۶۷۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ إبليسُ : يا ربِّ لَيسَ أحَدٌ مِن خَلقِكَ إلاّ جَعَلتَ لَهُم رِزقاً و مَعيشَةً فما رِزقِي ؟ قالَ : ما لَم يُذكَرْ علَيهِ اسمِي . ^۱

۶۷۱۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :سامِعُ ذِكرِ اللّهِ ذاكِرٌ . ^۲

۶۷۱۱.بحار الأنوار عنهم عليهم السلام: إنَّ في الجَنَّةِ قِيعاناً ، فإذا أخَذَ الذاكرُ في الذِّكرِ أخَذَتِ المَلائكةُ في غَرسِ الأشجارِ ، فربَّما وَقَفَ بعضُ الملائكةِ فيقالُ لَهُ : لِمَ وَقَفتَ؟ فيقولُ : إنّ صاحِبِي قد فَتَرَ ، يَعني عَنِ الذِّكرِ . ^۳

۶۷۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ابليس عرض كرد : پروردگارا! براى هر يك از آفريده هايت روزى و معيشتى قرار داده اى ، روزى من چيست؟ فرمود : هر چه نام من بر آن برده نشود .

۶۷۱۰.امام على عليه السلام :شنونده ياد خدا[نيز] ذاكر است .

۶۷۱۱.بحار الأنوار :از معصومان عليهم السلام نقل شده است كه : در بهشت دشتهايى است كه هرگاه ذاكر شروع به ذكر گفتن كند، فرشتگان در آن ها شروع به كاشتن درخت كنند . گاه فرشته اى دست از كار مى كشد ، پس به او گفته مى شود : چرا ايستاده اى؟ مى گويد : دوستم دست كشيده است ، منظور دست كشيدن ذاكر از گفتن ذكر خداست .

۶۷۰۷.الكافي عن أبي حمزة الثمالي :ـ عن الإمامِ الباقرِ عليه السلام أنّه قالَ لِقَتادَةَ ـ: مَن أنتَ ؟ قالَ : أنا قَتادَةُ بنُ دِعامةَ البصريُّ، فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : أنتَ فقيهُ أهلِ البصرةِ ؟ قالَ : نَعَم ......... فَسَكَتَ قَتادَةُ طويلاً ثُمّ قالَ : أصلَحَكَ اللّهُ ، و اللّهِ لَقَد جَلَستُ بَينَ يَدَيِ الفُقَهاءِ و قُدّامَ ابنِ عبّاسٍ فما اضطَرَبَ قَلبِي قُدّامَ واحدٍ مِنهُم ما اضطَرَبَ قُدّامَكَ!
فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : وَيحَكَ أ تَدرِي أينَ أنتَ ؟! أنتَ بَينَ يَدَي «بُيوتٍ أذِنَ اللّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَر فيهَا اسمُه» ، فَأنتَ ثَمَّ ، و نحنُ اُولئكَ .
فقالَ لَهُ قَتادَةُ : صَدَقتَ و اللّهِ جَعَلَنِيَ اللّهُ فِداكَ ، و اللّهِ ما هي بيوتَ حِجارةٍ و لا طِينٍ . ^۱

1358

النَّوادِرُ

۶۷۰۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا أبا ذَرٍّ ، لِيُعَظَّم جلالُ اللّهِ في صَدرِكَ ، فلا تَذكُرْهُ كما يَذكُرُهُ الجاهِلُ عِندَ الكَلبِ اللّهُمَّ أخزِهِ ، و عِندَ الخِنزيرِ اللّهُمَّ أخزِهِ . ^۲

۶۷۰۷.الكافىـ به نقل از أبو حمزة الثمالى ـ: امام باقر عليه السلام به قتاده فرمود : تو كيستى؟ عرض كرد : من قتاده پسر دعامه بصرى هستم . امام عليه السلام به او فرمود : تو فقيه اهل بصره هستى؟ عرض كرد : آرى . . . پس ، قتاده مدّت زيادى خاموش ماند و سپس گفت : خدايت شايسته بدارد! به خدا سوگند من در حضور فقيهان و در برابر ابن عباس نشسته ام، اما در حضور هيچ يك از آنان دلم چنان نلرزيد كه در برابر شما لرزيد! امام عليه السلام به او فرمود : واى بر تو! آيا مى دانى كجا هستى؟ تو در برابر «خانه هايى كه خداوند رخصت داده است تا ارجمندش دارند و نامش در آنها ياد شود» قرار دارى . اين خانه ها ما هستيم و تو در برابر آنها هستى. قتاده عرض كرد : به خدا راست مى گويى ، خدا مرا فداى تو كند ، به خدا قسم منظور از اين خانه ها، خانه هاى سنگى و گِلى نيست .

1358

گوناگون

۶۷۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى ابوذر! بايد خداوند در دل تو با شكوه و جلال باشد ، پس او را چنان ياد مكن كه نادان ياد مى كند و [تنها ]هنگام ديدن سگ يا خوك مى گويد : خدايا! خوارش كن .