525
نهج الدّعا (ع-ف) ج2

ابو على بن راشد

ابو على حسن بن راشد كه به كنيه اش ابو على مشهور است ، از ياران امام جواد و امام هادى عليهماالسلام و ثقه است . شيخ مفيد ، او را از فقهاى بزرگ و سرآمد كه حلال و حرام از آنان گرفته مى شود و هيچ خُرده اى بر آنان نمى توان گرفت و راهى براى نكوهش ايشان نيست ، برشمرده است . شيخ طوسى ، نام او را در زمره وكلاى ممدوح ائمه عليهم السلامو از كارپردازان آنان ، آورده است . كشّى در ستايش و بزرگوارى او رواياتى آورده است، از جمله اين كه وى ، در بغداد ، از وكيلان بوده و خزانه دارى امام عسكرى عليه السلام را برعهده داشته است .

ر . ك : رجال البرقى : ص 56 ـ 57 ، رجال الطوسى : ص 375 ، ش 5545 و 385 ش 5673 ، مجموعة المصنّفات ، مفيد : ج 9 ص 25 .

ابو قرصافه

جندرة بن خيشنه كنانى ، از ياران پيامبر خدا بود كه در شام ، اقامت گزيد . وى به كنيه اش ابو قرصافه شهرت داشت . پيامبر صلى الله عليه و آله بُرنسى بر او پوشانْد . مردم ، نزد او مى آمدند و ابو قرصافه ، برايشان دعا مى كرد و طلبِ بركت مى نمود و خداوند هم به آنان ، بركت عطا مى كرد .

ابو مريم غسّانى

نام ابو مريم ، نذير است و پيامبر خدا ، كنيه ابو مريم را بر وى نهاد . از او روايت شده كه گفت : خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله رسيدم و گفتم : اى پيامبر خدا ! امشب دخترى برايم به دنيا آمد . پيامبر صلى الله عليه و آله هم فرمود : «بر من هم سوره مريم ، نازل شد . پس نام او را مريم بگذار» . از اين رو ، او را با كنيه ابو مريم ، صدا مى زدند .

ابو هاشم جعفرى

ابو هاشم داوود بن قاسم بن اسحاق جعفرى ، از ياران امام رضا ، امام جواد ، امام هادى و امام عسكرى عليهم السلامبود و نزد ائمه عليهم السلاممنزلتى والا داشت . او راوى اى ارجمند و ثقه است . رواياتى كه درباره خودش و روايتش نقل كرده ، نشانگر جايگاه والاى اوست . او در سال


نهج الدّعا (ع-ف) ج2
524

ابو شَعثاء

ابو شعثاء يزيد بن زياد بن مهاصر كِنْدى بهدلى ، مردى شجاع و تيرانداز بود . او در سپاه امام حسين عليه السلام جنگيد و به شهادت رسيد . در زيارت هاى «ناحيه مقدّسه» و «رجبيّه» به او سلام داده شده است

ر . ك : المناقب ، ابن شهر آشوب : ج 4 ص 103 ، الإقبال : ص 576 .

ابو عبد اللّه بن صالح

در كتاب هاى رجالى ، از اين شخص نام برده نشده است . در الكافى روايت شده است كه از ناحيه مقدّسه اجازه خروج خواست و پس از گذشت 22 روز به وى اجازه داده شد و او رفت و در حالى كه اميدى به رسيدن به قافله نداشت، به آن رسيد . امام عليه السلام برايش دعاى سلامت كرد و ابو عبد اللّه بن صالح [در اين سفر ]بدى و گزندى نديد .

ر . ك : الكافي : ج 1 ص 519 ، مستدركات علم رجال الحديث : ج 8 ص 418 ش 17095 .

ابو عبيده حذّاء

نام او زياد است ؛ امّا در نام پدرش اختلاف است و عيسى ، رجاء ، ابو رجاء ، مُنذَر ، اَخْرَم و حسن ، نام هايى است كه براى او گفته اند . در اخبار ، عموما با كنيه اش ياد مى شود . وى ، از ياران امام باقر و امام صادق عليهماالسلامبود و نزد خاندان محمّد صلى الله عليه و آله منزلت خوبى داشت . وى در زمان حيات امام صادق عليه السلام از دنيا رفت . روايت شده است كه همسر ابو عبيده ، پس از مرگ او ، نزد امام صادق عليه السلام آمد و گفت : براى اين مى گِريم كه او غريب مُرد و غريب است . امام عليه السلام فرمود : «او غريب نيست . ابو عبيده ، از ما اهل بيت است» .
در المحاسن و الكافى و تهذيب الأحكام ، به اسنادشان از امام صادق عليه السلام آمده است كه فرمود : «هر كس در ميان حَرَمين بميرد ، خداوند ، در روز قيامت ، او را از كسانى برانگيزد كه در امان اند . بدانيد كه ابو عبيده حذّاء ، از جمله ايشان است .

ر . ك : رجال البرقى : ص 13 ، رجال الطوسى : ص 135 ، ش 1410 و 1413 و ص 208 ش 6288 و 2701 و ص 211 ش 2762 .

  • نام منبع :
    نهج الدّعا (ع-ف) ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    افقی، رسول؛ سرخه ای، احسان؛ شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 68429
صفحه از 680
پرینت  ارسال به