۸۵۸.امام زين العابدين عليه السلام :من يك سال تمام در تعقيب هر نمازى از خدا مى خواستم كه اسم اعظم را به من بياموزد . روزى پس از خواندن نماز صبح ، همچنان كه نشسته بودم ، خوابْ چشمانم را در ربود . در عالم خواب ، مردى را ديدم كه در مقابلم ايستاده است و به من مى گويد : تو از خداى متعال خواستى كه اسم اعظم را به تو بياموزد؟
گفتم : آرى .
گفت : بگو : «اللّهُمَّ إنّي أسأَ لُكَ بِاسمِكَ ، اللّهِ ، اللّهِ ، اللّهِ ، اللّهِ ، اللّهِ ، الَّذي لا إلهَ إلاّ هُوَ رَبُّ العَرشِ العَظيمِ ، بار خدايا ! به حقّ نامت :خدا ، خدا ، خدا ، خدا ، خدا كه معبودى جز او نيست و خداوندگار عرش بزرگ است ، از تو درخواست مى كنم».
به خدا سوگند ، با اين دعا براى هر چه دعا كردم ، نتيجه ديدم.
۸۵۹.امام رضا عليه السلام :هر كس بعد از نماز صبح صد مرتبه بگويد : «بسم اللّه الرحمن الرحيم . لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه العلىّ العظيم ؛ به نام خداوند مهرگستر مهربان . هيچ نيرو و توانى نيست ، مگر به واسطه خداى والا و بزرگ» ، اين به اسم اعظم خدا ، از سياهى چشم به سفيدى آن ، نزديك تر است و اسم اعظم خدا داخل آن است.
