وَ ما يُلَقَّاها إلاّ الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إلاّ ذُوْ حَظٍ عَظِيمٍ». ^۱

الحديث :

۱۰۲۱۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بالصَّبرِ تُدرَكُ الرَّغائبُ . ^۲

۱۰۲۱۳.عنه عليه السلام :بالصَّبرِ تُدرَكُ مَعالِي الاُمُورِ . ^۳

۱۰۲۱۴.عنه عليه السلام :مَن صَبَرَ عَلَى اللّهِ وَصَلَ إلَيهِ . ^۴

۱۰۲۱۵.عنه عليه السلامـ مِن خُطبَتِهِ الشِّقْشِقِيَّةِ ـ: و طَفِقتُ أرتَئي بَينَ أن أصُولَ بِيَدٍ جَذّاءَ ، أو أصبِرَ على طَخْيَةٍ (ظُلمَةٍ) عَمياءَ ......... فَرَأيتُ أنَّْ الصَّبرَ على هاتا أحجى، فَصَبَرتُ و في العَينِ قَذىً ، و في الحَلقِ شَجا ......... فَصَبَرتُ على طُولِ المُدَّةِ ، و شِدَّةِ المِحنَةِ . ^۵

۱۰۲۱۶.عنه عليه السلامـ في التَّظَلُّمِ مِن قُرَيشٍ ـ: ألا إنَّ فِي الحَقِّ أن تَأخُذَهُ ، و فِي الحقِّ أن تُمنَعَهُ ، فَاصبِرْ مَغموما ، أو مُتْ مُتَأسِّفا ......... فَأغضَيتُ عَلَى القَذى ، و جَرَعْتُ رِيقي عَلَى الشَّجا ، و صَبَرتُ مِن كَظمِ الغَيظِ على أمَرَّ مِنَ العَلقَمِ ، و آلَمَ لِلقَلبِ مِن وَخزِ الشِّفارِ . ^۶

«و آن خصلت و خوى [ نيكى كردن در برابر بدى ]داده نشود مگر به كسانى كه شكيبايى كرده اند و آن را جز صاحب بهره اى بزرگ، نخواهد يافت» .

حديث :

۱۰۲۱۲.امام على عليه السلام :با شكيبايى خواسته ها دست يافتنى مى شوند .

۱۰۲۱۳.امام على عليه السلام :با شكيبايى است، كه مقامات بلند فراچنگ آيند .

۱۰۲۱۴.امام على عليه السلام :هركه براى [وصال به] خدا شكيبايى ورزد، به او مى رسد .

۱۰۲۱۵.امام على عليه السلامـ در خطبه شقشقيه ـفرمود : و با خود انديشيدم كه آيا با دست تنها حمله كنم يا آن كه بر شرّ اين تيرگى شكيبا باشم . . . ديدم كه شكيبايى در اين جا خردمندانه تر است . پس ، صبورى كردم در حالى كه گويا در چشمانم خاشاك و در گلويم استخوانى است . . . و بر اين مدت دراز و اين محنت سخت صبر كردم .

۱۰۲۱۶.امام على عليه السلامـ در شكايت از قريش ـفرمود : [و قريش به من گفتند:] بدان كه گاه حق را مى گيرى و گاهى هم از آن محروم مى شوى . پس يا غمگنانه شكيبا باش و يا از اندوه بمير . . . من هم چشمِ خاشاك گرفته را بر هم نهادم و آب دهانم را همچون كسى كه استخوان در گلويش گير كرده باشد، فرو بردم و با فرو خوردن خشم، صبر كردم ؛ صبرى كه از حنظل تلخ تر و براى دل، از تيزى شمشير برّان، درد آورتر بود .

۱۰۲۰۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يَنبَغي ......... لِمَن لَم يَكُن صَبورا أن يُعَدَّ كامِلاً . ^۱

۱۰۲۰۸.عنه عليه السلام :لَم يُستَزَدْ في مَحبوبٍ بمِثلِ الشُّكرِ ، و لَم يُستَنقَصْ مِن مَكروهٍ بِمِثلِ الصَّبرِ . ^۲

۱۰۲۰۹.عنه عليه السلام :المؤمنُ يُطبَعُ عَلَى الصَّبرِ عَلَى النَّوائبِ . ^۳

۱۰۲۱۰.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ أنعَمَ على قَومٍ فلَم يَشكُرُوا فَصارَت علَيهِم وَبالاً ، و ابتَلى قَوما بِالمَصائبِ فَصَبَرُوا فَصارَت علَيهِم نِعمَةً . ^۴

۱۰۲۱۱.الإمامُ الجوادُ عليه السلام :الصَّبرُ عَلَى المُصيبَةِ ، مُصيبَةٌ عَلَى الشامِتِ بها . ^۵

2137

الصَّبرُ و مَعالِي الاُمورِ

الكتاب :

وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِي إسْرائيْلَ بِما صَبَرُوا». ^۶

وَ جَعَلْنا مِنْهُم أئِمَّةً يَهْدُونَ بِأمْرِنا لَمّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ». ^۷

۱۰۲۰۷.امام صادق عليه السلام :نسزد . . . كسى كه شكيبا نيست كامل شمرده شود .

۱۰۲۰۸.امام صادق عليه السلام :چيزى چون شُكر ، بر امورِ خوشايند نيفزايد و چيزى چون صبر از امورِ ناخوشايند نكاهد .

۱۰۲۰۹.امام صادق عليه السلام :مؤمن بر صبر در برابر سختيها سرشته شده است .

۱۰۲۱۰.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ به مردمى نعمت داد و آنها سپاسگزارى نكردند و بدين سبب آن نعمت بر آنان وبال شد، و مردمى را به مصيبتها مبتلا كرد و آنها صبر كردند و در نتيجه ، آن مصيبتها به نعمت تبديل شد .

۱۰۲۱۱.امام جواد عليه السلام :صبر كردن بر مصيبت ، مصيبتى است براى آن كه از گرفتارى مصيبت ديده شاد مى شود .

2137

شكيبايى و رسيدن به مقامات بلند

قرآن :

«و به پاس آن كه شكيب ورزيدند ، وعده نيكوى پروردگارت به فرزندان اسرائيل تحقّق يافت» .

«و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند ، برخى از آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند» .