۱۱۱۳۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :تَبَسُّمُ الرجُلِ في وَجهِ أخِيهِ حَسَنةٌ، و صَرفُ القَذى عَنهُ حَسَنةٌ . ^۱

۱۱۱۳۴.عنه عليه السلام :إذا قَهْقَهتَ فقُلْ حينَ تَفرُغُ : اللّهُمّ لا تَمقُتْني . ^۲

۱۱۱۳۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :القَهقَهَةُ مِن الشَّيطانِ . ^۳

۱۱۱۳۶.عنه عليه السلام :ضِحكُ المؤمِنِ تَبَسُّمٌ . ^۴

۱۱۱۳۷.عنه عليه السلام :مَن تَبَسَّم في وَجهِ أخيهِ كانَت لَهُ حَسَنةٌ . ^۵

۱۱۱۳۸.مكارم الأخلاق عن أبى الدرداء :كانَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا حَدَّثَ بحَديثٍ تَبَسَّمَ في حَديثِهِ . ^۶

2331

ذَمُّ كَثرَةِ الضِّحكِ

الكتاب :

فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلاً وَ لْيَبْكُوا كَثِيْرا جَزاءً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ». ^۷

۱۱۱۳۳.امام باقر عليه السلام :لبخند زدن مرد به چهره برادرش حسنه است، و بر داشتن خاشاك از بدن او حسنه است .

۱۱۱۳۴.امام باقر عليه السلام :هرگاه قهقهه زدى ، در پى آن بگو : خدايا! بر من خشم مگير .

۱۱۱۳۵.امام صادق عليه السلام :قهقهه زدن ، كار شيطان است .

۱۱۱۳۶.امام صادق عليه السلام :خنده مؤمن ، لبخند است .

۱۱۱۳۷.امام صادق عليه السلام :هر كه به چهره برادر خود لبخند زند ، آن لبخند براى او حسنه اى باشد .

۱۱۱۳۸.مكارم الأخلاقـ به نقل از ابو درداء ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله هرگاه لب به سخن مى گشود ، با لبخند همراه بود .

2331

نكوهش زياد خنديدن

قرآن :

«پس به سزاى آنچه مى كرده اند بايد كم بخندند و بايد بسيار بگريند» .

2330

الضِّحكُ وَ التَّبسُّمُ

الكتاب :

فَتَبَسَّمَ ضاحِكا مِنْ قَوْلِها وَ قالَ رَبِّ أوْزِعْنِي أنْ أشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أنعَمْتَ عَلَيَّ و عَلَى وَ الِدَيَّ و أَنْ أعْمَلَ صالِحا تَرْضاهُ وَ أدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبادِكَ الصَّالِحِينَ». ^۱

الحديث :

۱۱۱۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كانَ ضِحكُ النبيِّ صلى الله عليه و آله التبسُّمَ ، فاجتازَ ذاتَ يومٍ بِفِئَةٍ مِن الأنصارِ و إذا هُم يَتَحَدَّثُونَ و يَضحَكُونَ بِمِل ءِ أفواهِهِم، فقالَ : يا هؤلاءِ، من غَرَّهُ مِنكُم أمَلُهُ و قَصَرَ بهِ في الخَيرِ عَمَلُهُ، فَلْيَطَّلِعْ في القُبورِ و لْيَعتَبِرْ بِالنُّشُورِ، و اذكُرُوا المَوتَ فإنّهُ هادِمُ اللذّاتِ . ^۲

۱۱۱۳۰.عنه عليه السلامـ في صفةِ المؤمنِ ـ: إن ضَحِكَ فلا يَعلُو صَوتُهُ سَمعَهُ . ^۳

۱۱۱۳۱.عنه عليه السلام :خَيرُ الضِّحكِ التَّبَسُّمُ . ^۴

۱۱۱۳۲.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :عن خالِه هند : كان صلى الله عليه و آله إذا فَرِحَ غَضَّ طَرفَهُ، جُلُّ ضِحكِهِ التبسُّمُ، يَفتَرُّ عن مِثلِ حَبَّةِ الغَمامِ . ^۵

2330

خنده و لبخند

قرآن :

«پس [سليمان] از گفته او (مورچه) لبخندى زد و گفت : پروردگارا! در دلم افكن تا نعمتى را كه به من و پدر و مادرم داده اى سپاس بگزارم و به كار شايسته اى كه آن را مى پسندى ، بپردازم و مرا به رحمت خويش جزو بندگان شايسته ات درآور» .

حديث :

۱۱۱۲۹.امام على عليه السلام :خنده پيامبر صلى الله عليه و آله لبخند بود . روزى بر گروهى از انصار گذشت كه با هم صحبت مى كردند و قاه قاه مى خنديدند ، حضرت فرمود : اى جماعت! هر يك از شما كه آرزو فريبش داده و در كار خير كوتاهى كرده است ، بايد سرى به گورستان زند و از برانگيخته شدن مردگان عبرت گيرد. و به ياد مرگ باشيد ، كه ياد مرگ لذّتها را در هم مى شكند .

۱۱۱۳۰.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمن ـفرمود : چون بخندد، صداى خنده اش از گوشش فراتر نمى رود .

۱۱۱۳۱.امام على عليه السلام :بهترين خنده ، لبخند است .

۱۱۱۳۲.امام حسن عليه السلامـ به نقل از دايى خود هند ـ^۶ : پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه شاد مى شد ، چشمش را پايين مى انداخت ، خنده اش بيشتر تبسّم بود ، به طورى كه دندانهايش مانند دانه تگرگ نمايان مى شد .