۷۵۵۲.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :مَن أرضَى سُلطانا بما يُسخِطُ اللّهَ خَرَجَ مِن دِينِ اللّهِ . ^۱

۷۵۵۳.الإمامُ الجوادُ عليه السلام :لا يَضُرُّكَ سَخَطُ مَن رِضاهُ الجَورُ . ^۲

۷۵۵۴.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام :مَنِ اتَّقى اللّهَ يُتَّقى ، و مَن أطاعَ اللّهَ يُطاعُ ، و مَن أطاعَ الخالِقَ لَم يُبالِ سَخَطَ المَخلوقينَ ، و مَن أسخَطَ الخالِقَ فَقَمِنٌ أن يَحِلَّ بِهِ سَخَطُ المَخلوقينَ . ^۳

۷۵۵۲.امام رضا عليه السلام :هركه براى خشنودىِ فرمانروايى ، خدا را ناخشنود سازد ، از دين خدا خارج شده است .

۷۵۵۳.امام جواد عليه السلام :ناخشنودى كسى كه ستم خشنودش مى كند ، به تو زيان نرساند .

۷۵۵۴.امام هادى عليه السلام :هركه از خدا بترسد، مردم از او بترسند و هركه خدا را فرمان برد، مردم از او فرمان برند و هركه آفريدگار را اطاعت كند، به ناخشنودى آفريدگان اعتنايى نورزد و هر كه آفريدگار را ناخشنود كند ، سزاوار است كه مورد خشم و ناخشنودى آفريدگان قرار گيرد .

۷۵۴۸.عنه صلى الله عليه و آله :مَن طَلَبَ رِضا مخلوقٍ بِسَخَطِ الخالِقِ سَلَّطَ اللّهُ عزّ و جلّ علَيهِ ذلكَ المَخلوقَ . ^۱

۷۵۴۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن طَلَبَ مَحامِدَ الناسِ بمَعاصِي اللّهِ عادَ حامِدُهُ مِنهُم ذامّا ، و مَن أرضى الناسَ بِسَخَطِ اللّهِ وَكَلَهُ اللّهُ إلَيهِم ، و مَن أرضى اللّهَ بسَخَطِ الناسِ كَفاهُ اللّهُ شَرَّهُم ، و مَن أحسَنَ ما بَينَهُ و بَينَ اللّهِ كَفاهُ اللّهُ ما بَينَهُ و بَينَ الناسِ. ^۲

۷۵۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ فيما كَتَبَ إلى محمّدِ بنِ أبي بكرٍ ـ: إنِ استَطَعتَ أن لا تُسخِطَ رَبَّكَ برِضا أحَدٍ مِن خَلقِهِ فَافعَلْ؛ فإنَّ في اللّهِ عزّ و جلّ خَلَفا مِن غَيرِهِ ، و لَيسَ في شيءٍ سِواهُ خَلَفٌ مِنهُ . ^۳

۷۵۵۱.الإمامُ الحسينُ عليه السلام :مَن طَلَبَ رِضا اللّهِ بِسَخَطِ الناسِ كَفاهُ اللّهُ اُمُورَ الناسِ ، و مَن طَلَبَ رِضا الناسِ بِسَخَطِ اللّهِ ، وَكَلَهُ اللّهُ إلى النّاسِ . ^۴

۷۵۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه براى جلب خشنودى مخلوقى ، آفريدگار را ناخشنود كند ، خداوند عزّ و جلّ آن مخلوق را بر او مسلّط گرداند .

۷۵۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه بخواهد ستايشهاى مردم را با معصيتهاى خدا به دست آورد ، ستاينده او به نكوهنده اش تبديل شود و هركه با ناخشنود كردن خدا، مردم را خشنود كند ، خداوند او را به آنان وا گذارد و هركه با ناخشنودى مردم، خدا را خشنود كند ، خداوند او را از شرّ و گزند آنان نگه دارد و هركه رابطه ميان خود و خدا را نيكو گرداند ، خداوند آنچه را ميان او و مردم است كفايت كند .

۷۵۵۰.امام على عليه السلامـ در نامه خود به محمّد بن ابى بكر ـنوشت : اگر بتوانى كارى كنى كه براى خشنودى آفريده اى از آفريدگان خدا، پروردگارت را ناخشنود نكنى ، چنين كن ؛ زيرا [خشنودى] خدا جانشين هر خشنودى اى هست اما هيچ چيز جايگزين خشنودى خدا نمى شود .

۷۵۵۱.امام حسين عليه السلام :هركه خشنودى خدا را با ناخشنودى مردم بطلبد ، خداوند او را از امور مردم بى نياز كند و هركه خشنودى مردم را با ناخشنود كردن خدا بجويد ، خداوند او را به مردم وا گذارد .