باب سوم : كسانى كه نبايد برايشان دعا كرد

3 / 1

مشرك و كافر

قرآن

«بر پيامبر و كسانى كه ايمان آورده اند ، نسزد كه براى مشركان ، پس از آن كه برايشان آشكار گرديد كه آنان اهل دوزخ اند ، طلب آمرزش كنند ، هر چند خويشاوند باشند و آمرزش خواهى ابراهيم براى پدرش ، جز براى وعده اى كه به او داده بود ، نبود ؛ ولى هنگامى كه براى او روشن شد كه وى دشمنِ خداست ، از او بيزارى جُست . راستى كه ابراهيم ، دلسوزى بُردبار بود» .

«چه براى آنان آمرزش بخواهى يا برايشان آمرزش نخواهى [ ، يكسان است ، حتّى] اگر هفتاد بار برايشان آمرزش طلب كنى ، هرگز خدا آنان را نخواهد آمرزيد ؛ چرا كه آنان به خدا و فرستاده اش كفر ورزيدند ، و خدا ، گروه فاسقان را هدايت نمى كند» .

«و هرگز بر هيچ مُرده اى از ايشان نماز مگزار و بر سرِ قبرش نَايست ؛ چرا كه آنان به خدا و پيامبرش كافر شدند و در حال بى ايمانى مُردند» .

«قطعا براى شما در ابراهيم و كسانى كه با اويند ، الگويى نيكوست : آن گاه كه به قوم خود گفتند : ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى پرستيد ، بيزاريم . به شما كفر مى ورزيم و ميان ما و شما ، دشمنى و كينه هميشگى پديدار شده تا وقتى كه فقط به خدا ايمان آوريد . جز در اين سخن ابراهيم به پدرش كه : حتما براى تو آمرزش خواهم خواست ، با آن كه در برابر خدا اختيار چيزى را براى تو ندارم . اى پروردگار ما ! بر تو توكّل كرديم و به سوى تو بازگشتيم و فرجام ، به سوى توست» .

نهج الدّعا (ع-ف) ج2

البابُ الثّالِثُ : من لا ينبغي الدّعاء له

3 / 1

المُشرِكُ وَالكافِرُ

الكتاب

«مَا كَانَ لِلنَّبِىِّ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَن يَسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُواْ أُوْلِى قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَـبُ الْجَحِيمِ * وَ مَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَ هِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَ هِيمَ لَأَوَّ هٌ حَلِيمٌ» . ^۱

«اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَ لِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لاَ يَهْدِى الْقَوْمَ الْفَـسِقِينَ» . ^۲

«وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلاَ تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُواْ وَهُمْ فَـسِقُونَ » . ^۳

«قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِى إِبْرَ هِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُواْ لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءَ ؤُاْ مِنكُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَ بَدَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ الْعَدَ وَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْرَ هِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ مَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَىْ ءٍ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ » . ^۴

1.التوبة : ۱۱۳ و ۱۱۴ .

2.التوبة : ۸۰ .

3.التوبة : ۸۴ .

4.الممتحنة : ۴ .