419
ميزان الحكمه ج 05

(انظر) بحار الأنوار : 71 / 257 باب 72 .
الموت : باب 3691 .

1897

جَزاءُ مَن سَنَّ سُنّةً عَلى نَفسِهِ

۹۱۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما مِن مُؤمِنٍ سَنَّ على نفسِهِ سُنَّةً حَسَنةً أو شيئا مِنَ الخَيرِ ، ثُمّ حالَ بَينَهُ و بينَ ذلكَ حائلٌ ، إلاّ كَتَبَ اللّهُ لَهُ ما أجرى على نفسِهِ أيّامَ الدنيا . ۱

(انظر) النيّة : باب 3922 .

1898

النَّهيُ عَن نَقضِ السُّنَّةِ الصّالِحَةِ

۹۱۱۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في كتابٍ لَهُ إلى الأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ: لا تَنقُضْ سُنَّةً صالِحَةً عَمِلَ بها صُدورُ هذهِ الاُمَّةِ ، و اجتَمَعَت بها الاُلفَةُ ، و صَلَحَت علَيها الرَّعِيَّةُ ، و لا تُحدِثَنَّ سُنَّةً تُضِرُّ بِشَيءٍ مِن ماضِي تِلكَ السُّنَنِ ، فيكونَ الأجرُ لِمَن سَنَّها ، و الوِزرُ علَيكَ بما نَقَضتَ مِنها . ۲

1897

سزاى كسى كه براى خودش سنّتى بگذارد

۹۱۱۵.امام صادق عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست كه براى خود سنّتى نيكو يا چيزى از خير و خوبى وضع كند ، امّا بعد ميان او و آن سنّت و كار خير، مانعى پديد آيد ، مگر اين كه آنچه را در ايّام دنيا درباره خويش به كار بسته است، خداوند برايش بنويسد .

1898

نهى از شكستن سنّت پسنديده

۹۱۱۶.امام على عليه السلامـ در فرمان حكومت مصر به مالك اشتر ـنوشت : سنّت پسنديده اى را كه بزرگان اين امت به آن رفتار كرده اند و موجب همدلى و همبستگى شده و كار مردم بر طبق آن سامان گرفته است ، مشكن و هيچ گاه سنّت و روشى پديد مياور كه به چيزى از اين سنّتهاى گذشته لطمه اى زند ؛ زيرا در اين صورت پايه گذار آن سنّت گذشته مأجور خواهد بود و تو با شكستن آن گناهكار .

1.. بحار الأنوار:۷۱/۲۶۱/۲.

2.نهج البلاغة : الكتاب ۵۳ .


ميزان الحكمه ج 05
418

1895

تَصنيفُ السُّنَّةِ

۹۱۱۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :السُّنَّةُ سُنَّتانِ : سُنَّةٌ في فَريضَةٍ الأخذُ بَعدي بها هُدىً و تَركُها ضَلالَةٌ ، و سُنَّةٌ في غيرِ فَريضَةٍ الأخذُ بها فَضِيلَةٌ و تَركُها غَيرُ خَطيئةٍ . ۱

۹۱۱۲.عنه صلى الله عليه و آله :السُّنَّةُ سُنَّتانِ : مِن نَبِيٍّ أو مِن إمامٍ عادِلٍ . ۲

1896

جَزاءُ مَن سَنَّ سُنَّةً

۹۱۱۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن سَنَّ سُنَّةً حَسَنةً عُمِلَ بها مِن بَعدِهِ كانَ لَهُ أجرُهُ و مِثلُ اُجُورِهِم مِن غَيرِ أن يَنقُصَ مِن اُجُورِهم شيئا ، و مَن سَنَّ سُنَّةً سَيِّئَةً فَعُمِلَ بها بَعدَهُ كانَ علَيهِ وِزرُهُ و مِثلُ أوزارِهِم مِن غَيرِ أن يَنقُصَ مِن أوزارِهِم شيئا . ۳

۹۱۱۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أيُّما عَبدٍ مِن عِبادِ اللّهِ سَنَّ سُنَّةَ هُدىً كانَ لَهُ أجرٌ مِثلُ أجرِ مَن عَمِلَ بذلكَ مِن غَيرِ أن يُنقَصَ مِن اُجُورِهم شَيءٌ ، و أيُّما عَبدٍ مِن عِبادِ اللّهِ سَنَّ سُنَّةَ ضَلالَةٍ كانَ علَيهِ مِثلُ وِزرِ مَن فَعَلَ ذلكَ مِن غَيرِ أن يُنقَصَ مِن أوزارِهِم شَيءٌ . ۴

1895

طبقه بندى سنّت

۹۱۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سنّت دو گونه است : سنّت واجب، كه پس از من عمل به آن موجب هدايت است و ترك آن گمراهى، و سنّت غير واجب، كه عمل به آن فضيلت است و ترك آن گناه نيست .

۹۱۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سنّت دو نوع است : يا از يك پيامبر است يا از يك پيشواى دادگر .

1896

سزاى كسى كه سنّتى بگذارد

۹۱۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه سنّت نيكويى بگذارد كه پس از مرگش بدان عمل شود ، هم اجر خودش را دارد وهم به اندازه اجر كسانى كه به آن عمل مى كنند ؛ بى آن كه از اجر ايشان چيزى كم شود. و هركه سنّت ناپسندى بنهد و پس از مرگش بدان رفتار شود ، گنهكار است و به اندازه گناهان كسانى كه به آن سنّت عمل مى كنند نيز برايش گناه باشد ؛ بى آن كه از گناه آنان چيزى كم شود .

۹۱۱۴.امام باقر عليه السلام :هر بنده اى از بندگان خدا سنّت و روشى هدايتگر بگذارد ، اجرش به اندازه اجر كسانى باشد كه بدان عمل مى كنند ؛ بى آن كه از اجر آنان چيزى كاسته شود . و هر بنده اى از بندگانِ خدا ، سنّت و روشى گمراه كننده بگذارد ، گناهش به اندازه گناه كسانى است كه به آن رفتار مى كنند ؛ بى آن كه از گناهان ايشان چيزى كاسته گردد .

1.بحار الأنوار : ۷۷/۱۶۱/۱۷۱ .

2.كنز العمّال : ۹۱۰ .

3.كنز العمّال : ۴۳۰۷۹ .

4.بحار الأنوار:۷۱/۲۵۸/۵ .

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 05
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 1263822
صفحه از 632
پرینت  ارسال به