۶۷۹۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ اللّهَ أخفى سَخَطَهُ في مَعصيَتهِ ، فلا تَستَصغِرَنَّ شيئاً مِن مَعصيَتِهِ ، فرُبَّما وافَقَ سَخَطَهُ و أنتَ لا تَعلَمُ . ^۱

۶۷۹۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا مُصيبَةَ كاستِهانَتِكَ بالذنبِ و رِضاكَ بالحالةِ التي أنتَ علَيها . ^۲

۶۷۹۸.عنه عليه السلام :لا تَستَصغِرَنَّ سَيّئةً تَعمَلُ بها ، فإنّكَ تَراها حيثُ تَسُوؤكَ . ^۳

۶۷۹۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ يُحِبُّ العَبدَ أن يَطلُبَ إلَيهِ في الجُرْمِ العظيمِ ، و يُبغِضُ العَبدَ أن يَستَخِفَّ بالجُرمِ اليَسيرِ . ^۴

1376

الصَّغائِرُ طُرُقٌ إلَى الكَبائِرِ

۶۸۰۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَستَصغِرُوا قليلَ الآثامِ ، فإنّ الصغيرَ يُحصى و يَرجِعُ إلى الكبيرِ . ^۵

۶۸۰۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله نَزَلَ بأرضٍ قَرْعاءَ فقالَ لأصحابِهِ : ائْتُوا بحَطَبٍ ، فقالوا : يا رسولَ اللّهِ نحنُ بأرضٍ قَرعاءَ ما بها مِن حَطَبٍ ، قالَ : فَلْيَأتِ كُلُّ إنسانٍ بما قَدَرَ علَيهِ ، فَجاؤوا به حتّى رَمَوا بينَ يَديهِ بَعضَهُ على بعضٍ .
فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : هكذا تَجتَمِعُ الذُّنوبُ ، ثُمّ قالَ : إيّاكُم و المُحَقَّراتِ مِن الذُّنوبِ ، فإنَّ لِكُلِّ شيءٍ طالِباً ، ألا و إنّ طالِبها يَكتُبُ ما قَدَّموا و آثارَهُم و كُلَّ شَيءٍ أحصَيناهُ في إمامٍ مُبينٍ . ^۶

۶۷۹۶.امام على عليه السلام :خداوند خشم خود را در معصيتش پنهان كرده است ؛ بنا بر اين ، هيچ معصيتى را خُرد مشماريد ؛ زيرا چه بسا كه آن معصيت با خشم خدا همراه باشد و تو ندانى .

۶۷۹۷.امام باقر عليه السلام :مصيبتى چون كوچك شمردن گناهت و رضايت دادن به وضعيت موجودت نيست .

۶۷۹۸.امام باقر عليه السلام :كردار بَد خود را كوچك مشمار ؛ زيرا [در قيامت] آن را ناخوشايند خواهى ديد .

۶۷۹۹.امام صادق عليه السلام :خداوند بنده اى را كه در گناه بزرگ به او توجّه كند دوست دارد و بنده اى را كه گناه اندك را ناچيز شمارد دشمن دارد .

1376

گناهان كوچك راهى است به سوى گناهان بزرگ

۶۸۰۰.امام على عليه السلام :گناهان اندك را خُرد مشماريد ؛ زيرا گناه كوچك [انباشته و ]شماره مى شود و به گناه بزرگ تبديل مى گردد.

۶۸۰۱.امام صادق عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله در منطقه اى خشك و بى گياه به اصحابش فرمود : مقدارى هيزم بياوريد . عرض كردند : اى رسول خدا! ما در جايى خشك و بى گياه هستيم كه در آن هيزمى يافت نمى شود . حضرت فرمود : هر كس هر چه يافت بياورد . آنها هيزمها را جمع كردند و در برابر حضرت انباشتند . پس ، رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : گناهان نيز اين گونه جمع مى شود . آن گاه فرمود : از گناهان خُرد انگاشته بپرهيزيد ؛ زيرا هر چيزى بازخواست كننده اى دارد . بدانيد كه بازخواست كننده گناهان مى نويسد «هر كارى را كه پيش از اين كرده اند و هر اثر و نشانى را كه به جا گذاشته اند ؛ و هر چيزى را در كتاب مبين (لوح محفوظ)شماره كرده ايم» ^۷ .

(انظر) الإمامة العامة : باب 140 .

1375

الاستِخفافُ بِالذَّنبِ وَ استِصغارُهُ

۶۷۹۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :يا بنَ مسعودٍ ، لا تُحَقِّرَنَّ ذنباً و لا تُصَغِّرَنَّهُ ، و اجتَنِبِ الكبائرَ ، فإنّ العَبدَ إذا نَظَرَ يومَ القِيامةِ إلى ذُنوبِهِ دَمَعَـتْ عَيناهُ قَيحاً و دَماً ، يقولُ اللّهُ تعالى: «يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَ مَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَ بَيْنَهُ أَمَدَا بَعِيدًا وَ يُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ اللَّهُ رَءُوفُ بِالْعِبَادِ »^۱ . ^۲

۶۷۹۴.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ المؤمنَ لَيَرى ذَنبَهُ كَأَنَّهُ تحتَ صَخرَةٍ يَخافُ أن تَقَعَ علَيهِ ، و الكافِرَ يَرى ذَنبَهُ كأنّهُ ذُبابٌ مَرَّ على أنفِهِ . ^۳

۶۷۹۵.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تَعالى إذا أرادَ بعَبدٍ خيراً جَعَلَ ذُنوبَهُ بَينَ عَينَيهِ مُمَثَّلَةً و الإثمَ علَيهِ ثقيلاً وَبيلاً ، و إذا أرادَ بعَبدٍ شرّاً أنساهُ ذُنوبَهُ . ^۴

1375

سبك و كوچك شمردن گناه

۶۷۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى پسر مسعود! هيچ گناهى را خُرد و كوچك مشمار و از گناهان بزرگ دورى كن ؛ زيرا در روز قيامت چون بنده به گناهان خود بنگرد ، چشمانش چرك و خون خواهد گريست . خداوند متعال مى فرمايد : «روزى كه هر كس كرده نيك خود را و كرده بد خود را بيابد و آرزو كند : كاش ميان او و آنها فاصله اى دور بود و خداوند شما را از [كيفر] خود بترساند و خدا به بندگان ، مهربان است» .

۶۷۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤمن گناه خود را چونان تخته سنگ بزرگى بر بالاى سرش مى بيند كه مى ترسد به روى او بيفتد و كافر گناه خويش را مانند مگسى مى بيند كه از جلوى بينى اش رد شود .

۶۷۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند تبارك و تعالى خوبى بنده اى را بخواهد، گناهان او را در برابر چشمانش مجسّم مى كند و بار گناه را بر دوش او سنگين مى سازد و هرگاه بدى بنده اى را بخواهد، گناهانش را از يادش مى برد .