۱۰۷۷۶.عنه صلى الله عليه و آله :أوحَى اللّهُ إلَيَّ أن يا أخا المُرسَلِينَ، يا أخا المُنذِرِينَ ، أنذِرْ قَومَكَ لا يَدخُلوا بَيتا مِن بُيُوتِي و لأِحَدٍ مِن عِبادِي عندَ أحَدِهِم مَظلِمَةٌ؛ فإنّي ألعَنُهُ ما دامَ قائما يُصَلِّي بينَ يَدَيَّ حتّى يَرُدَّ تلكَ المَظلِمَةَ . ^۱

۱۰۷۷۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُنظُرْ فِيمَ تُصَلِّي، إن لَم يَكُن مِن وَجهِهِ و حِلِّهِ فلا قَبولَ . ^۲

۱۰۷۷۸.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ و قد سُئلَ عن سَبَبِ قَبولِ الصَّلاةِ ـ: وَلايَتُنا و البَراءةُ مِن أعدائنا . ^۳

۱۰۷۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قالَ اللّهُ تبارَكَ و تَعالى: إنَّما أقبَلُ الصَّلاةَ لِمَن تَواضَعَ لِعَظَمَتي، و يَكُفُّ نَفسَهُ عنِ الشَّهَواتِ مِن أجلي، و يَقطَعُ نَهارَهُ بِذِكرِي، و لا يَتَعاظَمُ على خَلقِي، و يُطعِمُ الجائعَ، و يَكسُو العارِيَ، و يَرحَمُ المُصابَ، و يُؤوِي الغَريبَ ، فذلكَ يُشْرِقُ نورُهُ مِثلَ الشَّمسِ، أجْعَلُ لَهُ في الظُّلُماتِ نورا، و في الجَهالَةِ عِلما . ^۴

(انظر) العمل : باب 2901 .

۱۰۷۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند به من وحى فرمود كه : اى از تبار رسولان ، اى از تبار بيم دهندگان! به مردم خود هشدار ده كه تا وقتى نسبت به يكى از بندگان من به گردن خود مظلمه و حقّى دارند وارد هيچ يك از خانه هاى من نشوند ؛ زيرا تا زمانى كه در پيشگاه من به نماز ايستاده اند ، آنان را لعنت مى كنم مگر اين كه آن مظلمه را ردّ كنند .

۱۰۷۷۷.امام على عليه السلام :بنگر كه با چه [جامه و لباسى ]نماز مى خوانى ؛ اگر آن را از راه درست و حلال به دست نياورده باشى ، نمازت پذيرفته نيست .

۱۰۷۷۸.امام زين العابدين عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از آنچه موجب قبولى نماز مى شود ـفرمود : دوستى و ولايت ما و بيزارى از دشمنان ما.

۱۰۷۷۹.امام صادق عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى فرموده است : من نماز كسى را مى پذيرم كه در برابر عظمت من فروتن باشد ، به خاطر من نفْس خود را از شهوتها باز دارد و روزش را با ياد من سپرى كند و بر آفريدگان من بزرگى نفروشد و گرسنه را غذا دهد و برهنه را بپوشاند و به مصيبت ديده رحم كند و غريب را جاى دهد ؛ چنين كسى مانند خورشيد مى درخشد ، در تاريكيها براى او نورى قرار مى دهم ، و در نادانى، دانشى .

۱۰۷۷۱.فلاح السائل عن أبي أيوب :كانَ أبو جعفرٍ و أبو عبدِ اللّهِ عليهما السلام إذا قاما إلى الصَّلاةِ تَغَيَّرَت ألوانُهُما حُمرَةً و مَرَّةً صُفرَةً ، و كأنّما يُناجِيانِ شَيئا يَرَيانِهِ . ^۱

2253

مَوانِعُ الخُشوعِ

۱۰۷۷۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ في رجُلٍ يَعبَثُ بِلِحيَتِهِ في صلاتِهِ ـ: أما إنّهُ لو خَشَعَ قَلبُهُ لَخَشَعَت جَوارِحُهُ . ^۲

۱۰۷۷۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يَعبَثِ الرَّجُلُ في صلاتِهِ بِلِحيَتِهِ و لا بما يَشغَلُهُ عن صلاتِهِ . ^۳

۱۰۷۷۴.عنه عليه السلام :لِيَخشَعِ الرَّجُلُ في صلاتِهِ؛ فإنّه مَن خَشَعَ قَلبُهُ للّهِِ عَزَّ و جلَّ خَشَعَت جَوارِحُهُ فلا يَعبَثُ بِشَيءٍ . ^۴

2254

شُروطُ قَبولِ الصَّلاةِ

۱۰۷۷۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لَو صَلَّيتُم حتّى تَكونُوا كالأوتارِ، و صُمتُم حتّى تَكُونُوا كالحَنايا، لَم يَقبَلِ اللّهُ مِنكُم إلاّ بِوَرَعٍ . ^۵

۱۰۷۷۱.فلاح السائلـ به نقل از أبو أيوب ـ: امام باقر و امام صادق عليهما السلام هر گاه به نماز مى ايستادند رنگ رخسارشان ، گاه سرخ مى شد و گاه زرد؛ گويى با كسى راز و نياز مى كنند كه او را مى بينند .

2253

موانع خشوع

۱۰۷۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ درباره مردى كه در نمازش با ريش خود بازى مى كرد ـفرمود : اگر دل او خاشع بود ، بي گمان اندامهايش نيز خشوع داشتند .

۱۰۷۷۳.امام على عليه السلام :مرد نبايد در نمازش با ريش خود و يا با چيزى كه او را از نمازش غافل و بى توجّه مى كند، بازى كند .

۱۰۷۷۴.امام على عليه السلام :انسان بايد در نمازش خشوع داشته باشد ، كسى كه دلش در برابر خداوند عزّ و جلّ خاشع باشد، جوارح او نيز خشوع خواهد داشت و بنا بر اين ، با چيزى بازى نمى كند .

2254

شرايط پذيرفته شدن نماز

۱۰۷۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر چندان نماز بخوانيد كه چون چلّه كمان شويد ، و چندان روزه بگيريد كه مانند كمان درآييد ، خداوند از شما نپذيرد مگر آن كه با پارسايى همراه باشد .