ: اگر گناهانم حائل ميان دعاى من و اجابت تو شده است ، امّا كَرَم تو ، حائل ميان من و آمرزش تو نگشته است.
۷۵۴.امام باقر عليه السلام :بنده از خداوند ، حاجتى مى طلبد كه اقتضا دارد به زودى يا ديرتر برآورده شود . سپس آن بنده گناهى مى كند و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به فرشته مى فرمايد : «حاجتش را برآورده مساز و او را از آن محروم كن ؛ چرا كه خود را در معرض خشم من قرار داد و مستوجب محروميت من گشت».
