۱۱۰۲۵.كمال الدين عن محمّد بن عبد اللّه الكوفي :لمّا حَضَرَت إسماعيلَ بنَ أبي عبدِ اللّهِ الوَفاةُ جَزِعَ أبُو عبدِ اللّهِ عليه السلام جَزَعا شَـديدا ، فلمّا غَمَّضَهُ دعا بقَميصٍ غَسيلٍ أو جَديدٍ فَلَبِسَهُ، ثُمّ تَسَرَّحَ و خَرَجَ يَأمُرُ و يَنهى، فقالَ لَهُ بعـضُ أصحابِهِ : جُعِلتُ فِداكَ ، لقد ظَنَنّا أن لا يُنتَفَعُ بكَ زمانا لِما رَأينا مِن جَزَعِكَ ! قالَ : إنّا أهلُ بيتٍ نَجزَعُ ما لم تَنزِلِ المُصيبَةُ، فإذا نَزَلَت صَبَرنا . ۱
(انظر) وسائل الشيعة : 2 / 918 باب 85 .
2306
البُكاءُ عَلى مَوتِ المُؤمِنِ
۱۱۰۲۶.سنن النسائي عن أبي هريرة :ماتَ مَيِّتٌ مِن آلِ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فاجتَمَعَ النِّساءُ يَبكِينَ علَيهِ فقامَ عمرُ يَنهاهُنَّ و يَطرُدُهُنَّ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : دَعهُنَّ يا عمرُ ، فإنّ العَينَ دامِعةٌ و القَلبَ مُصابٌ و العَهدَ قريبٌ . ۲
۱۱۰۲۵.كمال الدينـ به نقل از محمّد بن عبد اللّه الكوفى ـ: چون مرگ اسماعيل فرزند امام صادق عليه السلام نزديك شد ، حضرت سخت بيتابى كرد ......... اما همين كه چشمان او را بر هم نهاد ، پيراهنى شسته يا نو خواست و آن را پوشيد و سپس بيرون آمد و به بيان اوامر و نواهى (كارهاى روزانه) پرداخت . يكى از اصحاب ايشان عرض كرد : فدايت شوم ! وقتى آن بيتابى شما را ديديم گمان برديم كه تا مدتى از شما بى بهره خواهيم ماند . حضرت فرمود : ما خاندانى هستيم كه تا مصيبت فرود نيامده است ، بيتابى مى كنيم اما همين كه نازل شد، شكيبايى مى ورزيم .
2306
گريستن بر مرگ مؤمن
۱۱۰۲۶.سنن النسائيـ به نقل از أبو هريرة ـ: يكى از افراد خاندان رسول خدا صلى الله عليه و آله در گذشت . زن ها جمع شده و بر او مى گريستند ؛ كه عمر برخاست و آنان را از گريستن نهى كرد و شروع به متفرّق كردن آنها نمود . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : اى عمر! رهايشان كن ؛ كه چشم، اشكبار است و دل، مصيبت ديده و داغشان، تازه مى باشد .