۱۲۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! مرا و امّتم را بيامرز. بار الها! مرا و امّتم را بيامرز . از خداوند براى خودم و شما آمرزش مى طلبم .
۱۲۵۵.صحيح مسلمـ به نقل از عبد اللّه بن عمرو بن عاص ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله اين فرموده خداوند عز و جلدرباره ابراهيم را تلاوت كرد كه : «بار خدايا! اين بت ها بسيارى از مردم را گم راه ساختند. پس ، هر كه از من پيروى كند ، او از من است» ، و عيسى عليه السلام نيز گفت : «اگر عذابشان كنى ، آنان بندگان تواند و اگر ايشان را بيامرزى ، به راستى كه تو عزّتمند و حكيمى» . پيامبر صلى الله عليه و آله سپس، دستانش را بلند كرد و گفت : «بار خدايا! امّت من، امّت من!» و گريست .
پس، خداوند عز و جل فرمود : «اى جبرئيل! به نزد محمّد برو ـ و البتّه پروردگار تو داناتر است ـ و از او بپرس كه چرا گريه مى كند».
جبرئيل ـ كه درود و سلام بر او باد ـ نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و از ايشان پرسيد. پيامبر خدا به او خبر داد كه چه گفته است كه خدا بهتر مى داند .
خداوند عز و جل فرمود : «اى جبرئيل! به نزد محمّد برو و بگو : ما تو را درباره امّتت راضى خواهيم كرد و تو را دلگير نخواهيم ساخت» .
۱۲۵۶.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «از خداوند ـ تبارك و تعالى ـ سه چيز خواسته ام . دو تاى آنها را به من داده و يكى را نداده است :
گفتم : پروردگارا! امّت مرا گرسنه نميران.
فرمود : خواسته ات را اجابت كردم.
گفتم : پروردگارا! بر آنها دشمنى از غير خودشان ـ يعنى مشركان ـ را مسلّط مكن كه ريشه كنشان كند.
فرمود : خواسته ات اجابت شد .
گفتم : پروردگارا! سختى (گرفتارى) در ميانشان قرار مده .
[خدا] اين را بى پاسخ گذاشت» .
