۶۹۱۲.نهج البلاغة عنه عليه السلامـ و قد مَرَّ بِقَتلَى الخوارِجِ يومَ النَّهْرَوانِ ـ: بُؤسـاً لَكُم ، لَقد ضَرَّكُم مَن غَرَّكُم ، فقيلَ لَهُ : مَن غَرَّهُم يا أميرَ المؤمنينَ ؟ فقالَ : الشيطانُ المُضِلُّ ، و الأنفُسُ الأمّارَةُ بِالسُّوءِ ، غَرَّتهُم بالأمانِيِّ ، و فَسَحَت لَهُم بالمَعاصِي ، و وَعَدَتهُمُ الإظهارَ، فَاقتَحَمَتْ بهِمُ النارَ . ^۱

(انظر) عنوان 386 «الغرور» .

1394

النَّوادِرُ

۶۹۱۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن أعرَضَ عن مُحَرَّمٍ أبدَلَهُ اللّهُ بهِ عِبادَةً تَسُرُّهُ . ^۲

۶۹۱۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ما أهَمَّني ذَنبٌ اُمهِلْتُ بَعدَهُ حتّى اُصَلِّيَ رَكعتَينِ و أسأَلَ اللّهَ العافِيَةَ . ^۳

۶۹۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام يقولُ : لا تُبدِيَنَّ عن واضِحَةٍ و قد عَمِلتَ الأعمالَ الفاضِحَةَ ، و لا يَأمَنِ البَياتَ مَن عَمِلَ السيّئاتِ . ^۴

۶۹۱۲.نهج البلاغة :امام على عليه السلام در هنگام گذر بر كشتگان خوارج در جنگ نهروان ـ فرمود : اى تيره بختان! آن كس كه فريبتان داد، به شما زيان رساند . عرض شد : اى امير المؤمنين! چه كسى فريبشان داد؟ فرمود : شيطانِ گمراه كننده و نفْسهاى فرمان دهنده به بدى، آنان را به آرزوهاى خام فريب داد و ميدان نافرمانى و گناه را براى آنان گسترد و نويد پيروزى شان داد و سپس آنان را در آتش فرو افكند .

1394

گوناگون

۶۹۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه از كارى حرام روى گرداند، خداوند به جاى آن عبادتى شاد كننده عطايش فرمايد .

۶۹۱۴.امام على عليه السلام :گناهى كه پس از ارتكاب آن، فرصت گزاردن دو ركعت نماز و طلب عافيت از خدا را بيابم ، مرا غمگين نسازد .

۶۹۱۵.امام صادق عليه السلام :امير المؤمنين عليه السلام مى فرمود: تو كه كارهاى رسوا كننده كرده اى! نيشت را به خنده باز مكن و كسى كه گناه كرده است ، نبايد خود را از شبيخون (عذاب خدا) ايمن داند .

1392

ما يورِثُ العِصمَةَ مِنَ الذُّنوبِ

۶۹۰۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ثلاثٌ مَن حَفِظَهُنَّ كانَ مَعصوماً مِنَ الشيطانِ الرَّجيمِ و مِن كلِّ بَلِيَّةٍ : مَن لم يَخلُ بِامرَأةٍ لَيسَ يَملِكُ مِنها شيئاً ، و لم يَدخُلْ عَلى سُلطانٍ ، و لم يُعِنْ صاحبَ بِدعةٍ بِبِدعَتِهِ . ^۱

۶۹۰۸.عنه عليه السلام :لو لم يُرَغِّبِ اللّهُ سبحانَهُ في طاعَتِهِ لَوَجَبَ أن يُطاعَ رَجاءَ رَحمَتِهِ ، لَو لَم يَنهَ اللّهُ سبحانَهُ عَن مَحارِمِهِ لَوَجَبَ أن يَجتَنِبَها العاقِلُ . ^۲

۶۹۰۹.عنه عليه السلام :اُذكُرُوا انقِطاعَ اللذّاتِ و بقاءَ التَّبِعاتِ . ^۳

۶۹۱۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ صِلَةَ الرَّحِمِ و البِرَّ لَيُهَوِّنانِ الحِسابَ و يَعصِمانِ مِنَ الذنوبِ . ^۴

(انظر) العصمة : باب 2704 .
الذكر : باب 1344 .

1393

ما يوجِبُ التَّقَحُّمَ فِي الذُّنوبِ

۶۹۱۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحِرصُ و الكِبرُ و الحَسَدُ دَواعٍ إلى التَقَحُّمِ في الذُّنوبِ . ^۵

1392

عوامل مصونيّت از گناه

۶۹۰۷.امام على عليه السلام :سه چيز است كه هر كس آنها را رعايت كند از گزند شيطانِ رانده شده و از هر بلايى در امان خواهد بود : خلوت نكردن با زن بيگانه كه هيچ اختيارى نسبت بدو ندارد ، نرفتن به درگاه سلطان، و يارى نكردن بدعت گذار در بدعتش .

۶۹۰۸.امام على عليه السلام :اگر خداوند سبحان به طاعت خود ترغيب هم نمى كرد ، باز واجب بود كه به اميد رحمتش ، اطاعت شود و اگر خداى سبحان از حرام هاى خود نهى هم نمى كرد باز واجب بود كه خردمند از آنها اجتناب كند .

۶۹۰۹.امام على عليه السلام :به سر آمدن خوشى ها و بر جاى ماندن پيامدهاى ناگوار آنها را همواره به ياد آوريد .

۶۹۱۰.امام صادق عليه السلام :همانا صله رحم و نيكوكارى ، حسابرسى را آسان مى كند و از گناهان مصون مى دارد .

1393

عوامل فرو رفتن در گناهان

۶۹۱۱.امام على عليه السلام :آزمندى و تكبّر و حسادت ، انگيزه هاى فرو رفتن در گناهان است .