۱۰۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه كس اند كه خدا را مى خوانند و پاسخ نمى گيرند : مردى كه همسر بدى دارد و طلاقش نمى دهد ؛ مردى كه [از كسى] پولى طلبكار است و بر آن گواه نگرفته است ؛ و مردى كه مالَش را به شخص سفيه داده است ، در حالى كه خداوند عز و جلفرموده است : «و اموالتان را به سفيهان ندهيد» .

۱۰۰۹.الكافى :امام صادق عليه السلام فرمود : «چهار دسته اند كه دعايشان پذيرفته نمى شود :
يكى مردى كه در خانه اش بنشيند و بگويد : خدايا! روزى ام ده . در جوابش گفته مى شود : مگر تو را به طلب روزى ، فرمان ندادم؟
ديگر ، مردى كه زنى دارد و زنش را نفرين مى كند . به او گفته مى شود : مگر اختيار كار [طلاق] او را به تو ندادم؟
سوم ، مردى كه مالى دارد و آن را تباه مى كند و مى گويد : خدايا! روزى ام ده . به او گفته مى شود : مگر تو را به ميانه روى فرمان ندادم؟ مگر تو را به بهسازى [مال و دارايى ات ]فرمان ندادم؟». سپس فرمود : «و آنان كه هر گاه انفاق كنند ، نه ولخرجى مى كنند و نه خسّت مى ورزند ؛ بلكه ميان اين دو حد ، ميانه را برمى گزينند» .
«و چهارم ، مردى كه پولى داشته و آن را ، بدون گرفتن گواه ، قرض داده است . پس به او گفته مى شود : مگر تو را به گواه گرفتن ، فرمان ندادم؟».

۱۰۱۰.امام صادق عليه السلامـ از جمله جواب هاى ايشان به صوفيان ـ: خداوند ـ تبارك و تعالى ـ در چند جاى كتابش مى فرمايد : «همانا او اسرافكاران را دوست ندارد» . پس ، مردم را از زياده روى نهى فرمود ، و از تنگ گرفتن هم نهى فرموده است ؛ بلكه حدّ ميان اين دو را بايد برگزيد .
نبايد هر چه دارد ، بدهد ، آن گاه دعا كند كه خداوند روزى اش دهد ، كه دعايش به اجابت نمى رسد ؛ به دليل حديثى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله رسيده است كه فرمود :
«چند دعاست كه از امّت من به اجابت نمى رسد : نفرين شخص به پدر و مادرش و نفرين شخص به بدهكارش كه مال او را خورده است و او براى پولى كه به او داده ، نوشته و گواهى نگرفته است و نفرين شخص به همسرش ، در حالى كه خداوند اختيار طلاقش را به دست او داده است و دعاى مردى كه در خانه اش بنشيند و بگويد : پروردگارا! به من روزى ده . و به دنبال تحصيل روزى نرود . خداوند عز و جل به او مى فرمايد : بنده ام! آيا من بدنى سالم براى طلب روزى و سفر به تو ندادم تا هم ميان من و خودت براى پيروى از فرمانم در طلب روزى ، عذر داشته باشى و هم سربار خانواده ات نباشى . پس [اكنون ]اگر خواستم ، به تو روزى مى دهم و اگر خواستم ، بر تو تنگ مى گيرم ، و تو را در نزد من عذرى نيست و دعاى مردى كه خداوند ثروت فراوان به او روزى كرده و او همه آنها را خرج كند و آن گاه دعا كند كه : خدايا! به من روزى ده . پس خداوند عز و جلمى فرمايد : مگر تو را روزىِ گسترده ندادم؟ پس چرا در آن ، چنان كه تو را فرمان دادم ، ميانه روى نكردى و زياده روى نمودى ، با اين كه تو را از زياده روى نهى كرده بودم؟ ؛ و دعاى شخص براى قطع صله رحم».

۱۰۰۸.عنه صلى الله عليه و آله :ثَلاثَةٌ يَدعونَ اللّهَ فَلا يُستَجابُ لَهُم : رَجُلٌ كانَت تَحتَهُ امرَأَةٌ سَيِّئَةٌ فَلَم يُطَلِّقها ، ورَجُلٌ كانَ لَهُ [عَلى رَجُلٍ] ^۱ مالٌ فَلَم يُشهِد عَلَيهِ ، ورَجُلٌ آتى سَفيها مالَهُ ، وقَد قالَ اللّهُ عز و جل : «وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاءَ أَمْوَ لَكُمُ»^۲ . ^۳

۱۰۰۹.الكافي :الإمام الصادق عليه السلام : أربَعَةٌ لا تُستَجابُ لَهُم دَعوَةٌ : رَجُلٌ جالِسٌ في بَيتِهِ يَقولُ : اللّهُمَّ ارزُقني فَيُقالُ لَهُ : ألَم آمُركَ بِالطَّلَبِ ؟ ورَجُلٌ كانَت لَهُ امرَأَةٌ فَدَعا عَلَيها ، فَيُقالُ لَهُ : ألَم أجعَل أمرَها إلَيكَ ؟ ورَجُلٌ كانَ لَهُ مالٌ فَأَفسَدَهُ ، فَيَقولُ : اللّهُمَّ ارزُقني ، فَيُقالُ لَهُ : ألَم آمُركَ بِالاِقتِصادِ ؟ ألَم آمُركَ بِالإِصلاحِ ؟ ثُمَّ قالَ : «وَ الَّذِينَ إِذَا أَنفَقُواْ لَمْ يُسْرِفُواْ وَ لَمْ يَقْتُرُواْ وَ كَانَ بَيْنَ ذَ لِكَ قَوَامًا»^۴ ، ورَجُلٌ كانَ لَهُ مالٌ فَأَدانَهُ بِغَيرِ بَيِّنَةٍ ، فَيُقالُ لَهُ : ألَم آمُركَ بِالشَّهادَةِ ؟ ^۵

۱۰۱۰.الإمام الصادق عليه السلامـ مِمّا قالَهُ عليه السلام في جَوابِ الصّوفِيَّةِ ـ: إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى . . . في غَيرِ آيَةٍ مِن كِتابِ اللّهِ يَقولُ : «إِنَّهُ لاَ يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ» فَنَهاهُم عَنِ الإِسرافِ ، ونَهاهُم عَن التَّقتيرِ ولكِن أمرٌ بَينَ أمرَينِ ، لا يُعطي جَميعَ ما عِندَهُ ، ثُمَّ يَدعُو اللّهَ أن يَرزُقَهُ فَلا يَستَجيبُ لَهُ ؛ لِلحَديثِ الَّذي جاءَ عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله :
إنَّ أصنافا مِن اُمَّتي لا يُستَجابُ لَهُم دُعاؤُهُم : رَجُلٌ يَدعو عَلى والِدَيهِ ، ورَجُلٌ يَدعو عَلى غَريمٍ ذَهَبَ لَهُ بِمالٍ ، فَلَم يَكتُب عَلَيهِ ولَم يُشهِد عَلَيهِ ، ورَجُلٌ يَدعو عَلَى امرَأَتِهِ وقَد جَعَلَ اللّهُ تَخلِيَةَ سَبيلِها بِيَدِهِ ، ورَجُلٌ يَقعُدُ في بَيتِهِ ويَقولُ : رَبِّ ارزُقني ، ولا يَخرُجُ ولا يَطلُبُ الرِّزقَ ، فَيَقولُ اللّهُ عز و جل لَهُ : عَبدي ! ألَم أجعَل لَكَ السَّبيلَ إلَى الطَّلَبِ ، وَالضَّربِ فِي الأَرضِ بِجَوارِحَ صَحيحَةٍ ؟ فَتَكونَ قَد أعذَرتَ فيما بَيني وبَينَكَ فِي الطَّلَبِ لاِتِّباعِ أمري ، ولِكَيلا تَكونَ كَلاًّ عَلى أهلِكَ ، فَإِن شِئتُ رَزَقتُكَ ، وإن شِئتُ قَتَّرتُ عَلَيكَ ، وأنتَ غَيرُ مَعذورٍ عِندي .
ورَجُلٌ رَزَقَهُ اللّهُ مالاً كَثيرا فَأَنفَقَهُ ، ثُمَّ أقبَلَ يَدعو : يا رَبِّ ارزُقني ، فَيَقولُ اللّهُ عز و جل : ألَم أرزُقكَ رِزقا واسِعا ؟ فَهَلاَّ اقتَصَدتَ فيهِ كَما أمَرتُكَ ولَم تُسرِف ، وقَد نَهَيتُكَ عَنِ الإِسرافِ ؟ ورَجُلٌ يَدعو في قَطيعَةِ رَحِمٍ . ^۶