الحديث :

۱۱۰۱۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ أهلَ المُصيبَةِ لَتَنزِلُ بِهِمُ المُصيبَةُ فَيَجزَعُونَ فَيَمُرُّ بهِم مارٌّ مِنَ الناسِ فَيَستَرجِعُ فيكونُ أعظَمَ أجرا مِن أهلِها . ^۱

۱۱۰۱۵.عنه صلى الله عليه و آله :أربَعٌ مَن كُنَّ فيهِ كانَ في نُورِ اللّهِ الأعظَمِ : شهادَةُ أن لا إلهَ إلاّ اللّهُ و أنّي رسـولُ اللّهِ ، و مَن إذا أصابَتهُ مُصيبَةٌ قالَ : إنّا للّهِِ و إنّا إلَيهِ راجِعونَ، و مَن إذا أصابَ خَيرا قالَ : الحَمـدُ للّهِِ رَبِّ العالَمِـينَ، و مَن إذا أصابَ خَطيئةً قالَ : أستَغفِرُ اللّهَ و أتُوبُ إلَيهِ . ^۲

۱۱۰۱۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما مِن مُؤمِنٍ يُصابُ بمُصيبَةٍ في الدنيا فَيَستَرجِعُ عندَ مُصيبَتِهِ حينَ تَفجَأُهُ المُصيبَةُ، إلاّ غَفَرَ اللّهُ لَهُ ما مَضى مِن ذُنُوبِهِ إلاّ الكبائرَ التي أوجَبَ اللّهُ عَلَيها النارَ . ^۳

۱۱۰۱۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن اُلهِمَ الاستِرجاعَ عندَ المُصيبَةِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ . ^۴

حديث :

۱۱۰۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مصيبتى بر خانواده اى وارد مى شود و بيتابى مى كنند. و همان گاه رهگذرى بر آنان مى گذرد و استرجاع ^۵ مى گويد؛ اجر اين رهگذر بيشتر از اجر آن مصيبت ديدگان است .

۱۱۰۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چهار چيز است كه هر كس آنها را داشته باشد در نور اعظم خداوند [غرق] است : گواهى دادن به اين كه معبودى جز خدا نيست، و اينكه من فرستاده خدا هستم، و كسى كه چون مصيبتى به او رسد ، گويد : ما از خداييم و به سوى او بر مى گرديم ؛ و كسى كه هرگاه كار خيرى انجام دهد ، گويد : سپاس و ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است . و كسى كه هرگاه گناهى كند ، گويد : از خداوند آمرزش مى خواهم و به درگاه او توبه مى كنم .

۱۱۰۱۶.امام باقر عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست كه در دنيا مصيبتى به او رسد و هنگامى كه خبر ناگهانى آن به او رسد استرجاع گويد ، مگر آن كه خداوند گناهان گذشته او را بيامرزد، به جز گناهان كبيره كه خداوند براى آنها آتش واجب كرده است .

۱۱۰۱۷.امام صادق عليه السلام :به هر كس هنگام مصيبت ، استرجاع الهام شود ، بهشت بر او واجب گردد .

2300

المُصيبَةُ العُظمى

۱۱۰۱۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لِرَجُلٍ قدِ اشتَدَّ جَزَعُهُ على وَلَدِهِ ـ: يا هذا جَزِعتَ لِلمُصيبَةِ الصُّغرى، و غَفَلتَ عنِ المُصيبَةِ الكُبرى ! و لو كنتَ لِما صارَ إليه وَلَدُكَ مُستَعِدّا لَما اشـتَدَّ علَيه جَزَعُكَ ، فَمُصابُكَ بتَركِكَ الاستِعدادَ لَهُ أعظَمُ مِن مُصابِكَ بوَلَدِكَ . ^۱

۱۱۰۱۳.عنه عليه السلامـ في مَعنَى التَّعزيَةِ ـ: إن كانَ هذا المَيِّتُ قد قَرَّبَكَ مَوتُهُ مِن رَبِّكَ أو باعَدَكَ عن ذَنبِكَ فهذهِ لَيسَت مُصيبَةً، و لكنّها لَكَ رَحمَةٌ و علَيكَ نِعمَةٌ، و إن كان ما وَعَظَكَ و لا باعَدَكَ عن ذَنبِكَ، و لا قَرَّبَكَ مِن رَبِّكَ فمُصيبَتُكَ بقَساوَةِ قَلبِكَ أعظَمُ مِن مُصيبَتِكَ بِمَيِّتِكَ، إن كنتَ عارِفا بربِّكَ . ^۲

2301

الاستِرجاعُ عِندَ المُصيبَةِ

الكتاب :

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرِينَ * الَّذِينَ إذا أصابَتْهُمْ مُصِيْبَةٌ قالُوا إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَيهِ راجِعُونَ». ^۳

2300

مصيبت بزرگ

۱۱۰۱۲.امام صادق عليه السلامـ به مردى كه در مرگ فرزندش سخت بيتابى مى كرد ـفرمود : اى مرد! تو در كوچكترين مصيبت بيتابى مى كنى و از بزرگترين مصيبت غافلى! اگر براى آن جايى كه فرزندت رفت ، آماده بودى هرگز براى او بيتابى نمى كردى . مصيبت آماده نشدنِ تو براى آن روز، بزرگتر از مصيبتِ فرزند توست .

۱۱۰۱۳.امام صادق عليه السلامـ در معناى تسليت دادن ـفرمود : اگر مرگ اين ميّت تو را به پروردگارت نزديك يا از گناهت دور كرده باشد ، اين مصيبت نيست ، بلكه براى تو رحمتى و نعمتى است ؛ اما اگر مرگ او تو را پند نداده و از گناهت دور نكرده و به پروردگارت نزديك نساخته باشد ، مصيبتِ سخت دلى تو بزرگتر از مصيبتِ مرگ ميّت توست ؛ اگر پروردگارت را بشناسى .

2301

استرجاع در هنگام مصيبت

قرآن :

«و قطعاً شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و محصولات بيازماييم و شكيبايان را نويد ده . همانان كه چون مصيبتى بديشان رسد گويند : ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم» .