۱۱۰۵۳.عنه عليه السلام :إنّ المَيِّتَ إذا ماتَ بَعَثَ اللّهُ مَلَكا إلى أوجَعِ أهلِهِ، فَمَسَحَ على قَلبِهِ فَأنساهُ لَوعَةَ الحُزنِ، و لو لا ذلكَ لَم تَعمُرِ الدنيا . ۱
2314
الشَّماتَةُ بِالمُصابِ
۱۱۰۵۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لا تُظهِرِ الشَّماتَةَ بأخيكَ فَيَرحَمَهُ اللّهُ و يَبتَليَكَ . ۲
۱۱۰۵۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا تُبدِ الشَّماتَةَ لأخيكَ ؛ فَيَرحَمَهُ اللّهُ و يُصَيِّرَها بكَ . ۳
۱۱۰۵۶.عنه عليه السلام :مَن شَمِتَ بمُصيبَةٍ نَزَلَت بأخِيهِ لَم يَخرُجْ مِن الدنيا حتّى يُفتَتَنَ . ۴
(انظر) عنوان 381 «التعيير» .
۱۱۰۵۳.امام صادق عليه السلام :هرگاه كسى بميرد، خداوند فرشته اى را به سوى دردمندترين عضو خانواده او مى فرستد . پس بر قلب او دستى مى كشد و سوز و گداز غم را از ياد او مى برد و اگر چنين نبود، دنيا آباد نمى شد .
2314
شاد شدن از مصيبت و گرفتارى ديگران
۱۱۰۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن ؛ كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد .
۱۱۰۵۵.امام صادق عليه السلام :در مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن، كه خداوند به او رحم مى كند و آن مصيبت را به سوى تو مى كشاند .
۱۱۰۵۶.امام صادق عليه السلام :هر كه از مصيبتى كه به برادرش مى رسد شاد شود، از دنيا نرود تا آن كه خود گرفتار گردد .
