۹۵۰.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در دادخواهى ـ: بار خدايا! ... وعده اى را كه درباره اجابت دعاى درماندگان داده اى ، به من بنمايان.
۹۵۱.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان درباره خوى هاى والاى انسانى ـ: بار خدايا ! چنانم گردان كه به هنگام درماندگى ، از تو كمك بجويم و به گاه نياز ، از تو درخواست كنم و به وقت بيچارگى ، براى تو زارى و التماس نمايم ، و مرا به كمك گرفتن از غير خودت در هنگام درماندگى ام ، و تن دادن به خواهش از غير خودت به گاه نيازمندى ام ، و التماس و زارى به غير خودت به هنگام ترس ، مبتلا مكن ، كه در نتيجه ، سزاوار يارى نرساندن تو و دريغ ورزى و روى گردانى تو شوم ، اى مهربان ترينِ مهربانان !
7 / 14
كسى كه غريق گونه دعا كند
۹۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به پيامبرى از پيامبران ، وحى فرمود كه : «چه شده است كه بندگانم با دل هاى ناپاك و بدن هاى آلوده به خانه هاى من درمى آيند؟ آيا به من غرّه مى شوند؟ يا مرا مى فريبند؟ به عزّت و شُكوه و بلندى مقامم سوگند كه آنان را به چنان بلايى گرفتار مى سازم كه شخص بردبار ( / خردمند) را در آن سرگشته كنم و از ايشان تنها آن كس نجات مى يابد كه چونان شخصِ در حال غرق شدن دعا كند».
۹۵۳.الغيبة ، نعمانىـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ: من و پدرم به حضور امام صادق عليه السلام رسيديم . ايشان فرمود : «شما چگونه ايد ، اگر به روزى درافتيد كه نه امامى رهنما ببينيد و نه نشانه اى نمايان؟ [و بدانيد] كسى از آن سرگشتگى رهايى نمى يابد ، مگر آن كه دعاى غريق را بخواند» .
پدرم گفت : به خدا سوگند كه اين ، بلاست . فدايت شوم ! در آن هنگام چه كنيم؟
فرمود : «هر گاه چنين روزگارى آمد و امام زمان را نديدى ، به آنچه در دست داريد ، چنگ زنيد تا امر برايتان روشن شود».
