۵۵۸۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :وجَدْنا في كِتابِ عليٍّ عليه السلام أنّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قالَ ـ و هُوَ على مِنبرِهِ ـ : و الّـذي لا إلهَ إلاّ هُو ، ما اُعْطِيَ مؤمنٌ قَطُّ خَيرَ الدُّنيا و الآخِرَةِ إلاّ بِحُسنِ ظَنِّهِ باللّهِ ، و رَجائهِ لَهُ ، و حُسنِ خُلقِـهِ ، و الكَـفِّ عـن اغْتِيـابِ المؤمنينَ . ^۱

۵۵۸۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ و قد سألَهُ رجُلٌ أنْ يُعَلّمَهُ ما يَنالُ بهِ خَيرَ الدنُّيا و الآخِرَةِ و لا يُطَوِّلَ علَيهِ ـ: لا تَكْذِبْ . ^۲

۵۵۸۴.عنه عليه السلام :ثَلاثةُ أشياءَ في كُلِّ زمانٍ عَزيزَةٌ : الأخُ في اللّهِ ، و الزَّوجَةُ الصّالِحَةُ الأليفَةُ في دِينِ اللّهِ ، و الوَلَدُ الرّشيدُ ، و مَن أصابَ أحَدَ الثَّلاثَةِ فَقَد أصابَ خَيرَ الدّارَينِ و الحَظَّ الأوْفَرَ مِن الدُّنيا . ^۳

۵۵۸۵.عنه عليه السلام :إنْ أرَدْتَ أنْ تَقَرَّ عَينُكَ و تَنالَ خَيرَ الدُّنيا و الآخِرَةِ فاقْطَعِ الطَّمَعَ عمّا في أيْدِي النّاسِ ، و عُدَّ نَفْسَكَ في المَوْتى ، و لا تُحَدِّثَنَّ نَفْسَكَ أنّكَ فَوقَ أحَدٍ مِن النّاسِ ، و اخْزُنْ لِسانَكَ كما تَخْزُنُ مالَكَ . ^۴

۵۵۸۲.امام باقر عليه السلام :در كتاب على عليه السلام خوانديم كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر فراز منبر فرمود: سوگند به خداى يگانه كه هرگز خير دنيا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر به سبب خوش گمانى و اميدوارى او به خدا، و خوش خويى او، و خويشتنداريش از غيبت مؤمنان.

۵۵۸۳.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به مردى كه از ايشان خواهش كرد به او چيزى بياموزد كه مايه رسيدن به خير دنيا و آخرت و مختصر باشد ـفرمود : دروغ نگو .

۵۵۸۴.امام صادق عليه السلام :سه چيز هميشه كمياب است : برادر دينى ، همسر شايسته و همراه در ديندارى، و فرزند سر به راه ؛ هر كه يكى از اين سه را داشته باشد به خير دنيا و آخرت و بهره فراوان دنيا دست يافته است.

۵۵۸۵.امام صادق عليه السلام :اگر خواهى كه به آرزويت برسى و به خير دنيا و آخرت دست يابى، چشم طمع از مال مردم برگير و خود را از مردگان بشمار، و خويشتن را از هيچ كس برتر و بالاتر مپندار، و همچنان كه از دارايى خود نگهدارى مى كنى ، زبانت را نيز نگه دار .

۵۵۷۹.عنه عليه السلام :أربَعٌ مَن اُعْطِيَهُنَّ فَقَد اُعْطِيَ خَيرَ الدُّنيا و الآخِرَة : صِدقُ حَديثٍ ، و أداءُ أمانَةٍ ، و عِفَّةُ بَطْنٍ ، و حُسنُ خُلقٍ . ^۱

۵۵۸۰.عنه عليه السلام :جاءَ رجُلٌ إلى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله فقالَ : عَلِّمْني عَمَلاً يُحِبُّني اللّهُ علَيهِ ، و يُحِبُّني المَخلوقونَ ، و يُثْري اللّهُ مالِي ، و يُصِحُّ بدَني ، و يُطيلُ عُمري ، و يَحشُرُني مَعكَ . قالَ: هذهِ سِتُّ خِصالٍ تَحْتاجُ إلى سِتِّ خِصالٍ : إذا أرَدتَ أنْ يُحِبَّكَ اللّهُ فخَفْهُ و اتَّقِهِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُحِبَّكَ المَخلوقونَ فأحْسِنْ إلَيهِم و ارفُضْ ما في أيْديهِم ، و إذا أرَدتَ أنْ يُثرِيَ اللّهُ مالَكَ فَزَكِّهِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُصِحَّ اللّهُ بدَنَكَ فأكْثِرْ مِن الصَّدَقَةِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُطيلَ اللّهُ عُمرَكَ فَصِلْ ذَوي أرْحامِكَ ، و إذا أرَدتَ أنْ يَحْشُرَكَ اللّهُ مَعي فأطِلِ السُّجودَ بينَ يَدَيِ اللّهِ الواحِدِ القَهّارِ . ^۲

۵۵۸۱.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ و قد كَتبَ الَيهِ رجُلٌ مِن أهلِ الكوفَةِ يَسْتَخبِرُهُ عَن خَيرِ الدُّنيا و الآخِرَةِ ، فكتَبَ ـ: بِسْمِ اللّهِ الرّحمنِ الرّحيمِ ، أمّا بَعدُ ، فإنَّ مَن طَلَبَ رِضا اللّهِ بسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّهُ اُمورَ النّاسِ ، و مَن طَلَبَ رِضا النّاسِ بسَخَطِ اللّهِ و كَلَهُ اللّهُ إلى النّاسِ ، و السّلامُ . ^۳

۵۵۷۹.امام على عليه السلام :چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى ، امانتدارى ، عفت شكم، و خوش خويى .

۵۵۸۰.امام على عليه السلام :مردى خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : مرا كارى بياموز كه به سبب آن، خداوند و بندگانش مرا دوست بدارند و خدا ثروتم را زياد كند و تندرستم بدارد و عمرم را دراز گرداند و با تو محشورم فرمايد . پيامبر فرمود : اين شش چيز كه بر شمردى، نياز به شش چيز دارد : اگر خواهى خداوند تو را دوست بدارد، از او بترس و تقواى او پيش گير ؛ اگر خواهى كه مردمان دوستت بدارند، به آنان نيكى كن و چشم طمع از دست آنان بر گير ؛ اگر خواهى خداوند دارايى تو را زياد گرداند، مالت را پاك كن ؛ اگر خواهى كه خداوند تو را تندرست بدارد، زياد صدقه بده؛ و اگر خواهى كه خداوند عمرت را دراز گرداند صله ارحام كن ؛ و اگر خواهى كه تو را با من محشور فرمايد، در پيشگاه خداىِ واحدِ قهّار سجده هاى طولانى كن .

۵۵۸۱.امام زين العابدين عليه السلامـ در پاسخ به مردى از اهالى كوفه كه نامه اى به ايشان نوشت و درباره خير دنيا و آخرت از ايشان جويا شد ـنوشت : به نام خداوند بخشنده مهربان . اما بعد، كسى كه در راه خشنود كردن خدا، از خشم مردم پروايى نداشته باشد ، خداوند او را از امور مردم بى نياز گرداند و خود، كفايتش كند. و هر كه براى جلب خشنودى مردم، خدا را به خشم آورد ، خداوند او را به مردم وا گذارد ، و السلام .