1504

الحَلالُ قوتُ المُصطَفينَ

۷۴۳۵.الكافي عن أحمدَ بنِ محمّدِ بنِ أبي نصرٍ :قلتُ لأبي الحسنِ [الرِّضا] عليه السلام : جُعِلتُ فِداكَ أدعُو اللّهَ عزّ و جلّ أن يَرزُقَنِي الحَلالَ ، فقالَ : أ تَدرِي ما الحَلالُ ؟ فقلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ، أمّا الذي عِندَنا فالكَسبُ الطَّيِّبُ ، فقالَ : كانَ عليُّ بنُ الحسينِ عليهما السلام يقولُ : الحَلالُ قُوتُ المُصطَفَينَ ، و لكنْ قُلْ : أسألُكَ مِن رِزقِكَ الواسِعِ . ^۱

1505

خَيرُ الرِّزقِ ما يَكفي

۷۴۳۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :طُوبى لِمَن أسلَمَ و كان عَيشُهُ كَفافا . ^۲

۷۴۳۷.عنه صلى الله عليه و آله :اللّهُمّ ارزُقْ محمّدا و آلَ محمّدٍ و مَن أحَبَّ محمّدا و آلَ محمّدٍ ، العَفافَ و الكَفافَ ، و ارزُقْ مَن أبغَضَ محمّدا و آلَ محمّدٍ المالَ و الوَلَدَ . ^۳

۷۴۳۸.عنه صلى الله عليه و آله :يا أبا ذَرٍّ ؛ إنّي قد دَعَوتُ اللّهَ جلّ ثناؤهُ أن يَجعَلَ رزقَ مَن يُحِبُّنِي كَفافا ، و أن يُعطِيَ مَن يَبغُضُنِي كَثرَةَ المالِ و الوَلَدِ . ^۴

1504

روزىِ حلال، قُوتِ برگزيدگان [خدا] است

۷۴۳۵.الكافىـ به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر ـ: به ابو الحسن (امام رضا) عليه السلام عرض كردم : فدايت شوم! من دعا مى كنم كه خداوند عزّ و جلّ مرا روزىِ حلال دهد . حضرت فرمود : مى دانى حلال چيست؟ عرض كردم : فدايت شوم ، تا جايى كه ما مى دانيم ، كسب پاك. فرمود : على بن الحسين عليه السلام مى فرمود : روزىِ حلال، قُوتِ برگزيدگان [خدا ]است ، اما تو در دعاى خود بگو : خدايا! از روزىِ فراخت به من عطا كن .

1505

بهترين روزى آن است كه انسان را كفايت كند

۷۴۳۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوشا به حال كسى كه تسليم [رضاى خدا] باشد و زندگى اش به قدر كفاف .

۷۴۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! به محمّد و خاندان محمّد و به كسى كه محمّد و خاندان او را دوست دارد ، خويشتندارى و روزى به قدر كفاف عطا فرما و به هركه محمّد و آل محمّد را دشمن دارد مال و فرزند روزى كن .

۷۴۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى ابوذر! من دعا كردم كه خداوند، جلّ ثناؤه ، روزى دوستدار مرا به قدر كفاف عطا كند و به دشمن من، مال و فرزندِ زياد دهد.

۷۴۳۳.شرح نهج البلاغة :دَخَلَ عليٌّ عليه السلام المَسجِدَ و قالَ لِرجُلٍ : أمسِكْ عَلَيَّ بَغلَتِي ، فَخَلَعَ لِجامَها و ذَهَبَ بهِ ، فَخَرَجَ عليٌّ عليه السلام بَعد ما قَضى صلاتَهُ و بِيَدِهِ دِرهَمانِ لِيَدفَعَهُما إلَيهِ مُكافَأةً لَهُ ، فَوَجَدَ البَغلَةَ عُطُلاً ، فَدَفَعَ إلى أحَدِ غِلمانِهِ الدِّرهَمَينِ لِيَشتَرِيَ بهِما لِجاما ، فصادَفَ الغُلامُ اللِّجامَ المَسروقَ في السُّوقِ ، قد باعَهُ الرَّجلُ بدِرهَمَينِ ، فَأخَذَهُ بِالدِّرهَمَينِ و عادَ إلى مولاهُ ، فقالَ عليٌّ عليه السلام : إنّ العَبدَ لَيَحرِمُ نفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بتَركِ الصَّبرِ ، و لا يُزادُ على ما قُدِّرَ لَهُ . ^۱

۷۴۳۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لَيس مِن نَفْسٍ إلاّ و قد فَرَضَ اللّهُ لَها رِزقَها حَلالاً يَأتِيها في عافيَةٍ ، و عَرَضَ لَها بالحَرامِ مِن وجهٍ آخَرَ ، فإنْ هي تَناوَلَتْ مِن الحَرامِ شيئا قاصَّها بهِ مِن الحلالِ الذي فَرَضَ اللّهُ لَها ، و عندَ اللّهِ سِواهُما فَضلٌ كبيرٌ . ^۲

۷۴۳۳.شرح نهج البلاغة:امام على عليه السلام وارد مسجد شد و به مردى فرمود : استر من را برايم نگه دار. اما او دهنه استر را در آورد و آن را بُرد . على عليه السلام بعد از تمام كردن نماز از مسجد بيرون آمد و دو درهم در دست گرفته بود تا به آن مرد پاداش دهد ، اما ديد استر به حال خود رهاست . آن دو درهم را به يكى از غلامان خود داد كه دهنه اى بخرد . غلام به بازار رفت و دهنه مسروقه را در آن جا ديد و به دو درهم خريد و نزد حضرت برگشت . على عليه السلام فرمود : آدمى به سبب بى صبرى ، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بيشتر از روزى مقدّر هم نصيبش نمى شود .

۷۴۳۴.امام باقر عليه السلام :خداوند براى هر كسى روزى حلالى مقرّر داشته كه به سلامت به او خواهد رسيد . از طرف ديگر، روزىِ حرام را نيز در دسترس او قرار داده است، كه اگر انسان روزى خود را از آن حرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزىِ حلالى را كه براى او مقدّر كرده بود از وى باز ستاند و غير از اين دو روزى (حلال مقدّر و حرام در دسترس) روزى هاى فراوان ديگرى نيز نزد خداوند هست .