شناخت نامه

4 . نفرين كردن به دليل گناهى خاص

گاه ، بعضى اشخاص ، مرتكب گناه خاصى شده اند كه مقتضاى حكمت ، نفرين كردن آنها به جهت همان گناه است ، مانند كتمان حديث ولايت . بايد توجه داشت كه اين گونه نفرين ها ، در صورتى دلالت بر فساد اشخاص مورد اشاره دارند كه توبه و صلاح آنان ثابت نگردد . بنا بر اين نفرين فرستادن پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام بر كسى به دليل گناهى خاص ، دليل بر فساد مطلق او نخواهد بود .

5 . نفرين هاى صورى

در دوران امامتِ شمارى از امامان اهل بيت عليهم السلام، گاه، زمامداران حاكم، برخى از ياران آنها را تحت تعقيب قرار مى دادند و درصدد حبس و يا قتل آنها بودند ، و لذا امام عليه السلام براى حفظ جان آنها ، در ملأ عام يا نزد جاسوسان حكومت ، آنها را نفرين مى كرد تا نشان دهد ارتباطى با وى ندارند و دشمن را از تعقيب آنها منصرف نمايد ، مانند نفرين هايى كه درباره زُرارة بن اَعيَن ^۱ و بريد بن معاويه ^۲ و محمّد بن مسلم ^۳ وصفوان بن يحيى و محمّد بن سنان ، ^۴ صادر شده است . گفتنى است كه اين گونه موارد را در اين مجموعه نياورده ايم ؛ زيرا تعارض آنها با رواياتى كه در مدح اين گونه اشخاص وارد شده است، ^۵ حكايت از صورى بودنِ روايات نفرين فرستادن ائمّه بر آنها دارد.