1268

الدُّنيا مَضيفٌ

۶۲۷۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أيّها الناسُ ، إنّ مَن في الدنيا ضيفٌ ، و ما في أيدِيهم عارِيَةٌ ، و إنّ الضَّيفَ مُرتَحِلٌ ، و العارِيَةَ مَردودَةٌ . ^۱

۶۲۷۷.عنه صلى الله عليه و آله :كونوا في الدنيا أضْيافاً . ^۲

۶۲۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :عِبادَ اللّهِ! إنّكم ـ و ما تَأمُلونَ مِن هذهِ الدنيا ـ أثْوِياءُ ^۳ مُؤَجَّلُونَ . ^۴

۶۲۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أبو ذَرٍّ رضى الله عنه يقولُ في خُطبَتِهِ: يا مُبتَغِيَ العِلمِ ، لا يَشغَلُكَ أهلٌ و لا مالٌ عن نفسِكَ ، أنتَ يومَ تفارِقُهُم كَضَيفٍ بِتَّ فيهم ثُمّ غَدَوتَ عنهُم إلى غَيرِهِم . ^۵

1269

الدُّنيا دارٌ بِالبَلاءِ مَحفوفَةٌ

۶۲۸۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أيّها الناسُ ، هذهِ دارُ تَرَحٍ لا دارُ فَرَحٍ ، و دارُ الْتِواءٍ لا دارُ اسْتواءٍ ، فمَن عَرَفَها لم يَفرَحْ لِرَجاءٍ و لم يَحزَنْ لِشَقاءٍ . ^۶

1268

دنيا ميهمان سراست

۶۲۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! هر كه در دنياست، ميهمان است و آنچه دارند عاريت است . ميهمان مى رود و عاريه بازگردانده مى شود.

۶۲۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در دنيا ميهمان باشيد .

۶۲۷۸.امام على عليه السلام :بندگان خدا! شما ـ و آنچه از اين دنيا آرزو داريد ـ ميهمانانى موقّت هستيد .

۶۲۷۹.امام صادق عليه السلام :ابوذر رضى الله عنه در سخنرانى خود مى گفت : اى جوياى دانايى! مبادا زن و فرزند و دارايى ، تو را از خودت باز دارد . [بايد به گونه اى باشى كه] روز جدايى همچون ميهمانى باشى كه شب را با آنان به سر برده و صبح آنان را ترك كرده، نزد ديگران مى روى.

1269

دنيا، سرايى فرو رفته در بلا

۶۲۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! اين دنيا سراى اندوه است، نه سراى شادى ، سراى پيچ در پيچ است، نه سراى راست و مستقيم ؛ هر كه آن را شناخت، به هيچ اميدى شاد نگشت و براى هيچ سختى و رنجى غمناك نشد .

۶۲۷۳.قصص الأنبياء :ـ و في روايةٍ ـ: يا بُنَيَّ ، إنّ الدنيا بحرٌ ، و قد غَرِقَ فيها جِيلٌ كثيرٌ ، فلتَكُن سَفينتُكَ فيها تَقوَى اللّهِ تعالى ، و ليَكُن جِسرُكَ إيماناً بِاللّهِ، و ليَكُن شِراعُها التوكُّلُ ، لَعلّكَ يا بُنَيَّ تَنجو و ما أظُنُّكَ ناجياً ! ^۱

۶۲۷۴.بحار الأنوار :إنّ لقمانَ الحكيمَ لَمّا خَرَجَ مِن بلادِهِ نَزلَ بقريةٍ بالموصلِ يقالُ لها كوماسُ فلمّا ضاقَ بها ذَرْعُهُ ......... أغلَقَ الأبوابَ و أدخَلَ ابنَهُ يَعِظُهُ فقالَ : يا بُنَيَّ ، إنّ الدنيا بحـرٌ عميقٌ ، هَلَكَ فيها ناسٌ كثيرٌ ، تَزَوَّدْ مِن عَمَلِها ، و اتَّخِذْ سَفينَةً حَشوُها تَقوَى اللّهِ ، ثمّ اركَبِ الفُلكَ تَنجُو و إنّي لَخائفٌ أن لا تَنجُوَ . يا بُنَيَّ ، السَّفينَةُ إيمانٌ ، و شِراعُها التوكُّلُ ، و سُكّانُها الصَّبرُ ، و مَجاذِيفُها الصومُ و الصلاةُ و الزكاةُ . يا بنيّ ، مَن رَكِبَ البحرَ مِن غيرِ سَفينَةٍ غَرِقَ . ^۲

۶۲۷۵.لقمانُ عليه السلامـ لابنِهِ و هو يَعِظُهُ ـ: يا بُنَيَّ ، إنّ الدنيا بحرٌ عميقٌ قد هَلَكَ فيها عالَمٌ كثيرٌ ، فاجعَلْ سفينَتَكَ فيها الإيمانَ ، و اجعَلْ شِراعَها التوكُّلَ ، و اجعَلْ زادَكَ فيها تَقوَى اللّهِ ، فإن نَجَوتَ فَبِرَحمةِ اللّهِ و إن هَلَكتَ فَبِذُنُوبِكَ . ^۳

۶۲۷۳.قصص الأنبياء :در روايتى [ديگر] آمده است : فرزندم! دنيا دريايى است كه نسل هاى فراوانى در آن غرق گشته اند ؛ پس بايد كه كشتى تو در آن دريا تقواى خداوند متعال باشد و پل عبورت ايمان به خدا و بادبان آن كشتى، توكّل تا بلكه نجات يابى . فرزندم ! گو اين كه گمان نمى كنم نجات يابى .

۶۲۷۴.بحار الأنوار :لقمان حكيم چون از شهرهاى خود خارج شد، در يكى از روستاهاى موصل به نام كوماس فرود آمد . چون در آن جا طاقتش به سر آمد . . . درهاى خانه را [به روى خود ]بست و فرزندش را صدا زد و به موعظه او پرداخت و گفت : فرزندم! دنيا دريايى ژرف است ، مردم بسيارى در آن از بين رفته اند . از كار دنيا توشه برگير و كشتى اى فراهم آر كه درونش تقواى خدا باشد آن گاه بر آن نشين تا نجات يابى، گر چه مى ترسم باز هم نجات پيدا نكنى . فرزندم! آن كشتى ايمان است و بادبانش توكّل و سكّانش شكيبايى و پاروهايش روزه و نماز و زكات . فرزندم! هركه بى كشتى به دريا رود غرق شود .

۶۲۷۵.لقمان عليه السلامـ در اندرز به فرزندش ـفرمود : فرزندم! دنيا درياى ژرفى است كه خلق بسيارى در آن از بين رفته اند ؛ پس كشتى خود را در اين دريا ايمان قرار ده و بادبان آن را توكّل و توشه ات را تقواى خدا ؛ اگر نجات يافتى، به سبب لطف و رحمت خداوند است و اگر از بين رفتى، به سبب گناهان خودت مى باشد .