تحقيقى در باره معناى اسم اعظم و استجابت دعاء با آن

موضوع اسم اعظم خداوند عز و جل ، در احاديث اسلامى، بويژه در ادعيه، بسيار تكرار شده و اين نكته نيز آمده است كه هر كس خدا را با آن نام بخواند، دعايش مستجاب مى شود و اهل بيت عليهم السلاماين نام (بجز يك حرف از آن) را مى دانند . امّا آن نام چيست؟
همان طور كه ملاحظه شد، احاديث، در اين باره ، مختلف اند و نمى توان پاسخ قاطعى بر پايه احاديث اسلامى، به اين سؤال داد ؛ ليكن مى توان گفت كه به فرض صحّت اين احاديث، اسم اعظمى كه نزد انبياى الهى و اهل بيت عليهم السلامبوده ، با توجه به خصوصياتى كه براى آن ذكر شده ، بى ترديد، چيزى غير از الفاظى است كه در احاديث مذكور آمده است.
نبودن دليل قاطعى بر مراد از اسم اعظم، موجب شده است كه ديدگاه هاى مختلفى درباره آن ارائه گردد ، تا آن جا كه سيوطى، بيست قول را در اين زمينه نقل كرده است .
گروهى مانند ابو جعفر طبرى و ابو الحسن اشعرى و ابو حاتم ابن حيّان و باقلانى ، بر اين باورند كه همه اسماى الهى (يعنى صفات خداوند عزوجلّ)، بزرگ هستند و اسمى كه بزرگ تر از اسماى ديگر باشد، وجود ندارد .