۸۱۶.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به پرسش از نود و نه نامى كه هر كس آنها را برشمارد ، به بهشت مى رود ـ: اين نام ها در قرآن آمده اند:
در [سوره] فاتحه ، پنج نام : اى خدا ، اى خداوندگار ، اى مهرگستر ، اى مهربان ، اى مالك!
در بقره ، سى و سه نام : اى فراگيرنده ، اى توانا ، اى دانا ، اى استواركار ، اى بلندمرتبه ، اى باعظمت ، اى توبه پذير ، اى بينا ، اى ولىّ ، اى پهناور ، اى بسنده ، اى دلسوز ، اى نوآفرين ، اى قدردان ، اى يگانه ، اى شنوا ، اى جمع كننده ، اى پهن كننده ، اى زنده ، اى پاينده ، اى بى نياز ، اى ستودنى ، اى آمرزگار ، اى بردبار ، اى معبود ، اى نزديك ، اى پاسخ دهنده ، اى باعزّت ، اى ياور ، اى نيرومند ، اى پرتوان ، اى باسرعت ، اى آگاه!
در آل عمران : اى بخشنده ، اى استوار ، اى راستگو ، اى برانگيزاننده ، اى نعمت دهنده ، اى صاحب فضل !
در نساء : اى مراقب ، اى حسابگر ، اى گواه ، اى خوراك دهنده ، اى وكيل ، اى بلندمرتبه ، اى بزرگ!
در انعام : اى گشاينده ، اى چيره ، اى با لُطف ، اى برهان!
در اعراف : اى زنده كننده ، اى ميراننده!
در انفال : اى نيكوحامى ، اى نيكوياور!
در هود : اى نگهبان ، اى صاحب مجد ، اى دوستدار ، اى انجام دهنده آنچه بخواهد!
در رعد : اى بزرگ ، اى والا!
در ابراهيم : اى بنده نواز ، اى ارث بَر!
در حِجر : اى آفريدگار!
در مريم : اى تَك!
در طه : اى بسيار آمرزنده!
در «قَدْ أفلَحَ» : اى بزرگوار !
در نور : اى راست ، اى آشكار!
در فرقان : اى راهنما!
در سبأ : اى گشايشگر ( / اى داور) !
در زُمَر : اى دانا!
در غافر : اى آمرزنده ، اى توبه پذير ، اى صاحب فضل و غنا ( / صاحب قدرت) ، اى با رفعت!
در ذاريات : اى روزى دهنده ، اى نيرومند ، اى سُتوار!
در طور : اى نيكوكار !
در «اقتربت» : اى شهريار ، اى مقتدر!
در الرحمن : اى با شُكوه و ارج ، اى خداوند دو خاور ، اى خداوند دو باختر ، اى مانا ، اى امين!
در حديد : اى آغاز ، اى انجام ، اى پيدا ، اى نهان!
در حَشر : اى پادشاه ، اى پاك ، اى سلام ، اى ايمنى بخش ، اى سرپرست ، اى عزّتمند ، اى جبّار ، اى بزرگ منش ، اى آفريننده ، اى پديدآورنده ، اى صورتگر!
در بروج : اى آغازكننده[ى آفرينش] ، اى بازآفرين!
در فجر : اى طاق!
در اخلاص : اى يكتا ، اى قبله حاجات!

۸۱۶.الإمام الصادق عليه السلامـ لَمّا سُئِلَ عَنِ الأَسماءِ التِّسعَةِ وَالتِّسعينَ الَّتي مَن أحصاها دَخَلَ الجَنَّةَ ـ: هِيَ فِي القُرآنِ :
فَفِي الفاتِحَةِ خَمسَةُ أسماءٍ : يا اَللّهُ ، يا رَبُّ ، يا رَحمنُ ، يا رَحيمُ ، يا مالِكُ .
وفِي البَقَرَةِ ثَلاثَةٌ وثَلاثونَ اسما : يا مُحيطُ ، يا قَديرُ ، يا عَليمُ ، يا حَكيمُ ، يا عَلِيُّ ، يا عَظيمُ ، يا تَوّابُ ، يا بَصيرُ ، يا وَلِيُّ ، يا واسِعُ ، يا كافي ، يا رَؤوفُ ، يا بَديعُ ، يا شاكِرُ ، يا واحِدُ ، يا سَميعُ ، يا قابِضُ ، يا باسِطُ ، يا حَيُّ ، يا قَيّومُ ، يا غَنِيُّ ، يا حَميدُ ، يا غَفورُ ، يا حَليمُ ، يا إلهُ ، يا قَريبُ ، يا مُجيبُ ، يا عَزيزُ ، يا نَصيرُ ، يا قَوِيُّ ، يا شَديدُ ، يا سَريعُ ، يا خَبيرُ .
وفِي آلِ عِمرانَ : يا وَهّابُ ، يا قائِمُ ، يا صادِقُ ، يا باعِثُ ، يا مُنعِمُ ، يا مُتَفَضِّلُ .
وفِي النِّساءِ : يا رَقيبُ ، يا حَسيبُ ، يا شَهيدُ ، يا مُقيتُ ، يا وَكيلُ ، يا عَلِيُّ ، يا كَبيرُ .
وفِي الأَنعامِ : يا فاطِرُ ، يا قاهِرُ ، يا لَطيفُ ، يا بُرهانُ .
وفِي الأَعرافِ : يا مُحيي ، يا مُميتُ .
وفِي الأَنفالِ : يا نِعمَ المَولى ، يا نِعمَ النَّصيرُ .
وفي هودٍ : يا حَفيظُ ، يا مَجيدُ ، يا وَدودُ ، يا فَعّالُ لِما يُريدُ .
وفِي الرَّعدِ : يا كَبيرُ ، يا مُتعالِ .
وفي إبراهيمَ : يا مَنّانُ ، يا وارِثُ .
وفِي الحِجرِ : يا خَلاّقُ .
وفي مَريَمَ : يا فَردُ .
وفي طه : يا غَفّارُ .
وفي «قَد أفلَحَ» : يا كَريمُ .
وفِي النّورِ : يا حَقُّ ، يا مُبينُ .
وفِي الفُرقانِ : يا هادي .
وفي سَبَأٍ : يا فَتّاحُ .
وفِي الزُّمَرِ : يا عالِمُ .
وفي غافِرٍ : يا غافِرُ ، يا قابِلَ التَّوبَةِ ، يا ذَا الطَّولِ ، يا رَفيعُ .
وفِي الذّارِياتِ : يا رَزّاقُ ، يا ذَا القُوَّةِ ، يا مَتينُ .
وفِي الطُّورِ : يا بَرُّ .
وفِي «اقتَرَبَت» : يا مَليكُ ، يا مُقتَدِرُ .
وفِي الرَّحمنِ : يا ذَا الجَلالِ وَالإِكرامِ ، يا رَبَّ المَشرِقَينِ ، يا رَبَّ المَغرِبَينِ ، يا باقي ، يا مُهَيمِنُ .
وفِي الحَديدِ : يا أوَّلُ ، يا آخِرُ ، يا ظاهِرُ ، يا باطِنُ .
وفِي الحَشرِ : يا مَلِكُ ، يا قُدّوسُ ، يا سَلامُ ، يا مُؤمِنُ ، يا مُهَيمِنُ ، يا عَزيزُ ، يا جَبّارُ ، يا مُتَكَبِّرُ ، يا خالِقُ ، يا بارِئُ ، يا مُصَوِّرُ .
وفِي البُروجِ : يا مُبدِئُ ، يا مُعيدُ .
وفِي الفَجرِ : يا وَترُ .
وفِي الإِخلاصِ : يا أحَدُ ، يا صَمَدُ . ^۱