209
نهج الدّعا (ع-ف) ج2

7 / 4

كُمَيت بن زيد ۱

۱۳۲۴.تاريخ دمشقـ به نقل از ابن عايشه ، از پدرش ـ: كُمَيت بن زيد ، نزد امام زين العابدين عليه السلام آمد و گفت : شعرى در مدح شما گفته ام كه اميدوارم در روز قيامت ، وسيله اى [براى شفاعتم ]در نزد پيامبر خدا باشد. گوش كنيد!
امام زين العابدين عليه السلام كسى را فرستاد و افراد خانواده و خدمتكاران خود را جمع كرد. آن گاه كُميت اشعارش را خواند :
طربناك شدى و آيا تو را جاى طربناكى هست؟ ... .
چون اشعارش را به پايان برد ، امام زين العابدين عليه السلام به او فرمود : «پاداش دادنِ تو از توان ما برون است؛ امّا آن پاداشِ تو كه ما از دادنش ناتوانيم ، بى گمان ، خدا و پيامبرش هرگز از آن ناتوان نيستند» و از طرف خودش و خانواده اش چهار صد هزار درهم به او داد و فرمود : «اينها را بگير ـ اى ابو مستهل ـ و خرج سَفَرت كن» .
كُمَيت گفت : اگر يك سكّه خرد هم به من صله بدهى ، برايم افتخار است ؛ امّا براى مدح شما پول و مزدى نمى گيرم و مزدم را فقط از كسى مى گيرم كه به خاطر رضاى او و براى آن كه وسيله اى در نزد او داشته باشم، سرودم ؛ ليك اگر دوست دارى به من احسانى كنى ، يكى از آن جامه هايى را كه بر تن دارى، براى تبرّك به من بده .
امام زين العابدين عليه السلام برخاست و جامه هايش را در آورد و همه آنها را به او داد و دستور داد جبّه اى را كه با آن نماز مى خواند ، آوردند و آن را نيز به او داد و سپس فرمود : «بار خدايا! كُمَيت در زمانى كه ديگر مردمانْ بخل مى ورزند ، در حقّ خاندان پيامبرت و فرزندان پيامبرت ، از خود گذشتگى كرد و حق را كه ديگران كتمانش مى كنند ، آشكارا بيان نمود. پس . او را شهيد بميران و سعادتمند ، زنده اش بدار و در دنيا پاداشش بده و در آخرت نيز پاداش فراوان عطايش فرما، كه ما از دادنِ پاداش او عاجزيم، در حالى كه تو توانگر و كريمى» .
كُمَيت گفت : از آن پس، همواره بركت دعاى ايشان را مى ديدم .

رك : صحيفه سجّاديه : دعاى 24 ـ 27 .

1.براى شناخت وى ، ر . ك : ص ۵۴۸ .


نهج الدّعا (ع-ف) ج2
208

7 / 4

الكُمَيتُ بنُ زَيدٍ

۱۳۲۴.تاريخ دمشق عن ابن عائشة عن أبيه :أتَى الكُمَيتُ بنُ زَيدٍ إلى عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام فَقالَ لَهُ : إنّي قَد مَدَحتُكُم بِما أرجو أن يَكونَ وَسيلَةً عِندَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَومَ القِيامَةِ فَاسمَعهُ ، فَوَجَّهَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام فَجَمَعَ أهلَهُ ومَوالِيَهُ ثُمَّ أنشَدَهُ :
طَرِبتَ وهَل بِكَ مِن مَطرَبِ ...
فَلَمّا فَرَغَ مِنها قالَ لَهُ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام : ثَوابُكَ نَحنُ عاجِزونَ عَنهُ ، ولكِن ما عَجَزنا عَنهُ فَإِنَّ اللّهَ ورَسولَهُ لَن يَعجِزا عَن مُكافَأَتِكَ ، وسَقَطَ لَهُ عَلى نَفسِهِ وأهلِهِ أربَعَمِئَةِ ألفِ دِرهَمٍ ، فَقالَ لَهُ : خُذ هذِهِ يا أبَا المُستَهِلِّ فَاستَعِن بِها عَلى سَفَرِكَ ، فَقالَ : لَو وَصَلتَني بِدانِقٍ لَكانَ شَرَفا ، ولكِن عَلى مَدحِكُم لا آخُذُ ثَمَنا ولا أجرا ، إلاّ مَن أرَدتُ بِهِ وَجهَهُ وَالوَسيلَةَ عِندَهُ ، ولكِن إن أحبَبتَ أن تُحسِنَ إلَيَّ فَادفَع بَعضَ ثِيابِكَ الَّتي تَلي جَسَدَكَ أتَبَرَّك بِهِ ، فَقامَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه السلام فَنَزَعَ ثِيابَهُ فَدَفَعَها كُلَّها إلَيهِ ، وأمَرَ بِجُبَّةٍ لَهُ كانَت يُصَلّي فيها فَدُفِعَت إلَيهِ ، ثُمَّ قالَ : اللّهُمَّ إنَّ الكُمَيتَ جادَ في آلِ رَسولِكَ وذُرِّيَّةِ نَبِيِّكَ بِنَفسِهِ حينَ ضَنَّ ۱ النّاسُ ، وأظهَرَ ما كَتَمَهُ غَيرُهُ مِنَ الحَقِّ ، فَأَمِتهُ شَهيدا ، وأحيِهِ سَعيدا ، وأرِهِ الجَزاءَ عاجِلاً ، وَاجزِ لَهُ جَزيلَ المَثوبَةِ آجِلاً ؛ فَإِنّا قَد عَجَزنا عَن مُكافَأَتِهِ وأنتَ واسِعٌ كَريمٌ .
قالَ الكُمَيتُ : فَما زِلتُ أتَعَرَّفُ بَرَكَةَ دُعائِهِ . ۲

راجع : الصحيفة السجّاديّة : الدعاء 24 ـ 27 .

1.أي بَخِلَ . والضِّنُّ : ما تختصّه وتبخل به لمكانه منك وموقعه عندك (النهاية : ج ۳ ص ۱۰۴ «ضنن») .

2.تاريخ دمشق : ج ۵۰ ص ۲۳۶؛ الغدير : ج ۲ ص ۲۷۷ نقلاً عن البغدادي في خزانة الأدب عن صاعد مولى الكميت نحوه .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (ع-ف) ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    افقی، رسول؛ سرخه ای، احسان؛ شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 68455
صفحه از 680
پرینت  ارسال به