جدّش سنان ، سرپرستى او را به عهده گرفت ، لذا به او نسبت داده مى شود . وى از ياران امام كاظم ، امام رضا و امام جواد عليهم السلام است . كشّى ، اخبارى در ستايش او روايت كرده است ، از جمله : از امام كاظم عليه السلام روايت كرده است كه خطاب به او فرمود: «تو مونس و آرام آن دو (امام رضا و امام جواد عليهماالسلام) هستى. تا ابد ، بر آتش حرام است كه به تو برسد».
همچنين به اسنادش از امام جواد عليه السلام روايت كرده است كه ايشان از صفوان و محمّد بن سنان ، به نيكى ياد كرد و فرمود: «خدا از آن دو ، راضى باد كه من ، از آنها رضايت دارم و با من ، مخالفتى نكردند... . خدا از طرف من به صفوان و محمد بن سنان و زكريا بن آدم ، جزاى نيك دهد كه آنان به من ، وفادار بودند!» .
همچنين ، به اسنادش از امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه محمّد بن سنان ، به دردِ چشم ، مبتلا شد و امام عليه السلام او را به فرزندش امام جواد عليه السلام ارجاع داد و ايشان ، برايش دعا كرد و درد چشمش به كلّى برطرف شد.
وانگهى، كسى را نديده ايم كه در ضعف او حتّى سخنى گفته باشد ، مگر ابن غضائرى ، در آنچه از كتاب او به ما رسيده و شايد هم در كتاب ديگرش كه به ما نرسيده است.
كشّى در عنوان دوم و چهارم كتاب خود به ذكر اخبارِ ستايش او بسنده كرده است. نجاشى هم در پايان سخنش گفته است: خبر صفوان ، دلالت بر آن دارد كه تشويش و ترديد او از بين رفته است .

ر . ك : رجال البرقى : ص 38 و 54 و 55 و 57 ، رجال النجاشى : ص 338 ، ش 888 ، رجال ابن الغضائرى : ص 92 ش 130 ، اختيار معرفة الرجال : ص 506 ش 977 ـ 982 و ص 582 ش 1091 و ص 583 ش 1092 و 1093.

محمّد بن عبد اللّه حِميَرى

محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حِميَرى قمى، ثقه و برجسته بود . وى با امام زمان عليه السلام مكاتبه

محمّد بن حسن شمّون

ابو جعفر محمّد بن حسن بن شمّون، از ياران امام جواد ، امام هادى و امام عسكرى عليهم السلاماست . او واقفى بود و سپس ، غالى شد . وى ، ضعيف و فاسد المذهب بود . گفته شده است كه خاندان امام رضا عليه السلام يعنى : امام جواد ، امام هادى و امام عسكرى عليهم السلام خرج او و چهل نفر را كه همگى نانخور او بودند ، مى دادند. وى با امام عسكرى مكاتبه اى دارد كه در آن ، از فقر خويش شكايت كرده است .

ر . ك : رجال الطوسى : ص 375 و 391 و 404 ، رجال النجاشى : ص 336 ش 899.

محمّد بن حنفيه

محمّد بن حنفيه ، فرزند امام على عليه السلام است كه در روزگار حكومت ابو بكر متولّد شد . او از دانشمندان و محدّثان بلند مرتبه در خاندان امام على عليه السلام است . وى ، مردى شجاع و دلاور بود و در جنگ جمل ، در حالى كه نوزده سال داشت ، علمدار بود و در صِفّين نيز ، پرچم فرماندهى داشت .
امامانِ اهل بيت عليهم السلام روايت كرده اند كه محمّد بن حنفيه ، مورد لطف و مهر و عنايت امير مؤمنان عليه السلام بود و به امامت على بن الحسين (امام زين العابدين) عليه السلام اعتقاد داشت . وى در سال 81 ق ، درگذشت .

ر . ك : الكافى : ج 1 ص 348 ح 5 ، الخصال : ج 2 ص 380.

محمّد بن دَرياب

ظاهرا ، او همان محمّد بن عيسى بن دُرياب رِقاشى است . شيخ طوسى ، او را از ياران امام هادى عليه السلام برشمرده است . او از جمله كسانى است كه درباره امامت امام عسكرى عليه السلام نقل روايت كرده است .

ر .ك : رجال الطوسى : ص 393 ش 5776 ، الكافي : ج 1 ص 327.

محمّد بن سنان

ابو جعفر محمّد بن حسن بن سنان زاهدى ، در كودكى پدرش حسن را از دست داد و