1308

آفاتُ الدِّينِ

۶۴۵۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :آفَةُ الدِّينِ ثلاثةٌ : فقيهٌ فاجِرٌ ، و إمامٌ جائرٌ ، و مُجتَهِدٌ جاهِلٌ . ^۱

۶۴۵۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :آفَةُ الدِّينِ سُوءُ الظنِّ . ^۲

۶۴۵۵.عنه عليه السلام :فَسادُ الدِّينِ الطَّمَعُ . ^۳

۶۴۵۶.عنه عليه السلام :بِئسَ قَرينُ الدِّينِ الطَّمَعُ . ^۴

۶۴۵۷.عنه عليه السلام :فسادُ الدِّينِ الدنيا . ^۵

۶۴۵۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :آفَةُ الدِّينِ : الحَسَدُ و العُجبُ و الفَخرُ . ^۶

1309

الحَثُّ عَلَى الحِفاظِ عَلَى الدِّينِ

۶۴۵۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إن عَرَضَ لكَ بلاءٌ فاجعَل مالَكَ دونَ دَمِكَ ، فإن تَجاوَزَكَ البلاءُ فاجعَلْ مالَكَ و دَمَكَ دونَ دِينِكَ ، فإنَّ المَسلوبَ مَن سُلِبَ دِينُهُ ، و المَخروبَ مَن خَرِبَ دِينُهُ . ^۷

۶۴۶۰.عنه صلى الله عليه و آلهـ ممّا أوصى بهِ عليّاً عليه السلام ـ: ......... و الخامِسةُ بَذلُكَ مالَكَ و دَمَكَ دُونَ دِينِكَ . ^۸

1308

آفات دين

۶۴۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه كس آفت دينند : فقيه بدكار ، پيشواى ستمگر ، عابد نادان .

۶۴۵۴.امام على عليه السلام :آفتِ دين، بدگمانى است .

۶۴۵۵.امام على عليه السلام :تباهىِ دين، طمع است .

۶۴۵۶.امام على عليه السلام :طمع، همنشين بدى براى دين است .

۶۴۵۷.امام على عليه السلام :تباهىِ دين ، دنيا[طلبى ]است .

۶۴۵۸.امام صادق عليه السلام :آفت دين ، حسادت است و خودپسندى و فخر فروشى .

1309

ترغيب به محافظت از دين

۶۴۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر بلايى برايت پيش آمد، مالت را فداى جانت كن و اگر بلا از تو فراتر رفت [و خواست به دينت صدمه زند] مال و جانت را فداى دينت كن ؛ زيرا غارت شده[ى واقعى] كسى است كه دينش به غارت رفته باشد و دزد زده[ى حقيقى] كسى است كه دينش مورد دستبرد واقع شده باشد .

۶۴۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در سفارشهاى خود به على عليه السلام ـفرمود : ......... سفارش پنجم اين كه جان و مال خود را فداى دينت كنى .

(انظر) الإسلام : باب 1856 ، 1858 .

1307

ثَمَرَةُ الدِّينِ

۶۴۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ثَمرَةُ الدِّينِ الأمانَةُ . ^۱

۶۴۴۹.عنه عليه السلام :اِجعَلِ الدِّينَ كَهفَكَ و العَدلَ سَيفَكَ ، تَنجُ مِن كلِّ سوءٍ و تَظفَرْ عَلى كُلِّ عَدُوٍّ . ^۲

۶۴۵۰.عنه عليه السلام :الدِّينُ يَعصِمُ . ^۳

۶۴۵۱.عنه عليه السلام :الدِّينُ أقوَى عِمادٍ . ^۴

۶۴۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ صاحِبَ الدِّينِ فَكَّرَ فَعَلَتهُ السَّكِينَةُ ، و استَكانَ فَتَواضَعَ ، و قَنِعَ فَاستَغنى و رَضِيَ بما اُعطِيَ ، و انفَرَدَ فَكُفِيَ الإخوانَ ، و رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّاً ، و خَلَعَ الدنيا فَتَحامَى الشُّرورَ ، و اطَّرَحَ الحَسَدَ فظَهَرَتِ المَحَبَّةُ ، و لَم يُخِفِ الناسَ فلم يَخَفْهُم ، و لَم يُذنِبْ إلَيهِم فَسَلِمَ مِنهُم ، وسَخَتْ نفسُهُ عن كُلِّ شيءٍ ففازَ و استَكمَلَ الفَضلَ ، و أبصَرَ العافِيَةَ فَأمِنَ النَّدامَةَ . ^۵

1307

ثمره دين

۶۴۴۸.امام على عليه السلام :ميوه دين ، امانتدارى است .

۶۴۴۹.امام على عليه السلام :دين را پناهگاه خود گردان و عدالت را شمشير خود، تا از هر بدى و گزندى رهايى يابى و بر دشمنت پيروز شوى .

۶۴۵۰.امام على عليه السلام :دين ، مصونيت مى بخشد .

۶۴۵۱.امام على عليه السلام :دين ، محكم ترين تكيه گاه است .

۶۴۵۲.امام صادق عليه السلام :آدمِ ديندار مى انديشد، و در نتيجه، آرامش او را فرا مى گيرد و خود را كوچك و خوار مى شمارد پس به فروتنى مى گرايد ، قناعت مى ورزد و به سبب آن [از مردم] بى نياز مى شود و به آنچه او را داده شده خشنود است ، گوشه تنهايى بر مى گزيند و از دوستان بى نياز مى گردد ، قيد شهوتها و خواهشهاى نفس را مى زند و بدين سان آزاد مى شود ، دنيا را كنار مى گذارد و در نتيجه خود را از بديها و گزندهاى آن حفظ مى كند ، حسادت را به دور مى افكند پس دوستى و محبّت آشكار مى شود ، مردم را نمى ترساند از اين رو از آنان هم نمى ترسد ، به آنان تعدّى نمى كند، بنا بر اين از گزند ايشان در امان است ، به هيچ چيز دل نمى بندد و در نتيجه به رستگارى و كمال فضيلت دست مى يابد ، عافيت را به ديده بصيرت مى بيند و از اين رو، كارش به پشيمانى نمى كشد .