۱۲۲۲۲.سنن أبي داوود عن حَمزَةَ الأسلَميِّ ـ بَعدَ أن ذَكَرَ أنّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله أمَّرَهُ عَلى سَرِيَّةٍ قالَ ـ :فخَرَجتُ فيها ، و قالَ : إن وَجَدتُم فُلانا فأحرِقوهُ بِالنّارِ ، فَولَّيتُ ، فناداني فرَجَعتُ إلَيهِ ، فقالَ : إن وَجدتُم فُلانا فاقتُلوهُ و لا تُحرِقوهُ ؛ فإنَّهُ لا يُعَذِّبُ بِالنّارِ إلاّ رَبُّ النّارِ . ^۱

۱۲۲۲۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن ضَرَبَ رَجُلاً سَوطا ظُلما ضَرَبَهُ اللّهُ تبارَكَ و تعالى بِسَوطٍ مِن نارٍَ . ^۲

۱۲۲۲۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ أوَّلَ ما استَحَلَّ الاُمَراءُ العَذابَ لِكِذبَةٍ كَذَبَها أنَسُ بنُ مالكٍ عَلى رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : سَمَّرَ يَدَ رَجُلٍ إلَى الحائطِ، و مِن ثَمّ استَحلَّ الاُمَراءُ العَذابَ . ^۳

۱۲۲۲۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سَألَهُ أبانُ الأحمَرُ عَن عِلّةِ تَسمِيَةِ فِرعَونَ ذا الأوتادِ ـ: لأنَّهُ كانَ إذا عَذَّبَ رَجُلاً بَسَطَهُ عَلَى الأرضِ عَلى وَجهِهِ ، و مَدَّ يَدَيهِ وَ رِجلَيهِ فأوتَدَها بِأربَعَةِ أوتادٍ في الأرضِ ، و رُبَّما بَسَطَهُ عَلى خَشَبٍ مُنبَسِطٍ ، فوَتَّدَ رِجلَيِهِ و يَدَيهِ بِأربعَةِ أوتادٍ ، ثُمّ تَرَكَهُ عَلى حالِهِ حَتّى يَموتَ . ^۴

۱۲۲۲۲.سنن أبى داوودـ به نقل از حمزه اسلمى ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا فرمانده گروهى از سپاهيان كرد و به من فرمود: اگر فلانى را ديديد، او را در آتش بسوزانيد. من به راه افتادم. رسول خدا مرا صدا زد. به سوى ايشان برگشتم. حضرت فرمود: اگر فلان را ديديد، او را بكشيد و نسوزانيد؛ زيرا كسى با آتش شكنجه ندهد، مگر خداوند (خالق) آتش.

۱۲۲۲۳.امام على عليه السلام :هر كس كسى را به ستم تازيانه اى زند، خداوند متعال تازيانه اى از آتش بر او زند.

۱۲۲۲۴.امام باقر عليه السلام :نخستين چيزى را كه اميران روا شمردند، شكنجه بود، علّتش هم دروغى است كه انس بن مالك به رسول خدا صلى الله عليه و آله بست و نقل كرد كه آن حضرت دست مردى را به ديوار ميخ زد. از اين جا بود كه اُمرا شكنجه دادن را روا شمردند.

۱۲۲۲۵.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به پرسش ابان احمر از علّت نامگذارى فرعون به ذوى الاوتاد (دارنده ميخها) ـفرمود : چون وقتى مى خواست مردى را شكنجه دهد، او را روى زمين دمر مى خواباند و چهار دست و پايش را به زمين ميخكوب مى كرد. گاهى اوقات هم او را روى يك تخته پهن دراز مى كرد و چهار دست و پايش را به تخته ميخكوب مى كرد و او را به همان حال مى گذاشت تا مى مرد.

۱۲۲۱۵.عنه صلى الله عليه و آله :يَكونُ في آخِرِ الزَّمانِ في هذِهِ الاُمَّةِ اُناسٌ مَعَهُم سِياطٌ كَأنَّها أذنابُ البَقَرِ ، يَغْدونَ في سَخَطِ اللّهِ و يَروحونَ في غَضَبِهِ . ^۱

۱۲۲۱۶.عنه صلى الله عليه و آله :لا تُعَذِّبوا بِعَذابِ اللّهِ . ^۲

۱۲۲۱۷.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّهُ لا يَنبَغي أن يُعَذِّبَ بِالنّارِ إلاّ رَبُّ النّارِ . ^۳

۱۲۲۱۸.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ تَعالى يُعَذِّبُ يَومَ القِيامَةِ الَّذينَ يُعَذِّبونَ النّاسَ في الدّنيا . ^۴

۱۲۲۱۹.عنه صلى الله عليه و آله :لا يَقِفَنَّ أحَدُكُم مَوقِفا يُضرَبُ رَجُلٌ فيهِ سَوطا ظُلما ؛ فإنَّ اللَّعنَةَ تَنزِلُ عَلى مَن حَضَرَهُ حَيثُ لَم يَدفَعوا عَنهُ . ^۵

۱۲۲۲۰.عنه صلى الله عليه و آله :و الَّذي نَفسي بِيَدِه ، لا يَجلِدُ أحَدٌ أحَدا ظُلما إلاّ جُلِدَ غَدا في نارِ جَهَنَّمَ مِثلَهُ . ^۶

۱۲۲۲۱.صحيح مسلم عن عُروَةَ عن هِشامِ بنِ حَكيمِ بنِ حِزامٍ :مَرَّ بِالشامِ عَلى اُناسٍ ، و قَد اُقيموا في الشَّمسِ و صُبَّ عَلى رُؤوسِهِمُ الزَّيتُ ، فقالَ : ما هذا ؟ قيلَ : يُعَذَّبونَ في الخَراجِ ، فقالَ : أما إنّي سَمِعتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولَ : إنَّ اللّهَ يُعَذِّبُ الَّذينَ يُعَذِّبونَ في الدّنيا . ^۷

۱۲۲۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در آخر الزمان در ميان اين امت مردمانى خواهند بود كه با خود تازيانه هايى مانند دم گاو حمل مى كنند. اينان روز و شبِ خود را در نارضايى و خشم خدا به سر مى برند.

۱۲۲۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[مردم را] با عذاب خدا شكنجه نكنيد.

۱۲۲۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى حق ندارد با آتش، عذاب و شكنجه دهد، مگر خداوندِ آتش.

۱۲۲۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ كسانى را كه در دنيا مردم را شكنجه مى دهند روز قيامت عذاب مى كند.

۱۲۲۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ كس از شما نبايد در جايى كه مردى را به ستم تازيانه اى مى زنند بايستد؛ زيرا لعنت خدا بر كسانى كه در آن جا حاضر باشند و مانع زدن تازيانه نشوند، فرود مى آيد.

۱۲۲۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ كس تازيانه اى به ستم بر كسى نزند مگر اين كه فرداى قيامت در آتش دوزخ همانند آن تازيانه بر او نواخته شود.

۱۲۲۲۱.صحيح مسلمـ عروه به نقل از هشام بن حكيم بن حزام ـ: وى در شام به عدّه اى برخورد كه در آفتاب سر پا نگه داشته شده و روى سرهايشان روغن ريخته شده بود. پرسيد: چه خبر است؟ گفته شد: به خاطر ندادن خراج شكنجه مى شوند. هشام گفت: بدرستى كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد: خداوند كسانى را كه در دنيا شكنجه دهند، شكنجه خواهد داد.