۹۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از دعاى ستم ديده بترسيد ـ اگرچه كافر باشد ـ ؛ چرا كه در برابر آن ، هيچ مانعى نيست.

۹۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به نقل از صُحُف ابراهيم ، از خداوند ، درباره نفرين ستم ديده ـ:من آن را رد نمى كنم ، اگرچه از جانب كافرى باشد.

۹۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دعاى ستم ديده مستجاب مى شود ، هر چند آن ستم ديده گنهكار باشد ؛ زيرا گناهش بر عهده اوست [و كيفرش را خواهد چشيد].

۹۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه به بنده اى ستم شود و نتواند داد خويش را بستاند و ياورى هم نداشته باشد ، [اگر ]نگاهش را به سوى آسمان بردارد و خدا را بخواند ، خداوند عز و جلمى فرمايد : «بله ، بنده ام! من خود ، تو را در ( / دنيا و آخرت) دير يا زود يارى خواهم داد».

۹۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از نفرين ستم ديده بپرهيزيد ؛ چرا كه بر فراز ابرها مى رود تا خداى عز و جلبدان بنگرد و بفرمايد : «فرازَش آوريد تا بپذيرمَش».

۹۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زنهار از دعاى ستم ديده ؛ زيرا او از خدا حقّش را درخواست مى كند و خدا هيچ صاحب حقّى را از حقّش محروم نمى كند.

۹۳۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :اِتَّقوا دَعوَةَ المَظلومِ ـ وإن كانَ كافِرا ـ فَإِنَّهُ لَيسَ دونَها حِجابٌ . ^۱

۹۳۱.عنه صلى الله عليه و آلهـ نَقلاً عَن صُحُفِ إبراهيمَ في دَعوَةِ المَظلومِ ـ: إنّي لا أرُدُّها وإن كانَت مِن كافِرٍ . ^۲

۹۳۲.عنه صلى الله عليه و آله :دَعوَةُ المَظلومِ مُستَجابَةٌ ، وإن كانَ فاجِرا فَفُجورُهُ عَلى نَفسِهِ . ^۳

۹۳۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ العَبدَ إذا ظُلِمَ فَلَم يَنتَصِر ، ولَم يَكُن لَهُ مَن يَنصُرُهُ ، رَفَعَ طَرفَهُ إلَى السَّماءِ ، فَدَعَا اللّهَ ، قالَ اللّهُ عز و جل : لَبَّيكَ عَبدي أنَا أنصُرُكَ عاجِلاً وآجِلاً . ^۴

۹۳۴.عنه صلى الله عليه و آله :إيّاكُم ودَعوَةَ المَظلومِ ؛ فَإِنَّها تُرفَعُ فَوقَ السَّحابِ حَتّى يَنظُرَ اللّهُ عز و جل إلَيها ، فَيَقولُ : اِرفَعوها حَتّى أستَجيبَ لَهُ . ^۵

۹۳۵.عنه صلى الله عليه و آله :إيّاكَ ودَعوَةَ المَظلومِ ؛ فَإِنَّما يَسأَلُ اللّهَ حَقَّهُ ، وإنَّ اللّهَ لا يَمنَعُ ذا حَقٍّ حَقَّهُ . ^۶