849

سَخَطُ الحاسِدِ عَلى نِعَمِ اللّهِ

الكتاب :

أَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلَى ما آتَاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكا عَظِيما» . ^۱

الحديث :

۴۰۸۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ عزّ و جلّ لموسى بنِ عِمرانَ : يا بنَ عِمرانَ ، لا تَحْسُدنَّ النّاسَ على ما آتَيْتهُمْ مِن فَضْلي ، و لا تَمُدَّنَّ عينَيكَ إلى ذلكَ ، و لا تُتْبِعْهُ نَفْسَكَ ، فإنَّ الحاسِدَ ساخِطٌ لنِعَمي ، صادٌّ لقِسْمي الّذي قَسَمْتُ بينَ عِبادي . ^۲

۴۰۸۲.شرح نهج البلاغة عن ابن مسعود عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ألا لا تُعادُوا نِعَمَ اللّهِ . قيلَ : يا رسولَ اللّهِ ، و مَنِ الّذي يُعادِي نِعَمَ اللّهِ ؟! قالَ : الّذينَ يَحْسُدونَ النّاسَ . ^۳

۴۰۸۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :بَينما موسى بنُ عِمرانَ يُناجي رَبَّهُ و يُكَلّمُهُ إذ رأى رجُلاً تَحتَ ظِلِّ عَرشِ اللّهِ ، فقالَ : يا رَبِّ ، مَن هذا الّذي قَد أظَلّهُ عَرشُكَ ؟ فقالَ : يا موسى ، هذا مِمّن لَم يَحْسُدِ النّاسَ على ما آتاهُمُ اللّهُ مِن فَضلِهِ . ^۴

849

ناراحتى حسود از نعمتهاى خدا

قرآن :

«يا بر مردم به خاطر نعمتى كه خدا از فضل خويش به آنان ارزانى داشته است حسادت مى ورزند ؟ هر آينه ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و فرمانروايى بزرگى ارزانى داشتيم» .

حديث :

۴۰۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ به موسى بن عمران فرمود: اى پسر عمران ! به نعمتى كه به مردم عطا كرده ام حسد مبر و چشم به آن نعمت مدوز و دل در پى آن نداشته باش ؛ زيرا كه حسود از نعمتهاى من ناراحت است و از قسمتى كه براى بندگانم مقرر داشته ام روي گردان .

۴۰۸۲.شرح نهج البلاغةـ به نقل از ابن مسعود از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: هان ! با نعمتهاى خدا دشمنى مكنيد. عرض شد : اى رسول خدا ! چه كسى با نعمتهاى خدا دشمنى مى كند ؟ فرمود : آنان كه به مردم حسادت مى ورزند .

۴۰۸۳.امام صادق عليه السلام :آن گاه كه موسى بن عمران در حال مناجات و سخن گفتن با پروردگارش بود، مردى را زير سايه عرش خداوند ديد . عرض كرد : اى پروردگار من! اين كيست كه در سايه عرش توست؟ خدا فرمود : اى موسى ! او از كسانى است كه بر نعمتهايى كه خدا به مردم داده است، حسادت نورزيده است.

۴۰۷۴.عنه عليه السلام :الحاسِدُ يُظْهِرُ وُدَّهُ في أقْوالِهِ ، و يُخْفي بُغْضَهُ في أفْعالِهِ ، فلَهُ اسْمُ الصَّديقِ و صِفَةُ العَدُوِّ . ^۱

۴۰۷۵.عنه عليه السلام :ما رَأيْتُ ظالِما أشْبَهَ بمَظْلومٍ مِن الحاسِدِ . ^۲

۴۰۷۶.عنه عليه السلام :ما رَأيتُ ظالِما أشْبَهَ بمَظلومٍ مِن الحاسِدِ : نَفَسٌ دائمٌ ، و قَلبٌ هائمٌ ، و حُزنٌ لازمٌ . ^۳

۴۰۷۷.عنه عليه السلام :يَكْفيكَ مِن الحاسِدِ أنَّهُ يَغْتَمُّ وَقتَ سُرورِكَ . ^۴

۴۰۷۸.عنه عليه السلام :حَسْبُ الحاسِدِ ما يَلْقى . ^۵

۴۰۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :النَّصيحَةُ مِن الحاسِدِ مُحالٌ . ^۶

۴۰۸۰.عنه عليه السلام :الحاسِدُ مُضِرٌّ بنَفْسِهِ قَبلَ أنْ يَضُرَّ بالمَحسودِ ، كإبْليسَ أوْرَثَ بحَسَدِهِ لِنَفْسِهِ اللَّعْنَةَ و لآدمَ عليه السلام الاجْتِباءَ . ^۷

۴۰۷۴.امام على عليه السلام :حسود به زبان لاف دوستى مى زند و در عمل، مخفيانه دشمنى مى ورزد؛ بنا بر اين ، او نام دوست را برخود دارد اما صفت دشمن را .

۴۰۷۵.امام على عليه السلام :ستمگرى چون حسود نديدم، كه به ستمديده شبيه تر باشد .

۴۰۷۶.امام على عليه السلام :ستمگرى چون حسود نديدم، كه به ستمديده شبيه تر باشد : جانى سرگردان دارد و دلى بيقرار و اندوهى پيوسته .

۴۰۷۷.امام على عليه السلام :از حسود همين براى تو بس است كه وقتى تو شادى، او غمگين است .

۴۰۷۸.امام على عليه السلام :آنچه حسود [از حسادت خود ]مى كشد، او را بس است .

۴۰۷۹.امام صادق عليه السلام :خيرخواهى و راهنمايى از حسود محال است .

۴۰۸۰.امام صادق عليه السلام :حسود، پيش از آن كه به محسود زيان رساند، به خود زيان مى زند؛ مانند ابليس، كه با حسد ورزى، براى خود نفرين خريد و براى آدم عليه السلام برگزيدگى .