۳۸۳۲.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :إنَّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كانَ يأتي أهلَ الصُّفَّةِ و كانوا ضِيفانَ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، كانوا هاجَروا مِن أهاليهِم و أموالِهِم إلى المَدينَةِ فأسْكَنَهُم رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله صُفَّةَ المَسجِدِ، و هُم أربَعُمِائةِ رجُلٍ [ كان]، يُسَلِّمُ علَيهِم بالغدوةِ و العَشِيِّ، فأتاهُم ذاتَ يومٍ فمِنهُم مَن يَخصِفُ نَعلَهُ ، و مِنهُم مَن يَرقَعُ ثَوبَهُ ، و مِنهُم مَن يَتَفلّى ، و كانَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَرزُقُهُم مُدّا مُدّا مِن تمرٍ في كُلِّ يَومٍ .
فقامَ رجُلٌ مِنهُم فقالَ : يا رسولَ اللّهِ ، التَّمرُ الّذي تَرْزُقُنا قَد أحْرَقَ بطُونَنا !
فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أمَا إنّي لَوِ اسْتَطَعْتُ أنْ اُطْعِمَكُمُ الدُّنيا لَأطعَمْتُكُم ، و لكنْ مَن عاشَ مِنكُم من بَعدي فسَيُغدى علَيهِ بالجِفانِ و يُراحُ علَيهِ بالجِفانِ ، و يَغدو أحَدُكُم في قَميصةٍ و يَروحُ في اُخرى ، و تُنَجِّدونَ بُيوتَكُم كما تُنَجَّدُ الكَعبَةُ .
فقامَ رجُلٌ فقالَ : يا رسولَ اللّهِ ، إنّا على ذلكَ الزَّمانِ بالأشْواقِ ! فمَتى هُو ؟!
قالَ صلى الله عليه و آله : زَمانُكُم هذا خَيرٌ مِن ذلكَ الزّمانِ ، إنَّكُم إنْ مَلَأتُم بطُونَكُم مِن الحَلالِ تُوشِكونَ أنْ تَملؤوها مِن الحَرامِ . ^۱

۳۸۳۲.امام كاظم عليه السلام :اهل صفّه ميهمان رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند. آنها خان و مان خود را رها كرده به مدينه هجرت كرده بودند . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آنان را كه چهل مرد بودند در صفّه مسجد اسكان داد . آن حضرت هر صبح و شام نزد ايشان مى رفت و بر آنان سلام مى داد . روزى بر صفّه نشينان وارد شد، ديد يكى كفش خود را پينه مى كند ، ديگرى لباسش را وصله مى زند و عده اى هم جامه هاى خود را از شپش پاك مى كنند . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هر روز يك مُدّ (تقريبا يك چارك) خرما به آنها مى داد . مردى از ميان آنها برخاست و عرض كرد : اى رسول خدا ! خرمايى كه به ما مى دهى معده هاى ما را سوزاند! پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : بدانيد كه اگر مى توانستم دنيا را خوراك شما كنم اين كار را مى كردم اما كسانى از شما كه پس از من زنده بمانند صبح و شام غذاى سير خواهند خورد ، هر كدام صبح يك پيراهن خواهيد پوشيد و شب پيراهنى ديگر و خانه هايتان را ، همانند كعبه ، بر افراشته و آراسته خواهيد كرد.
مردى برخاست و گفت : اى رسول خدا ! ما مشتاق چنان روزى هستيم ! كى فرا خواهد رسيد؟!
فرمود : اين زمان شما بهتر از آن زمان است . شما اگر شكمهاى خود را از حلال پر كنيد، هيچ بعيد نيست كه آن را از حرام نيز پر نماييد .

۳۸۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :تَرْكُ لُقْمَةِ حَرامٍ أحَبُّ إلى اللّهِ من صلاةِ ألفَي رَكْعَةٍ تَطَوُّعا . ^۱

۳۸۲۷.عنه صلى الله عليه و آله :لا يَكتَسِبُ العَبدُ مالاً حَراما فيَتَصَدَّقُ مِنهُ فَيوجَرُ عَلَيهِ، و لا يُنفِقُ مِنهُ فيُبارِكُ (اللّهُ) لَهُ فيهِ، و لا يَترُكُهُ خَلفَ ظَهرِهِ إلاّ كانَ رادَّهُ (زادَهُ) إلَى النّارِ . ^۲

۳۸۲۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بِئْسَ الطَّعامُ الحَرامُ . ^۳

۳۸۲۹.تنبيه الخواطر :أكَلَ عليٌّ عليه السلام تَمْرَ دَقَلٍ و شَرِبَ عليهِ الماءَ و ضَرَبَ على بَطْنِهِ ، و قالَ : مَن أدخَلَ بطنَهُ النّارَ فأبْعَدَهُ اللّهُ . ^۴

۳۸۳۰.الإمامُ الباقرٌ عليه السلام :إنَّ الرّجُلَ إذا أصابَ مالاً مِن حَرامٍ لَم يُقْبَلْ مِنهُ حَجُّ و لا عُمْرَةٌ و لا صِلَةُ رَحِمٍ حتّى أنّه يَفْسُدُ فيهِ الفَرْجُ . ^۵

۳۸۳۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولهِ عزّ و جلّ :«وَ قَدِمْنَا إِلى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَبَاءً مَّنثُورًا»^۶ـ: أمَا و اللّهِ إنْ كانت أعمالُهُم أشدَّ بَياضا مِن القُباطيِّ ، و لكنْ كانوا إذا عَرَضَ لهُمُ الحرامُ لم يَدَعوهُ . ^۷

۳۸۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :فرو گذاشتن يك لقمه حرام، نزد خدا محبوبتر از خواندن هزار ركعت نماز مستحبى است .

۳۸۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر آدمى مال حرامى به دست آورد و از آن صدقه دهد، اجرى به او داده نشود و اگر از آن انفاق كند، خداوند براى او در آن بركت قرار ندهد و آن مال حرام پس از او باقى نماند ، مگر اين كه سوق دهنده ( ره توشه) او به سوى آتش باشد.

۳۸۲۸.امام على عليه السلام :بد خوراكى است [خوراك ]حرام .

۳۸۲۹.تنبيه الخواطر :امام على عليه السلام خرمايى از نا مرغوبترين نوع آن تناول كرد و روى آن آبى نوشيد و دستى به شكمش زد و فرمود : هر كس آتش وارد شكم خود كند، خداوند او را [از رحمت خود ]دور سازد .

۳۸۳۰.امام باقر عليه السلام :هرگاه انسان مالى از حرام به دست آورد نه حجّى از او پذيرفته شود ، نه عمره اى و نه صله رحمى و حتى در ازدواج و زناشويى او تأثير سوء مى گذارد .

۳۸۳۱.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و به اعمالى كه كرده اند پردازيم و همه را چون ذرات خاك بر باد دهيم» ـفرمود : به خدا سوگند، گر چه اعمالشان سفيدتر از كتان مصرى بود اما چنان بودند كه هرگاه با حرامى رو به رو مى شدند آن را فرو نمى گذاشتند .