۷۷۱۳.عنه عليه السلام :مَنِ اقتَصَرَ على بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ ، و تَبَوَّأ خَفضَ الدَّعَةِ . ^۱

۷۷۱۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَن تَيَسَّرَ مِمّا فاتَهُ أراحَ بَدَنَهُ . ^۲

۷۷۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الرَّوْحُ و الرّاحَةُ في الرِّضا و اليَقينِ ، و الهَمُّ و الحَزَنُ في الشَكِّ و السَّخَطِ . ^۳

۷۷۱۶.عنه عليه السلام :أروَحُ الرَّوْحِ اليَأسُ عنِ الناسِ . ^۴

۷۷۱۷.مصباح الشريعةـ فيما نسبه إلى الصادق عليه السلام ـ: لا راحَةَ لِمؤمنٍ على الحَقيقَةِ إلاّ عِندَ لِقاءِ اللّهِ ، و ما سِوى ذلكَ ففي أربعَةِ أشياءَ : صَمتٌ تَعرِفُ بهِ حالَ قَلبِكَ و نَفْسِكَ فيما يكونُ بينَكَ و بينَ بارِيكَ ، و خَلوَةٌ تَنجُو بها ^۵ مِن آفاتِ الزمانِ ظاهِرا و باطِنا ، و جُوعٌ تُمِيتُ به الشَّهَواتِ و الوَسْواسَ و الوَساوِسَ ، و سَهَرٌ تُنَوِّرُ بهِ قلبَكَ و تُنَقّي به طَبعَكَ و تُزَكِّي بهِ رُوحَكَ . ^۶

۷۷۱۳.امام على عليه السلام :هركه به اندازه كفاف بسنده كند ، آسايش يابد و در منزلگاه آسودگى فرود آيد .

۷۷۱۴.امام باقر عليه السلام :هركه براى آنچه از دست داده است بر خود سخت نگيرد ، تنِ خويش را در آسايش قرار داده است .

۷۷۱۵.امام صادق عليه السلام :خوشى و آسايش در خشنودى و يقين است و غم و اندوه در شك و ناخشنودى .

۷۷۱۶.امام صادق عليه السلام :بالاترين آسايش ، چشم اميد بركندن از مردم است .

۷۷۱۷.مصباح الشريعةـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ: مؤمن را آسايش حقيقى نباشد، مگر آن گاه كه خدا را ديدار كند . سواى اين ، آسايش در چهار چيز است : سكوتى كه به وسيله آن به احوالِ دل و نفْس خود با آفريدگارت پى برى ، و خلوتى كه به سبب آن از گزندهاى پيدا و نا پيداى زمانه نجات يابى، و گرسنگى اى كه با آن شهوتها و وسوسه هاى شيطانى را بميرانى، و شب زنده دارى كه بدان سبب، دلت را روشن و نهادت را تصفيه و روح و روانت را پاكيزه كنى .

1567

موجِباتُ الرّاحَةِ

۷۷۰۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن وَثِقَ بأنَّ ما قَدَّرَ اللّهُ لَهُ لَن يَفُوتَهُ اسْتَراحَ قَلبُهُ . ^۱

۷۷۰۸.عنه عليه السلام :حُسنُ السَّراحِ أحَدُ الراحَتَينِ . ^۲

۷۷۰۹.عنه عليه السلام :الزَّوجةُ المُوافِقَةُ إحدَى الراحَتَينِ . ^۳

۷۷۱۰.تحف العقول عن الإمام عليّ عليه السلام :مَنِ استَطاعَ أن يَمنَعَ نفسَهُ مِن أربعَةِ أشياءَ فهُو خَلِيقٌ بأن لا يَنزِلَ بهِ مَكروهٌ أبدا ، قيلَ : و ما هُنَّ يا أميرَ المؤمنينَ ؟ قالَ : العَجَلَةُ ، و اللَّجاجَةُ ، و العُجْبُ ، و التَّوانِي . ^۴

۷۷۱۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أفلَحَ مَن نَهَضَ بجَناحٍ ، أو استَسلَمَ فَأراحَ . ^۵

۷۷۱۲.عنه عليه السلامـ في وَصفِ السّالِكِ إلى اللّهِ ـ: تَدافَعَتهُ الأبوابُ إلى بابِ السلامَةِ ، و دارِ الإقامَةِ ، و ثَبَتَتْ رِجلاهُ بِطُمَأنِينَةِ بَدَنِهِ في قَرارِ الأمنِ و الرّاحَةِ ، بما استَعمَلَ قلبَهُ ، و أرضى رَبَّهُ . ^۶

1567

موجبات آسايش

۷۷۰۷.امام على عليه السلام :هركه اطمينان داشته باشد كه آنچه خدا برايش مقدّر كرده است به او مى رسد ، دلش آرام گيرد .

۷۷۰۸.امام على عليه السلام :جواب كردن [نيازمند] با زبان خوش، يكى از دو آسايش است . ^۷

۷۷۰۹.امام على عليه السلام :زن سازگار نيمى از آسايش است .

۷۷۱۰.تحف العقول :امام على عليه السلام فرمود : هر كه بتواند خود را از چهار چيز نگه دارد، شايسته آن است كه هرگز ناراحتى نبيند . عرض شد : آنها چيستند اى امير مؤمنان؟ فرمود : شتابزدگى ، خيره سرى ، خودپسندى، و سستى .

۷۷۱۱.امام على عليه السلام :آن كس رستگار شد كه يا قدرت داشت و به پا خاست يا با نداشتن قدرت ، تسليم شد و راحت گشت .

۷۷۱۲.امام على عليه السلامـ در توصيف رهرو راه خدا ـفرمود: درها او را يكى پس از ديگرى به جلو راندند، تا آن كه به درِ سلامت و سراى اقامت رسيد و هر دو پاى او در جايگاه امنيت و آسايش استوار شد ؛ زيرا كه دلش را به كار وا داشت و پروردگارش را خشنود ساخت .