۸۲۰.امام صادق عليه السلام :هر گاه يكى از شما حاجتى مى طلبد ، ابتدا مدح و ثناى پروردگارش را به جا آورد ؛ چرا كه آدمى وقتى از سلطان حاجتى مى طلبد ، مقدّمتا بهترين سخنى را كه در توان خود دارد ، به او مى گويد . بنا بر اين ، هر گاه حاجتى طلبيديد ، نخست خداوند عزّتمندِ جبّار را تمجيد كنيد و او را مدح و ثنا گوييد . [پس ]مى گويى:
اى بخشنده ترين كسى كه عطا مى كند ! اى بهترين كسى كه از او درخواست مى شود ! اى بارحم ترين كسى كه از او رحم طلبيده مى شود ! اى يكتا ! اى قبله حاجات ! اى كسى كه نه زاده است و نه زاده كسى است و هيچ كس همتاى او نيست ! اى كسى كه او را نه زن است و نه فرزندى ! اى كسى كه آنچه بخواهد ، انجام مى دهد ، و هر حكمى كه بخواهد ، مى كند ، و هر قضايى كه دوست دارد ، مى رانَد ! اى كسى كه ميان آدمى و دل او حائل مى شود ! اى كسى كه در بالاترين چشم انداز است ! اى كسى كه هيچ چيز همانند او نيست ! اى شنوا ! اى بينا!
و از نام هاى خداوند عز و جل بسيار بگو ؛ زيرا نام هاى خدا بسيارند. و بر محمّد و خاندان او صلوات فرست و بگو :
بار خدايا! از روزىِ حلالت به من گشايشى ده ، چندان كه با آن آبروى خويش را نگه دارم ، و با آن امانتم را ادا كنم ، و با آن به خويشاوندانم رسيدگى نمايم ، و در گزاردن حج و عمره از آن كمك بگيرم.
۸۲۱.امام رضا عليه السلام :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ خويشتن را به نام هايى وصف كرده و از خلق ـ آن گاه كه آنان را آفريد و به عبادتشان طلبيد و [از اين طريق ]آزمودشان ـ خواست تا او را به اين نام ها بخوانند . او خويشتن را شنوا ، بينا ، توانا ، پابرجا ، گويا ، آشكار ، نهان ، لطيف ، آگاه ، نيرومند ، عزّتمند ، استواركار ، دانا و مانند اين نام ها ناميده است.
