۱۰۰۷۵.عنه عليه السلام :وَقارُ الشَّيبِ أحَبُّ إلَيَّ مِن نَضارَةِ الشَّبابِ . ^۱

۱۰۰۷۶.عنه عليه السلام :إذا شابَ العاقِلُ شَبَّ عَقلُهُ ، إذا شابَ الجاهِلُ شَبَّ جَهلُهُ . ^۲

۱۰۰۷۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أصبَحَ إبراهيمُ عليه السلام فَرَأى في لِحيَتِهِ شَيبا شَعرَةً بَيضاءَ ، فقالَ : الحَمدُ للّهِِ رَبِّ العالَمينَ الذي بَلَّغَني هذَا المَبلَغَ و لَم أعصِ اللّهَ طَرفَةَ عَينٍ . ^۳

2120

أوَّلُ مَن شابَ

۱۰۰۷۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كانَ الرجُلُ يَموتُ و قد بَلَغَ الهَرَمَ و لَم يَشِبْ ، فكانَ الرجُلُ يَأتِي النادِيَ فيهِ الرجُلُ و بَنُوهُ فلا يَعرِفُ الأبَ مِنَ الابنِ ، فيقولُ : أيُّكُم أبُوكُم ؟ فلَمّا كانَ زمانُ إبراهيمَ فقالَ : اللّهُمّ اجعَلْ لي شَيبا اُعرَفُ بهِ ، قالَ : فَشابَ و ابيَضَّ رَأسُهُ و لِحيَتُهُ . ^۴

۱۰۰۷۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ الناسُ لا يَشِيبُونَ ، فَأبصَرَ إبراهيمُ عليه السلام شَيبا في لِحيَتِهِ ، فقالَ : يا رَبِّ ، ما هذا ؟ فقالَ : هذا وَقارٌ ، فقالَ : رَبِّ زِدني وَقارا . ^۵

۱۰۰۷۵.امام على عليه السلام :وقار پيرى ، نزد من دوست داشتنى تر از خرّمى جوانى است .

۱۰۰۷۶.امام على عليه السلام :هرگاه خردمند پير شود، خرد او جوان گردد ، و هرگاه نادان پير شود، نادانى او جوان گردد .

۱۰۰۷۷.امام باقر عليه السلام :ابراهيم عليه السلام صبحگاه موى سفيدى در محاسن خود ديد ، گفت : خداوند پروردگار جهانيان را سپاس كه مرا به اين سن رساند و لحظه اى معصيت او نكردم .

2120

نخستين كسى كه مويش سپيد شد

۱۰۰۷۸.امام على عليه السلام :[در روزگاران گذشته] مَرد سالخورده مى شد و مى مُرد ، اما مويش سپيد نمى گشت . به اين سبب گاه كسى به محفلى كه در آن پدر و پسرانش جمع بودند مى آمد ، پدر را از پسر باز نمى شناخت و مى پرسيد : كدام يك پدر شماست؟ تا آن كه روزگار ابراهيم فرارسيد . او به درگاه خدا عرض كرد : بار خدايا! مرا پير گردان تا بدان وسيله باز شناخته شوم . پس ابراهيم پير شد و موى سر و صورتش سفيد گشت .

۱۰۰۷۹.امام صادق عليه السلام :[در روزگاران گذشته ]موى [سر و ريش] مردم سفيد نمى شد . ابراهيم عليه السلام موى سپيدى در محاسن خود ديد ، عرض كرد : پروردگارا! اين چيست؟ خداوند فرمود : اين وقار است . عرض كرد : پروردگارا! بر وقار من بيفزاى .

2119

الشَّيبُ

الكتاب :

قالَ رَبِّ إنِّي وَهَنَ العَظْمُ مِنِّي و اشْتَعَلَ الرَّأسُ شَيْبا وَ لَمْ أكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيّا». ^۱

اللّهُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفا وَ شَيْبَةً يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ هُوَ العَلِيمُ القَدِيرُ». ^۲

الحديث :

۱۰۰۶۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :الشَّيخُ شابٌّ على حُبِّ أنيسٍ ، و طُولِ حَياةٍ ، و كَثرَةِ مالٍ . ^۳

۱۰۰۷۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المَشِيبُ رسولُ المَوتِ . ^۴

۱۰۰۷۱.عنه عليه السلام :الشَّيبُ آخِرُ مَواعيدِ الفَناءِ . ^۵

۱۰۰۷۲.عنه عليه السلام :إذَا ابيَضَّ أسوَدُكَ ماتَ أطيَبُكَ . ^۶

۱۰۰۷۳.عنه عليه السلام :كَفى بالشَّيبِ نَذِيرا . ^۷

۱۰۰۷۴.عنه عليه السلام :وَقارُ الشَّيبِ نورٌ و زِينَةٌ . ^۸

2119

پيرى و موى سپيد

قرآن :

«[زكريا] گفت : اى پروردگار من! استخوان من سست گشته و [موى ]سرم از پيرى سفيد شده است و ـ اى پروردگار من ـ هرگز در دعاى تو نااميد نبوده ام» .

«خداست آن كس كه شما را ابتدا ناتوان بيافريد ، آن گاه پس از ناتوانى نيرومند ساخت ، سپس بعد از نيرومندى ناتوانى و پيرى داد . هر چه بخواهد مى آفريند و او داناى تواناست» .

حديث :

۱۰۰۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پير ، در علاقه به همدم و زندگى دراز و مال فراوان ، جوان است .

۱۰۰۷۰.امام على عليه السلام :موى سپيد، پيك مرگ است .

۱۰۰۷۱.امام على عليه السلام :موى سپيد ، آخرين وعده گاه نيستى است .

۱۰۰۷۲.امام على عليه السلام :هرگاه [موى] سياه تو سپيد شود ، خوشترين [دوران عمر] تو از بين برود .

۱۰۰۷۳.امام على عليه السلام :موى سپيد، براى هشدار دهى [مرگ ]بس است!

۱۰۰۷۴.امام على عليه السلام :وقارِ پيرى ، روشنايى و زيور است .