۱۰۲۶۵.الكافي عن الوَشّاءُ عن بعضِ أصحابِهِ عن الإمامِ الصّادقِ عليه السلام :إنّا صُبَّرٌ و شِيعَتُنا أصبَرُ مِنّا ، قلتُ : جُعِلتُ فِداكَ، كيفَ صارَ شِيعَتُكُم أصبَرَ مِنكُم ؟ قالَ : لأنّا نَصبِرُ على ما نَعلَمُ ، و شِيعَتُنا يَصبِرُونَ على ما لا يَعلَمُونَ . ^۱

2149

آثارُ الجَزَعِ

۱۰۲۶۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ فيما كَتَبَ إلى بَعضِ أصحابِهِ يُعَزِّيهِ بابنِهِ ـ: أمّا بعدُ ، فَعَظَّمَ اللّهُ جَلَّ اسمُهُ لكَ الأجرَ و ألهَمَكَ الصَّبرَ ......... فلا تَجمَعَنَّ أن يُحبِطَ جَزَعُكَ أجرَكَ ، و أن تَندَمَ غَدا على ثَوابِ مُصِيبَتِكَ ؛ و إنّكَ لو قَدِمتَ على ثَوابِها عَلِمتَ أنّ المُصيبَةَ قد قَصُرَتْ عَنها ، و اعلَمْ أنَّ الجَزَعَ لا يَرُدُّ فائتا ، و لا يَدفَعُ حُزنٌ قَضاءً ، فَلْيُذهِب أسَفَكَ ما هُو نازِلٌ بكَ مَكانَ ابنِكَ ، و السلامُ . ^۲

۱۰۲۶۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ للأشعَثِ بن قيسٍ لَمّا عَزّاهُ بابنٍ لَهُ ـ: يا أشعَثُ إن تَحزَنْ على ابنِكَ فَقدِ استَحَقَّتْ مِنكَ ذلكَ الرَّحِمُ ، و إن تَصبِرْ ففِي اللّهِ مِن كُلِّ مُصيبَةٍ خَلَفٌ ، يا أشعَثُ إن صَبَرتَ جَرَى علَيكَ القَدَرُ و أنتَ مَأجُورٌ ، و إن جَزِعتَ جَرَى علَيكَ القَدَرُ و أنتَ مَأزُورٌ . يا أشعَثُ ، ابنُكَ سَرَّكَ و هُو بَلاءٌ و فِتنَةٌ ، و حَزَنَكَ و هُو ثَوابٌ و رَحمَةٌ . ^۳

۱۰۲۶۵.الكافىـ به نقل از وشّاء از بعضى از يارانش ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : ما صابريم اما شيعيان ما، از ما صابرترند . عرض كردم : فدايت شوم ، چگونه مى شود كه شيعيانتان از شما صابرتر باشند؟ فرمود : چون ما بر آنچه مى دانيم صبر مى كنيم و شيعيان ما بر آنچه نمى دانند صبر مى كنند .

2149

پيامدهاى نا شكيبى كردن

۱۰۲۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به يكى از اصحاب خود در مرگ فرزندش ، چنين تسليت نوشت ـ: اما بعد ، خداوند، جل اسمه، اجر تو را زياد گرداند و شكيبايى عطايت فرمايد . . . مبادا نا شكيبى تو اجرت را از بين ببرد ، و فردا [ى قيامت ]براى از دست دادن ثوابِ مصيبتت پشيمان شوى . اگر ثواب آن را مى ديدى ، در مى يافتى كه آن مصيبت در برابرش ناچيز است . بدان كه بيتابى كردن ، آنچه را از دست رفته باز نمى گرداند و هيچ اندوهى قضاى الهى را دفع نمى كند . پس آنچه به جاى فرزندت به تو داده مى شود ، سزاست كه اندوه تو را بِبَرد . و السلام .

۱۰۲۶۷.امام على عليه السلامـ در دلدارى به اشعث بن قيس در مرگ فرزندش ـفرمود : اى اشعث! اگر براى از دست دادن فرزندت اندوهگين باشى ؛ البتّه حق پدرى را به جا آورده اى و اگر صبر كنى، خدا هر مصيبتى را عوض مى دهد . اى اشعث! اگر صبر كنى ، قضا و قدر الهى بر تو جارى گشته و اجر بُرده اى و اگر بيتابى ورزى ، باز هم قضا و قدر بر تو جارى شده و تو گناه كرده اى . اى اشعث! آمدن فرزندت كه مايه آزمايش و گرفتارى است تو را شاد كرد و رفتنش كه مايه ثواب و رحمت [براى توست ]اندوهگينت ساخت .

۱۰۲۶۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«فَصَبْرٌ جَمِيلٌ»ـ: بلا شَكوى . ^۱

(انظر) عنوان 278 «الشكوى» .

2147

عَلامَةُ الصّابرِ

الكتاب :

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ و الجُوْعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأمْوالِ و الْأنْفُسِ و الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إذا أصابَتْهُم مُصِيْبَةٌ قالُوا إنَّا للّهِ وَ إنَّا إلَيهِ راجِعُونَ». ^۲

الحديث :

۱۰۲۶۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :عَلامةُ الصابِرِ في ثلاثٍ : أوَّلُها أن لا يَكسَلَ ، و الثانيةُ أن لا يَضجَرَ ، و الثالثةُ أن لا يَشكُوَ مِن رَبِّهِ تعالى ؛ لأنّهُ إذا كَسِلَ فَقد ضَيَّعَ الحَقَّ ، و إذا ضَجِرَ لَم يُؤَدِّ الشُّكرَ ، و إذا شَكا مِن رَبِّهِ عَزَّ و جلَّ فقد عَصاهُ . ^۳

2148

صَبرُ شيعَةِ أهلِ البَيتِ عليهم السلام

۱۰۲۶۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :نحنُ صُبَّرٌ و شِيعَتُنا أصبَرُ مِنّا؛ و ذلكَ أنّا صَبَرنا على ما نَعلَمُ ، و صَبَرُوا هُم على ما لا يَعلَمُونَ . ^۴

۱۰۲۶۲.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «پس شكيبى نيكو [پيش گيرم]» ـفرمود : شكيبى بدون شِكوه .

2147

نشانه شكيبا

قرآن :

«و شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و محصولات بيازماييم و شكيبايان را نويد ده . كسانى كه چون مصيبتى به ايشان رسد گويند : ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم» .

حديث :

۱۰۲۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نشانه شكيبا سه چيز است : اوّل آن كه تنبلى نمى وزرد ، دوم آن كه افسرده و دلتنگ نمى شود ، و سوم آن كه از پروردگار خود شِكوه نمى كند ؛ زيرا اگر تنبل باشد ، حق را فرو مى گزارد و اگر افسرده و دلتنگ باشد ، شكر نمى گزارد و اگر از پروردگارش شكايت كند ، معصيت او را كرده است .

2148

شكيبايى شيعيان اهل بيت عليهم السلام

۱۰۲۶۴.امام صادق عليه السلام :ما شكيباييم اما شيعيان ما از ما شكيباترند ؛ زيرا ما بر چيزى شكيب مى كنيم كه مى دانيم و آنها بر چيزى شكيب مى ورزند كه نمى دانند .