391
ميزان الحكمه ج 03

۵۰۵۹.عنه عليه السلام :أيْمُ اللّهِ ، ما اخْتَلَفتْ اُمّةٌ قَطُّ بَعدَ نَبِيّها إلاّ ظَهرَ أهْلُ باطِلِها على أهْلِ حَقِّها إلاّ ما شاءَ اللّهُ . ۱

۵۰۶۰.عنه عليه السلام :إيّاكُم و التَّلَوُّنَ في دِينِ اللّهِ ، فإنَّ جَماعَةً فيما تَكْرَهونَ مِن الحقِّ خَيرٌ مِن فُرقَةٍ فيما تُحِبّونَ مِن الباطِلِ ، و إنّ اللّهَ سُبحانَهُ لَم يُعْطِ أحَدا بفُرقَةٍ خَيرا ، مِمّن مَضى و لا مِمّن بَقِي . ۲

۵۰۶۱.عنه عليه السلام :إنَّ الشَّيطانَ يُسَنّي لَكُم طُرُقَهُ ، و يُريدُ أنْ يَحُلَّ دِينَكُم عُقْدةً عُقْدةً ، و يُعْطيَكُم بالجَماعةِ الفُرقَةَ ، و بالفُرقَةِ الفِتْنَةَ ، فاصْدِفوا عن نَزَغاتِهِ و نَفَثاتِهِ . ۳

۵۰۵۹.امام على عليه السلام :به خدا سوگند ياد مى كنم كه هيچ امتى پس از پيامبر خود دچار اختلاف نشد، جز آن كه باطل گرايانِ آن امّت بر حقّ خواهانش چيره گشتند، مگر آن جا كه خدا نخواست .

۵۰۶۰.امام على عليه السلام :از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد ؛ زيرا يكپارچگى در آنچه حقّ است ـ ولى شما آن را ناخوش مى داريد ـ از پراكندگى در آنچه باطل است ـ اما خوشايند شما مى باشد ـ بهتر است . خداوند سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان، بر اثر تفرقه و جدايى، خير و خوبى عطا نكرده است .

۵۰۶۱.امام على عليه السلام :همانا شيطان راههاى خود را براى شما آسان و هموار مى كند و مى خواهد بند بندِ دين شما را بگسلاند و به جاى يكپارچگى، پراكندگى نصيبتان كند و بر اثر پراكندگى، فتنه و فساد پديد آورد . پس، از وسوسه ها و افسونهايش روي گردان شويد .

1.شرح نهج البلاغة : ۵/۱۸۱ .

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۷۶ .

3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۲۱ .


ميزان الحكمه ج 03
390

۵۰۵۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :احْذَروا ما نَزَلَ بالاُمَمِ قَبْلَكُم مِن المَثُلاَتِ بسُوءِ الأفْعالِ و ذَميمِ الأعْمالِ ، فتَذَكّروا في الخَيرِ و الشَّرِّ أحْوالَهُم ، و احْذَروا أنْ تَكونوا أمْثالَهُم .
فإذا تَفَكّرْتُم في تَفاوُتِ حالَيْهِم فالْزَموا كُلَّ أمرٍ لَزِمَتِ العِزّةُ بهِ شَأنَهُم (حالَهُم) ، و زاحَتِ الأعْداءُ لَهُ عَنهُم ، و مُدَّتِ العافِيَةُ بهِ علَيهم ، و انْقادَتِ النِّعْمَةُ لَهُ مَعهُم ، و وَصَلَتِ الكَرامَةُ علَيهِ حَبْلَهُم : مِن الاجْتِنابِ للفُرْقَةِ ، و اللُّزومِ للاُلْفَةِ ، و التَّحاضِّ علَيها ، و التَّواصي بها . و اجْتَنِبوا كُلَّ أمرٍ كَسَرَ فِقْرَتَهُم ، و أوْهَنَ مُنَّتَهُم : مِن تَضَاغُنِ القُلوبِ ، و تَشاحُنِ الصُّدورِ ، و تَدابُرِ النُّفوسِ ، و تَخاذُلِ الأيْدي . و تَدبَّروا أحْوالَ الماضينَ مِن المؤمنينَ قَبْلَكُم ......... فانْظُروا كيفَ كانوا حيثُ كانتِ الأمْلاءُ مُجْتَمِعةً ، و الأهْواءُ مُؤْتَلِفَةً (مُتَّفِقَةً) ، و القلوبُ مُعْتَدِلَةً ، و الأيْدي مُتَرادِفَةً (مُتَرافِدَةً) ، و السُّيوفُ مُتَناصِرَةً ، و البَصائرُ نافِذَةً ، و العزائمُ واحِدةً . أ لَمْ يكونوا أرْبابا في أقْطارِ الأرَضينَ ، و مُلوكا على رِقابِ العالَمينِ ؟! فانْظُروا إلى ما صاروا إلَيهِ في آخِرِ اُمورِهِم ، حِينَ وَقَعتِ الفُرقَةُ ، و تَشَ الاُلْفَةُ ، و اخْتَلَفَتِ الكَلِمَةُ و الأفْئدَةُ ، و تَشَعّبوا مُخْتَلِفينَ ، و تَفَرّقوا مُتَحارِبينَ (مُتَحازِبينَ) ، قَد خَلعَ اللّهُ عَنهُم لِباسَ كَرامَتِهِ ، و سَلَبَهُم غَضارَةَ نِعْمَتِهِ ، و بَقِيَ قَصصُ أخْبارِهِم فيكُم عِبَرا للمُعْتَبِرينَ . ۱

۵۰۵۸.امام على عليه السلام :از بلاهايى كه به سبب اعمال زشت و نكوهيده بر سر ملتهاى پيش از شما آمد بپرهيزيد، و احوال خوب و بدشان را به ياد آريد و خود را از همانند شدن به آنان باز داريد.
پس اگر در احوال نيك و بد آنان انديشه كرديد همان كارى را عهده دار شويد كه عزيزشان گرداند و دشمنانشان را از سرشان راند و زمان عافيت آنان را به درازا كشاند و نعمت و فراوانى به سراغشان آمد و نيكوكارى و بزرگوارى باعث پيوندشان گرديد و آن، از تفرقه و پراكندگى اجتناب ورزيدن و به يكديگر مهربانى كردن و همديگر را به اين كار تشويق نمودن است. و از كارهايى كه پشت آنان را شكست و قدرت آنان را از بين برد، دورى كنيد ؛ كارهايى چون كينه توزى دلها و دشمنى سينه ها و بريدن از يكديگر و دست شستن از يارى هم. و در احوال مؤمنان پيش از خود نيز بينديشيد ......... و بنگريد كه آنان چگونه بودند، آن گاه كه جمعيتها فراهم بودند و خواسته ها يكى و دلها يكسان و دستها يار هم بودند و شمشيرها به كمك يكديگر مى آمدند و بينشها ژرف و اراده ها يكى بودند. آيا آنان مهتران سراسر زمين نبودند و بر گرده جهانيان، تسلّط نداشتند؟ نيز به فرجام كار آنها بنگريد آن گاه كه در ميانشان جدايى افتاد و رشته الفت از هم گسست و سخنها و دلهايشان از هم گونه گون گشت و جدا شدند و به حزب ها و دسته هاى گوناگون تقسيم گشتند . در اين هنگام خداوند جامه كرامت را از تن آنان برون آورد و نعمتهاى فراوانش را از ايشان گرفت و داستان سرگذشت آنها در ميان شما ماند تا درس عبرتى براى عبرت آموزان باشد .

1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۲ ، انظر تمام كلامه عليه السلام .

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 03
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 794684
صفحه از 603
پرینت  ارسال به