۹۴۳۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عن شَيْءٍ مِنَ الحَلالِ و الحَرامِ ـ: إنّهُ لَم يُجعَلْ شَيْءٌ إلاّ لِشَيْءٍ . ^۱

۹۴۴۰.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ للفضلِ بنِ شاذانَ ـ: إن سَألَ سائلٌ فقالَ : أخبِرْني : هَل يَجوزُ أن يُكَلِّفَ الحَكيمُ عَبدَهُ فِعلاً مِنَ الأفاعِيلِ لِغَيرِ عِلّةٍ و لا مَعنىً ؟ قيلَ لَهُ : لا يَجوزُ ذلكَ ؛ لأنّهُ حَكيمٌ غَيرُ عابِثٍ و لا جاهِلٍ . فإن قالَ : فَأخبِرْني لِمَ كَلَّفَ الخَلقَ ؟ قيلَ : لِعِلَلٍ .
فإن قالَ : فَأخبِرْني عَن تلكَ العِلَلِ مَعروفَةٌ مَوجودَةٌ هِي أم غَيرُ مَعروفَةٍ و لا مَوجودَةٌ ؟ قيلَ : بَل هِي مَعروفَةٌ و مَوجودَةٌ عِندَ أهلِها.
فإن قال : أ تَعرِفُونَها أنتم أم لا تعرِفُونَها؟ قيل لَهُم : مِنها ما نَعرِفُهُ، و مِنها ما لا نَعرِفُهُ . ^۲

۹۴۳۹.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به پرسش از علل برخى حلال و حرامها ـفرمود : هيچ حُكْمى بى حِكْمَت وضع نشده است .

۹۴۴۰.امام رضا عليه السلامـ به فضل بن شاذان ـفرمود : اگر كسى سؤال كرد و گفت : به من بگو آيا رواست كه خداى حكيم بنده خود را ، بى علّت ، مكلّف به فعلى از افعال كند؟ در جوابش گفته مى شود : روا نيست ؛ زيرا او حكيمى است كه نه كار بيهوده مى كند و نه نادان است . و اگر گفت : پس ، به من بگو كه چرا مردم را مكلّف كرد؟ در جوابش گفته مى شود : بنا به عللى .
اگر گفت : به من بگو كه آيا اين علتها شناخته شده و موجودند يا نه شناخته شده اند و نه وجود دارند؟ در جوابش گفته مى شود : اين علل براى اهلش شناخته شده و نزد آنها موجود است .
اگر گفت : آيا شما اين علل را مى دانيد يا نمى دانيد؟ در جوابش گفته مى شود : بعضى از آنها را مى دانيم و برخى را نمى دانيم .

۹۴۳۸.فاطمةُ الزَّهراءُ عليها السلام :فَرَضَ الإيمانَ تَطهيرا مِن الشِّركِ ، و الصَّلاةَ تَنزِيها مِن الكِبرِ ، و الزَّكاةَ زِيادَةً في الرِّزقِ ، و الصِّيامَ تَثبيتا للإخلاصِ ، و الحَجَّ تَسلِيَةً لِلدِّينِ ، و العَدلَ مِسكا للقلوبِ ، و الطّاعَةَ نِظاما لِلمِلَّةِ ، و الإمامَةَ لَمّا مِنَ الفرقَةِ ، و الجهادَ عزّا للإسلامِ ، و الصَّبرَ مَعونَةً على الاستيجابِ ، و الأمرَ بالمَعروفِ مَصلحَةً للعامَّةِ ، و بِرَّ الوالِدَينِ وِقايةً عنِ السَّخَطِ ، وصِلَةَ الأرحامِ مَنماةً للعَدَدِ ، و القِصاصَ حَقنا للدِّماءِ ، و الوَفاءَ لِلنَّذرِ تَعَرُّضا للمَغفِرَةِ ، و تَوفِيَةَ المَكائيلِ و المَوازينِ تَغييرا للبَخسَةِ ، و اجتِنابَ قَذفِ المُحصَناتِ حَجبا عنِ اللَّعنَةِ ، و اجتِنابَ السّرقَةِ إيجابا لِلعِفَّةِ ، و مُجانَبَةَ أكلِ أموالِ اليَتامى إجارَةً مِنَ الظُّلمِ، و العَدلَ في الأحكامِ إيناسا للرَّعِيَّةِ ، و حَرَّمَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ الشِّركَ إخلاصا للرُّبُوبِيَّةِ . ^۱

۹۴۳۸.فاطمه زهرا عليها السلام :خداوند ايمان را واجب فرمود ، براى پاك كردن از آلودگى شرك، و نماز را براى دور كردن از كِبر و زكات را براى افزايش روزى، و روزه را براى تثبيت اخلاص، و حج را براى دلدارى (پشت گرمى) دين، و عدالت را براى همبستگى دلها، و فرمانبردارى را براى انتظام آيين، و امامت را براى جلوگيرى از تفرقه، و جهاد را براى عزّت اسلام، و صبر را براى كمك به استحقاق پاداش يافتن، و امر به معروف را براى اصلاح توده مردم، و نيكى كردن به پدر و مادر را براى نگهدارى از ناخشنودى [خدا]، و صله ارحام را براى افزونى تعداد [شما] ، و قصاص را براى حفظ خونها، و وفاى به نذر را براى قرار گرفتنِ [آدمى] در معرض آمرزش و كامل كردن پيمانه ها و ترازوها را براى از بين بردن كم فروشى، و دورى از تهمت زدن به زنان پاكدامن را مانع لعنت و دور شدن از رحمت حق و پرهيز از دزدى را مايه خويشتندارى، و دورى از خوردن مال يتيم را براى جلوگيرى از ظلم، و عدالت در داوريها را براى آرامش مردم، و خداوند عزّ و جلّ شرك را به قصد خالص گردانيدن ربوبيت [خود] حرام فرمود .