11 / 3
داوود بن كثير رقّى ۱
۱۳۴۴.قرب الإسنادـ به نقل از حسين بن يسار ـ: نامه ايشان (امام رضا عليه السلام ) به داوود بن كثير رِقّى را در پاسخ نامه او ـ كه از زندان براى امام عليه السلام نوشته و درخواست دعا كرده بود ـ خواندم. ايشان نوشته بود : «به نام خداوند بخشاينده مهربان. خداوند، به رحمت خويش، ما و تو را در دنيا و آخرت ، از بهترين عافيت (آسايش) ، برخوردار گرداند! اين نامه را به تو نوشتم و [بدان كه ]هر نعمتى كه داريم ، از خداست. ستايش ، از آنِ اوست كه بى انباز است».
11 / 4
دِعبِل ۲
۱۳۴۵.كمال الدينـ به نقل از عبد السلام بن صالح هروى ـ: دِعبل بن على خُزاعى ، در مرو ، خدمت امام رضا عليه السلام رسيد و گفت : اى پسر پيامبر خدا! من درباره شما قصيده اى گفته ام و با خود ، عهد كرده ام كه آن را پيش از شما براى هيچ كس نخوانم .
[امام عليه السلام ] فرمود : «بخوان».
دعبل ، شروع به خواندن كرد :
حلقه هاى درسى كه در آنها قرآن خوانده مى شد ، اكنون خالى اندو محلّ نزول وحى ، چونان بيابانى بى آب و علف گشته است...
و چون به اين بيت رسيد كه :
من همه عمر در بيم و هراس زيستم ؛ امّااميدم همه آن است كه بعد از مرگ ، روى آسايش ببينم
[امام] رضا عليه السلام به او فرمود : «خداوند ، تو را در آن روز وحشت بزرگ ، در امان بدارد!».
