۱۰۳۳.امام صادق عليه السلام :بنده دوست خداوند ، در گرفتارى كه برايش پيش مى آيد ، خداى عز و جل را مى خواند . پس خداوند به فرشته گماشته بر او مى فرمايد : «حاجت بنده ام را برآور ؛ امّا در آن شتاب مكن ؛ زيرا دوست دارم ندا و صداى او را بشنوم».
و بنده دشمن خدا در گرفتارى كه برايش پيش مى آيد ، خداوند عز و جل را مى خواند . پس به فرشته گماشته بر او گفته مى شود : «زود حاجت بنده ام را برآور كه خوش ندارم ندا و صداى او را بشنوم».
۱۰۳۴.عدّة الداعىـ به نقل از كعب الأحبار ـ: در تورات نوشته شده است : «اى موسى ! ... من از خلق خود غافل نيستم ؛ امّا دوست دارم فرشتگانم هياهوى دعاى بندگانم را بشنوند و نگهبانانم ببينند كه چگونه فرزندان آدم ، با نيرويى كه خود به آنها داده ام و با سبب سازى اى كه خود برايشان كرده ام ، در نزديك شدن به من مى كوشند».
۱۰۳۵.عدّة الداعى :از جمله چيزهايى كه خداوند به داوود عليه السلام وحى فرمود ، اين بود : «گاه بنده را گرفتار بيمارى مى كنم و او كمتر به نماز و چاكرى مى پردازد ؛ امّا صداى او كه در هنگام اندوهش مرا مى خواند ، نزد من محبوب تر از نماز نمازگزاران است».
۱۰۳۶.امام صادق عليه السلام :خداوند هر گاه بنده اى را دوست داشته باشد ، فرشته اى به سوى او مى فرستد و به وى مى فرمايد : «او را بيمار كن و بلا را بر او سخت گردان ، و اگر از مرضى بهبود يافت ، به سخت تر از آن گرفتارش ساز و او را در فشار قرار ده تا [همواره ]مرا ياد كند ؛ چرا كه ميل دارم دعاى او را بشنوم».
و هر گاه بنده اى را دشمن بدارد ، فرشته اى را بر او مى گمارد و به وى مى فرمايد : «او را تن درست بدار و هر چه مى خواهد ، عطايش كن تا ياد من نكند ؛ زيرا ميل ندارم صداى او را بشنوم» .
