۱۱۵۳۲.عنه عليه السلام :الجَورُ عَسُوفٌ . ^۱

۱۱۵۳۳.عنه عليه السلام :الجَورُ مِمحاةٌ . ^۲

۱۱۵۳۴.عنه عليه السلام :أخسَرُكُم أظلَمُكُم . ^۳

۱۱۵۳۵.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الظُّلمَ؛ فَمَن ظَلَمَ كَرُهَت أيّامُهُ . ^۴

۱۱۵۳۶.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الظُّلمَ؛ فإنّهُ يَزُولُ عَمَّن تَظلِمُهُ و يَبقى علَيكَ . ^۵

۱۱۵۳۷.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الظُّلمَ؛ فإنّهُ أكبَرُ المَعاصِي . ^۶

۱۱۵۳۸.عنه عليه السلام :إيّاكَ و الجَورَ؛ فإنَّ الجائرَ لا يَرِيحُ رائحةَ الجَنَّةِ . ^۷

۱۱۵۳۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :نهى رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أ يُؤكَلَ ما تَحمِلُ النَّملَةُ بِفِيها و قَوائمِها . ^۸

(انظر) كنز العمّال : 7642 ـ 7644.

2412

الظُّلمُ وَ التَّدميرُ

الكتاب :

(وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا القُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالبَيِّناتِ وَ ما كانُوا لِيُؤْمِنُوا كَذلِكَ نَجْزِي القَوْمَ المُجْرِمِينَ) . ^۹

۱۱۵۳۲.امام على عليه السلام :ستم، كج راهه است .

۱۱۵۳۳.امام على عليه السلام :ستم ، محو كننده است .

۱۱۵۳۴.امام على عليه السلام :زيانكارترين شما ، ستمكارترين شماست .

۱۱۵۳۵.امام على عليه السلام :زنهار از ستمگرى ؛ زيرا هر كه ستم كرد ، روزگارش ناگوار شد .

۱۱۵۳۶.امام على عليه السلام :زنهار از ستمگرى ؛ زيرا ستم ، از كسى كه به او ستم كنى زايل مى شود و [وزر و وبالش ]بر تو باقى مى ماند .

۱۱۵۳۷.امام على عليه السلام :از ستم بپرهيز ، كه آن بزرگترين گناه است .

۱۱۵۳۸.امام على عليه السلام :از بيدادگرى بپرهيز ، كه بيدادگر بوى بهشت را استشمام نمى كند .

۱۱۵۳۹.امام صادق عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله از خوردن چيزى كه مور با دهان و پاهاى خود حمل مى كند ، نهى فرمود .

2412

ستم ، خانمان سوز است

قرآن :

«پيش از شما نسلهاى بسيارى را كه ستم كردند و پيامبرانشان با حجّتها سويشان آمده بودند و ايمان نياورده بودند ، هلاك كرده ايم . اين گونه گروه بزهكاران را سزا مى دهيم».

۱۱۵۲۵.عنه عليه السلام :الظُّلمُ تَبِعاتٌ مُوبِقاتٌ . ^۱

۱۱۵۲۶.عنه عليه السلام :اِقدَمُوا علَى اللّهِ مَظلومِينَ، و لا تَقدَموا علَيهِ ظالِمِينَ . ^۲

۱۱۵۲۷.عنه عليه السلام :مَن ظَلَمَ عِبادَ اللّهِ كانَ اللّهُ خَصمَهُ دُونَ عِبادِهِ . ^۳

۱۱۵۲۸.عنه عليه السلام :بِئسَ الزادُ إلى المَعادِ العُدوانُ على العِبادِ . ^۴

۱۱۵۲۹.عنه عليه السلام :اللّهَ اللّهَ في عاجِلِ البَغيِ، و آجِلِ وَ خامَةِ الظُّلمِ، و سُوءِ عاقِبَةِ الكِبرِ . ^۵

۱۱۵۳۰.عنه عليه السلامـ يَتَبَرَّأُ مِن الظُّلمِ ـ: و اللّهِ لأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّهَ و رسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، و غاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، و كيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، و يَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! ^۶

۱۱۵۳۱.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: و اللّهِ لو اُعطِيتُ الأقاليمَ السَّبعَةَ بما تَحتَ أفلاكِها، على أن أعصِيَ اللّهَ في نَملَةٍ أسلُبُها جُلْبَ شَعِيرَةٍ ما فَعَلتُهُ. ^۷

۱۱۵۲۵.امام على عليه السلام :ستمگرى ، پيامدهايى مُهلك دارد .

۱۱۵۲۶.امام على عليه السلام :به پيشگاه خدا ، ستمديده وارد بشويد ، ولى ستمگر وارد نشويد .

۱۱۵۲۷.امام على عليه السلام :هر كه به بندگان خدا ستم كند، خداوند به جاى بندگانش خصم و مدّعى او باشد .

۱۱۵۲۸.امام على عليه السلام :چه بد توشه اى است براى آخرت، ستم و تجاوز به بندگان .

۱۱۵۲۹.امام على عليه السلام :از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد ، درباره عاقبت ناگوار ستم در دنيا و آخرت و از فرجام بدِ كبر و نخوت .

۱۱۵۳۰.امام على عليه السلامـ در خطبه اى كه ضمن آن از بيدادگرى، بيزارى مى جويد ـفرمود : به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مى شتابد و روزگاران درازى در زير خاك مى ماند ، بر كسى ستم كنم؟!

۱۱۵۳۱.امام على عليه السلامـ در همان خطبه ـفرمود : به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با هر آنچه در زير افلاك آن است به من دهند ، بدين شرط كه با گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى خدا كنم، هرگز چنين نخواهم كرد.