۱۰۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس ما بين دو جمعه پانصد ركعت نماز بخواند ، هر خيرى كه از خدا آرزو كند ، به او مى دهد .

۱۰۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از جمعه تا جمعه پانصد ركعت نماز مستحبى بخواند هر چه از خدا بخواهد ، به او مى دهد ، مگر آن كه چيز حرامى بخواهد .

۱۰۷۴.مصباح المتهجّد :امام باقر عليه السلام فرمود : «چرا هر گاه غمى از غم هاى دنيا به يكى از شما مى رسد ، روز جمعه دو ركعت نماز نمى خواند و حمد و ثناى خداوند متعال را به جا نمى آورد و بر محمّد و خاندان او صلوات نمى فرستد و دستش را به آسمان برنمى دارد و بگويد : ... ؟» . امام عليه السلام دعا را ذكر كرد .

۱۰۷۵.الكافىـ به نقل از ابو على خزّاز ـ: در محضر امام صادق عليه السلام بودم كه مردى وارد شد و گفت : فدايت شوم! برادرم به مرضى دچار شده است كه خجالت مى كشم بگويم .
امام عليه السلام فرمود : «پوشيده اش بدار و به او بگو : روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه روزه بگيرد و زوال خورشيد كه شد ، دو جامه نو يا تميز بپوشد و به جايى برود كه كسى او را نبيند و نماز بگزارد و زانوانش را برهنه سازد و كف دستانش و پهلوهايش را بر زمين بكشد، و در [قيامِ] نمازش ، فاتحة الكتاب را ده مرتبه و «قل هو اللّه أحد» را ده مرتبه بخواند و چون به ركوع رفت ، پانزده مرتبه «قل هو اللّه أحد» را بخواند و در سجده نيز ده مرتبه آن را بخواند، و سر از سجده كه برداشت، قبل از رفتن به سجده دوم، بيست مرتبه آن را بخواند . چهار ركعت با همين شيوه بخواند و پس از تمام شدن تشهّد بگويد : اى خدايى كه به نيكى كردن ، معروفى! اى اوّل از هر اوّلى! اى آخر از هر آخرى! اى دارنده نيروى استوار! اى روزى دهنده مستمندان! اى مهربان ترينِ مهربانان! من جان خويش را به يك سوم آنچه دارم ، از تو خريدم. پس شرّ آنچه را بِدان گرفتار آمده ام ، از من بگردان، كه همانا تو بر هر كارى توانايى» .

۱۰۷۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن صَلّى ما بَينَ الجُمُعَتَينِ خَمسَمِئَةِ رَكعَةٍ ، فَلَهُ عِندَ اللّهِ ما يَتَمَنّى مِن خَيرٍ . ^۱

۱۰۷۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن تَنَفَّلَ ما بَينَ الجُمُعَةِ إلَى الجُمُعَةِ خَمسَمِئَةِ رَكعَةٍ ، فَلَهُ عِندَ اللّهِ ما شاءَ ، إلاّ أن يَشاءَ مُحَرَّما . ^۲

۱۰۷۴.مصباح المتهجد :الإمام الباقر عليه السلام : ما يَمنَعُ أحَدَكُم إذا أصابَهُ شَيءٌ مِن غَمِّ الدُّنيا أن يُصَلِّيَ يَومَ الجُمُعَةِ رَكعَتَينِ ، ويَحمَدَ اللّهَ تَعالى ويُثنِيَ عَلَيهِ ، ويُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ عليهم السلام ، ويَمُدَّ يَدَهُ ويَقولَ : ـ وذَكَرَ الدُّعاءَ ـ . ^۳

۱۰۷۵.الكافي عن أبي عليّ الخزّاز :حَضَرتُ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام فَأَتاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ! أخي بِهِ بَلِيَّةٌ أستَحيي أن أذكُرَها .
فَقالَ لَهُ : اُستُر ذلِكَ ، وقُل لَهُ : يَصومُ يَومَ الأَربِعاءِ وَالخَميسِ وَالجُمُعَةِ ، ويَخرُجُ إذا زالَتِ الشَّمسُ ، ويَلبَسُ ثَوبَينِ إمّا جَديدَينِ وإمّا غَسيلَينِ حَيثُ لا يَراهُ أحَدٌ ، فَيُصَلّي ويَكشِفُ عَن رُكبَتَيهِ ، ويَتَمَطّى بِراحَتَيهِ الأَرضَ وجَنبَيهِ ، ويَقرَأُ في صَلاتِهِ «فاتِحَةَ الكِتابِ» عَشرَ مَرّاتٍ و «قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ» عَشرَ مَرّاتٍ ، فَإِذا رَكَعَ قَرَأَ خَمسَ عَشرَةَ مَرَّةً «قُل هُوَ اللّهُ أحَدٌ» ، فَإِذا سَجَدَ قَرَأَها عَشرا ، فَإِذا رَفَعَ رَأسَهُ قَبلَ أن يَسجُدَ قَرَأَها عِشرينَ مَرَّةً ، يُصَلّي أربَعَ رَكَعاتٍ عَلى مِثلِ هذا ، فَإِذا فَرَغَ مِنَ التَّشَهُّدِ قالَ :
يا مَعروفا بِالمَعروفِ ، يا أوَّلَ الأَوَّلينَ ، يا آخِرَ الآخِرينَ ، يا ذَا القُوَّةِ المَتينِ ، يا رازِقَ المَساكينِ ، يا أرحَمَ الرّاحِمينَ ، إنِّي اشتَرَيتُ نَفسي مِنكَ بِثُلُثِ ما أملِكُ ، فَاصرِف عَنّي شَرَّ مَا ابتُليتُ بِهِ ؛ إنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ . ^۴