۸۴۱۹.كنز العمّال :جاء رَجُلٌ بِرِجالٍ إلى عَلِيٍّ فقالَ : إنّي رَأيتُ هؤلاءِ يَتَوَعَّدُونَكَ فَفَرُّوا و أخَذتُ هذا، قالَ: أ فَأقتُلُ مَن لم يَقتُلْني ؟! قالَ : إنَّهُ سَبَّكَ ، قالَ : سُبَّهُ أو دَعْ . ^۱

۸۴۲۰.شرح نهج البلاغة :رُوِيَ أنّهُ [عليّا] عليه السلام كانَ جالِسا في أصحابِهِ ، فَمَرَّت بِهِمُ امرأةٌ جَميلَةٌ ، فَرَمَقَها القَومُ بأبصارِهِم ، فقالَ عليه السلام :
إنّ أبصارَ هذهِ الفُحولِ طَوامِحُ ، و إنَّ ذلكَ سَبَبُ هِبابِها ، فإذا نَظَرَ أحَدُكُم إلى امرأةٍ تُعجِبُهُ فَليُلامِسْ (فَلْيَلمِسْ) أهلَهُ ، فإنّما هِي امرأةٌ كَامرَأتِهِ.
فقالَ رجلٌ مِنَ الخَوارِجِ : قاتَلَهُ اللّهُ كافِرا ما أفقَهَهُ ! ، فَوَثَبَ القَومُ لِيَقتُلُوهُ ، فقالَ عليه السلام :
رُوَيداً، إنّما هُو سَبٌّ بِسَبٍّ ، أو عَفوٌ عن ذَنبٍ ^۲ . ^۳

۸۴۱۹.كنز العمّال :مردى يك نفر را به خدمت على عليه السلام آورد و عرض كرد : ديدم كه اين عدّه از دوزخى بودن تو سخن مى گويند، همگى فرار كردند، اما من اين يكى را گرفتم . على عليه السلام فرمود : آيا كسى را بكشم كه مرا نكشته است؟ مرد عرض كرد : او تو را دشنام مى داد . على عليه السلام فرمود : تو هم او را دشنام ده يا رهايش كن .

۸۴۲۰.شرح نهج البلاغة :روايت شده كه امام على عليه السلام با اصحاب خود نشسته بود كه زنى زيبا روى از كنارشان گذشت . چشمهاى همه به او خيره گشت ، حضرت فرمود : چشمهاى اين نرينِگان ، حريصانه مى نگرد و اين نگريستن مايه تحريك آنان است . هرگاه يكى از شما زنى را ديد و از او خوشش آمد ، با زن خود آميزش كند ؛ زيرا كه او نيز زنى همانند زن خود اوست . يكى از خوارج گفت : خدا اين كافر را بكشد ، چقدر مى فهمد! اصحاب حضرت از جا پريدند كه او را بكشند ، امام عليه السلام فرمود : آرام باشيد ، جواب دشنام ، دشنام است يا چشم پوشى از گناه . ^۴

۸۴۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عَمَّن شَتَمَ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ـ: يَقتُلُهُ الأدنى فَالأدنى قَبْلَ أن يَرفَعَهُ إلى الإمامِ. ^۱

(انظر) وسائل الشيعة : 18 / 458 باب 25 و ص 461 باب 27.

1726

سَبُّ الإمامِ عَلِيٍّ عليه السلام

۸۴۱۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :سَتُدعَونَ إلى سَبّي فَسُبُّوني و تُدعَونَ إلى البَراءَةِ مِنّي فَمُدُّوا الرِّقابَ فإنّي على الفِطرَةِ . ^۲

۸۴۱۷.عنه عليه السلام :ألا و إنَّهُ سَيَأمُرُكُم بِسَبّي و البَراءَةِ مِنّي فأمّا السَّبُّ فَسُبُّوني فإنّهُ لِي زَكاةٌ و لَكُم نَجاةٌ . ^۳

۸۴۱۸.عنه عليه السلام :ألا إنّكُم مُعْرَضُونَ على لَعْني و دُعايَ كذّابا فَمَن لَعَنَني كارِها مُكرَها يَعلَمُ اللّهُ أنّهُ كانَ مُكرَها وَرَدْتُ أنا و هو عَلى محمّدٍ صلى الله عليه و آله مَعا ، و مَن أمسَكَ لِسانَهُ فلَم يَلْعَنّي سَبَقَني كَرَميَةِ سَهْمٍ أو لَمْحَةٍ بِالبَصَرِ ، و مَن لَعَنَني مُنشَرِحا صَدرُهُ بِلَعْني فلا حِجابَ بَينَهُ و بينَ اللّهِ و لا حُجَّةَ لَهُ عِندَ محمّدٍ صلى الله عليه و آله . ^۴

۸۴۱۵.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از حكم كسى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را ناسزا گويد ـفرمود : نزديكترين كس به او مى تواند پيش از آن كه براى محاكمه نزد امام برده شود ، وى را بكشد .

1726

ناسزا گويى به على عليه السلام

۸۴۱۶.امام على عليه السلام :بزودى از شما خواسته خواهد شد كه مرا ناسزا گوييد ، [عيبى ندارد ]ناسزا بگوييد . و از شما خواسته خواهد شد كه از من بيزارى جوييد ، گردن به تيغ بسپاريد [اما اين كار را نكنيد]؛ زيرا من بر سرشت اسلامم .

۸۴۱۷.امام على عليه السلام :بدانيد كه بزودى [معاويه] به شما دستور خواهد داد تا مرا ناسزا گوييد و از من بيزارى جوييد ؛ اما ناسزا [عيبى ندارد]بگوييد؛ زيرا ناسزا گفتن به من، موجب تزكيه من و باعث نجات [جان ]شماست .

۸۴۱۸.امام على عليه السلام :بدانيد كه شما را وادار خواهند كرد تا بر من لعنت فرستيد و دروغ گويم خوانيد . هركه از روى بى ميلى و اجبار مرا لعن و نفرين كند و خدا بداند كه به اجبار اين كار را كرده است من و او با هم بر محمّد صلى الله عليه و آله وارد شويم. و هركه زبانش را نگه دارد و نفرينم نكند ، پيش از من ، به سرعت تير يا چشم به هم زدنى ، بر پيامبر وارد شود. و هركه با اختيار و ميل بر من لعن و نفرين فرستد، ميان او و خداوند پرده اى [نگهدارنده از عذاب الهى ]نباشد و حجّت و بهانه اى به پيشگاه محمّد صلى الله عليه و آله ندارد .