۱۴۵۷.امام حسن عليه السلام :[پيامبر خدا] بر منبر بود . على عليه السلام را صدا زد و دست او را كشيد و گفت : «بار خدايا! با دوست اين ، دوستى كن و با دشمنش دشمنى. بار خدايا! هر كه با على دشمنى كند ، نه در زمين ، نشستنگاهى برايش قرار ده و نه در آسمان ، فرازگاهى ؛ بلكه در پايين ترين طبقه دوزخ ، جايش ده .
۱۴۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! هر كه تو را دوست بدارد و با تو دوستى ورزد ، رحمت ، او را فرا گيرد و هر كه به تو بغض ورزد و با تو دشمنى كند ، لعنت فرايش گيرد .
۱۴۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى گروه مردم! على را دوست بداريد؛ زيرا گوشت او ، گوشتِ من و خون او ، خونِ من است. خدا لعنت كند آن گروه هايى از امّت مرا كه سفارش مرا درباره او زير پا نهند و سفارشم را درباره اش از ياد ببرند! آنان را نزد خداوند ، بهره اى نخواهد بود .
۱۴۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره على عليه السلام ـ: بدانيد اى گروه مردمان كه خداوند ، براى شما ولىّ و امامى تعيين كرده است كه فرمان بُردارى از او بر مهاجران و انصار و پيروان شايسته آنان، و بر صحرانشين و شهرنشين، و بر عرب و غير عرب، و آزاد و بنده، و كوچك و بزرگ ، و بر سفيد و سياه، و بر هر يكتا پرستى واجب است و حكمش جارى و گفتارش روا و فرمانش نافذ است .
ملعون است كسى كه با او مخالفت كند و مشمول رحمت است كسى كه از او پيروى و كسى كه تصديقش كند. خداوند ، او را و هر كه را از او حرف شنوى و اطاعت مى كند ، بيامُرزاد ( / آمرزيده است) .
